Heisa in gidsenland, By The Grape dat definitief veranderd is in Buy The Grape, WOSA dat al weer op zoek moet naar een nieuwe vertegenwoordig(st)er. Great Grapes dat failliet gaat. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Help, waar moet dat heen met Nederwijnland? Wat een vertroosting dat er nog stijlvolle maaltijden zijn waarbij men in beschaafd gezelschap van exquise wijnen kan genieten en intellectueel hoogstaande conversaties voeren over zaken die er echt toe doen.
Heisa in gidsenland waar HD een lans meende te moeten breken voor in ´zijn´ Wijnalmanak niet meer met sterretjes bedeelde industriële supermarktmeuk. Ruim voordat die uitgave verschenen was… By The Grape dat definitief veranderd is in Buy The Grape en met medewerking van ´bekende wijnschrijvers´ wel heel opzichtig commercie voor alles stelt. De nieuwe editie van Bordeaux op zijn Best van Sopexa die krom staat van de fouten. Gall & Gall dat meer ´wijnbeleving´ meent te moeten creëren door in de winkels kleuterlectuur aan te bieden. WOSA dat al weer op zoek moet naar een nieuwe vertegenwoordig(st)er. Argentinië dat op het lumineuze idee komt een proeverij op vrijdag te organiseren. Great Grapes dat failliet gaat. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Help, waar moet dat heen met Nederwijnland? Wat een vertroosting dat er nog stijlvolle maaltijden zijn waarbij men in beschaafd gezelschap van exquise wijnen kan genieten en intellectueel hoogstaande conversaties voeren over zaken die er echt toe doen.
Een mooie zondag in Waddinxveen & Capelle a/d IJssel (!)
Geen lunch maar wel een evenement waar wij veel genoegen aan beleefd hebben, was de presentatie Wereldse Wijndagen van DGS, Coenecoop en Pallas, samen opererend onder de naam Delta Wines. Een werkelijk perfect georganiseerd en uiterst smaakvol evenement dat een standaard voor Nederland heeft gezet. Aan alles was gedacht, inclusief een taxiservice met hoog opgeleide chauffeurs die liever wilden weten hoe wij over het huidige regeringsbeleid oordelen dan over het weer. Een compliment derhalve aan CEO Joris Snelten, hoofd organisatie Cees de Niet en al hun medewerkers.
Als estheet en ML willen we hier benadrukken dat zowel de verschijning van de hostesses als de kwaliteit van de hartige mondvermaakjes uitstekend was. Bravo, zo zien wij dat graag. En wij niet alleen. We signaleerden namelijk diverse vooraanstaande persoonlijkheden uit de vaderlandse wijnscene, onder wie niemand minder dan mr. Hans Burghoorn zelf! Als secretaris van het Productschap Wijn en van de KVNW de machtigste man in Nederwijnland. Het grote nieuws kwam uit de hoek van Pallas. Clara van Otterloo en Joep Speet meldden ons namelijk dat hun onderlinge verstandhouding het niveau van collegialiteit heeft overstegen en dat er iets romantisch tussen hen gaande is. Ze lieten zich dan ook zeer gewillig samen fotograferen. Het laat zich raden dat we bij zo veel moois alleen maar ♥♥♥ plus de felicitaties van de jury kunnen toekennen.
Het gelukkige toeval wilde dat wij op dezelfde dag uitgenodigd waren om op kosten van een derde partij met de bijdehandste vrouw uit de Rijnmond een quasi zakelijke avondmaaltijd te nuttigen in Capelle a/d IJssel. Hoewel dat eigenlijk niet zo´n vrolijk stemmende plaats is, is het wel een feestje om er te eten in restaurant Perceel. Op zondagavond open, dus dat is al een eerste punt gescoord. Leuke zaak, betaalbaar, met originele gerechten en een vrolijke bediening – twee breed glimlachende dames stonden ons al op te wachten terwijl we nog over de IJsseldijk in aantocht waren – die niet bang is om gedurfde wijnen te schenken. Aanrader ♥♥.
*****
Rotterdamse helden
We waren recentelijk weer eens in het Rotterdamse etablissement Las Palmas. Zulks na enige jaren van terughoudendheid, gezien onze traumatische ervaringen tijdens een bezoek kort na de opening van dit etablissement van Herman den Blijker. Die meende er toen goed aan gedaan te hebben zich niet meer met voedselbereiding bezig te houden, maar in plaats daarvan als ´toffe gozer´ op de kommersjele teevee te verschijnen. De ramp waartoe dat destijds bij Las Palmas leidde, was uiterst pijnlijk.
Onze goede ouders hebben ons evenwel geleerd dat je vergevingsgezind moet zijn en zondaars de gelegenheid moet bieden zich ook van hun betere kant te laten zien. En dus togen wij in het charmante gezelschap van een talentvolle Maasstedelijke lady chef wederom naar Las Palmas. Het concept voor de zaak, een brasserie met vis in de hoofdrol, spreekt ons aan. Evenals het gegeven dat een moedige poging ondernomen wordt om 010 vertrouwd te maken met een van de grootste zegeningen die de gastronomie ons biedt, het plateau de fruits de mer! Mits volgens de Franse regels der kunst geserveerd. Dat wil zeggen: alles verser dan vers.
Bij binnenkomst werden we aangeklampt door een gesoigneerde oudere (gast)heer op die suggestie wekte dat wij hem wellicht herkenden. Niet dus. Hij liet doorschemeren dat wij hem van de teevee moesten kennen, als side kick van ´topkok´ Herman. Wij leven echter al jaren in tevredenheid zonder beeldbuis en aarzelden niet dit ontnuchterende feit te communiceren. Verder lieten we weten niet voor gebakken lucht te zijn gekomen, doch voor een decente maaltijd. Geen woorden, maar daden! Het plateau scoorde een zesje. De oesters (veel te weinig!) waren vers, maar aan ander, papperig dood gedierte was te proeven dat dat het ontdooiproces niet goed had verdragen. Help! Nederland en een decent plateau, het wil maar niet. De wijn was uiteraard (veel) te duur, de akoestiek een ramp en de zelf niet kokende maar wel aanwezige Herman grof in de mond tegen onze dame. Toch een kleine ♥, want het geheel was niet zonder humor.
Korte tijd later waren we aan de overkant van het water in de wijnbar van het Wereldmuseum. In afwachting van onze dame nipten we van een fijn glas champagne (Mailly) en vroegen ter verstrooiing even de grote wijnkaart van de bar en het restaurant ter inzage. Werden we dáár even blij van! Geweldige, originele keuze – inderdaad: werelds –, nauwelijks spelfouten (!!!) en prijzen waar je nu eens niet depressief van wordt. In het restaurant hebben we nog niet gegeten, maar de kaart krijgt alvast ♥♥♥. Hopelijk weten zichzelf serieus nemende restaurantgidsen deze kaart ook op juiste waarde te schatten.
*****
Wonderbaarlijke Veluwse spijziging
Zo, en dan nu eindelijk een Lunch. We moesten onlangs in Epe zijn voor een zakelijke afspraak, zoals dat zo mooi heet. Laat nu Epe vlakbij Vaassen liggen. Dan weet de ontwikkelde lezeres dus wel waar dat op uitdraaide. Juist, de hand des Heeren, die zich op weinig plaatsen zo zeer laat voelen als aan de rand van de Veluwe, leidde ons zonder veel dwang te hoeven gebruiken naar eetgelegenheid De Leest te Vaassen van Jacob Jan Boerma en Kim Veldman. Daar waren we voor ons doen ook al een tijdje niet meer geweest. Voorwaar een ernstige omissie. We werden dan ook begroet als waren we de teruggekeerde Verloren Zoon zelve.
Ons meegebrachte en van verfijnde smaak getuigende design regenscherm van Jonnie & Thérèse uit Zwolle, met daarop de zeer opwekkende tekst `Na regen komt zonneschijn´, maakte, naar zich laat raden, diepe indruk. Accessoires maken nu eenmaal het verschil. JJB en Kim waren net terug van vakantie waarbij ze naar eigen zeggen voor een vermogen aan lunches besteed hadden – gedrag naar ons hart! – en bleken beide in bloedvorm. Jacob Jan verraste ons weer ouderwets, onder meer met Provençaalse accenten (schijnt de nieuwste trend te zijn). En zo sensueel als Kim wijnen karaffeert, zo kan het er maar een. Zoals dat verrukkelijke halfje Chasse-Spleen – de naam alleen al – in een smaakvol babykarafje… Als Master of Lunch worden wij hier volmaakt gelukkig van. Uiteraard ♥♥♥, zoals hier gebruikelijk.
*****
Leidse branie
Vader Ron Sanders en zijn zoons Eric-Paul en Thierry snappen het. Hoe je lekkere wijnen uit de Bourgogne en omstreken haalt, hoe je een nieuwe, conceptuele belletjeswijn met de naam Bubb succesvol in de markt zet én hoe je Masters of Lunch op subtiele wijze van dat fijns op de hoogte stelt. Wij waren zodoende in het gezelschap van mede-ML Frank Jacobs voor een werkbezoek in het onvolprezen Leiden van waaruit de heren Sanders hun handel drijven. Aangezien ze zowat al die handel met de horeca drijven, is hun taalgebruik voor enige verfijning vatbaar, maar ze hebben het hart op de juiste plaats. En ze hebben aardig wat verstand van wijn. Die Bubb is ondanks het conceptuele aspect bijvoorbeeld best verteerbaar, om van die bourgognes maar te zwijgen.
De heren weten zelf een goede warme middagmaaltijd te appreciëren en verzochten ons derhalve die in hun gezelschap te Leidschendam te willen nuttigen. Hun keuze was daarvoor gevallen op Brasserie NL van chef Ruben van Dieten. De belletjeswijn was ditmaal de champagne van Guy Charlemagne, het stille werk al evenmin verkeerd en de geserveerde maaltijd alleszins genietbaar ♥(♥). Sympa, zoals dat zo mooi heet. Een leerzaam werkbezoek derhalve.
*****
Amsterdams gespreksthema
Een fijne warme middagmaaltijd mochten we onlangs ook genieten op invitatie van Yvo Couprie en Fonger Kranenborg namens Résidence Wijnen. Brunelloproducent Giancarlo Pacenti was er speciaal voor uit Montalcino overgevlogen. Plaats van handeling: restaurant Bord´eau van Hotel de l´Europe. Na de verbouwing is dat werkelijk weer een prachtzaak geworden. Grandeur, mooie ambiance, verzorgde gerechten. We hopen alleen wel dat de wijnkaart de volgende keer minder fouten bevat, want nu doet dat afbreuk aan onze potentieel hogere waardering. ♥(♥)
Ons was een ´select´ gezelschap in het vooruitzicht gesteld. Welnu, dat bleek te kloppen! De fine fleur van de vaderlandse horeca bleek aanwezig. Na de heisa, inclusief dreigementen met boycots en gerechtelijke stappen, rond de rellerige zeepbelsite Sterwijnen.thuis, de op exclusiviteit beluste Nederlandse ´toprestaurants´ met exorbitante wijnprijzen onder aanvoering van een pijnlijk weinig doordacht optredende Alliance én het aan beide voornoemde partijen leverende Résidence, is de kou kennelijk weer uit de lucht. Dit echter terzijde.
Hoewel het een woensdag was, een dag waarop een beetje chef achter de kachel zou moeten staan om zelf een fijne lunch te bereiden, zaten zowel Chris Naylor (Vermeer), Moshik Roth (´t Brouwerskolkje) én Gerrit Greveling (ex Chalet Royal) aan, evenals de vermaarde opperschenker Noël Vanwittenbergh (Ciel Bleu) en nog enige andere importante lieden uit de zogeheten tophoreca. Tja, Vermeer doet sinds kort geen lunch meer (au!), Greveling is nog steeds op zoek naar een nieuw restaurant en Roth is al helemaal met zijn hoofd in Amsterdam. Daar wil hij volgend jaar rijk gaan worden door er ´het beste restaurant ter wereld´ te gaan runnen. Het voornaamste gespreksonderwerp was zodoende niet de prachtige wijn van Pacenti, maar de vraag of uitbating van een Amsterdamse horecagelegenheid een winstgevende activiteit is.
Laten wij dan maar liever besluiten met de constatering dat gastheer en, naar wij begrepen hebben, stijlicoon voor menig trendgevoelig lezeres, Yvo Couprie, ditmaal niet in donkere existentialistische kledij gehuld was, maar in even zomerse als frivole smart casual outfit.
*****
Zuidwolde vaut le voyage
Hoe anders dan aan de Amstel gaat het er aan toe in het landelijke Drenthe. We beleefden daar een van de absolute culinaire hoogtepunten van dit jaar. Tot voor kort waren we nog niet in De Groene Lantaarn te Zuidwolde geweest. Wegens ´ver weg´ – een arrogant Randstedelijk flutargument, te treurig voor woorden. Want wat hebben Cindy Borger en Jarno Eggen daar onder de rook van Hoogeveen in korte tijd een prachtzaak weten neer te zetten. In een boerderij die goddank geen ´gasterij´ meer is, maar tot een bolwerk van goede smaak is geworden. Wat kookt die Jarno spannend. En Cindy als gastvrouw-sommelière aan tafel krijgen is al evenmin een straf. Nog iets: voorbeeldig beschaafde prijzen! En lunch op zondag… Daarom zonder aarzeling een waardering van ♥♥♥. Wij kunnen dan ook maar één ding zeggen: onmiddellijk een tafel reserveren!
*****
Duitse faits divers
Tot besluit twee mededelingen inzake promotie van Duitse wijn. Cees Vos, de flamboyante ex-voorzitter van het NGS, is bij restaurateur-hotelier en in Duitsland gespecialiseerde wijnimporteur Maurice Deconinck aan de slag gegaan om diens wijnen ook buiten Tholen verkocht te krijgen. Laat dat maar aan Cees over, want op het gebied van een onnavolgbaar gevatte babbel kent hij zijn gelijke niet. Hij is een beetje de Pietje Bell onder de Nederlandse horecawijnverkopers. En die wijnen van Maurice verdienen het.
We eindigen in majeur met een compliment aan Alain en Gisela Jacobs van het Informatiebureau voor Duitse Wijn. Niet in de laatste plaats op ons persoonlijke aandringen was het niveau van de tijdens Riesling & Co. verstrekte warme middagmaaltijd ditmaal alleszins bevredigend. Zulks na enkele jaren waarin de voedselvoorziening ondermaats was. Ga zo door!
René van Heusden ML
Foto’s, van boven naar beneden: Cees de Niet (2e van rechts) en hostesses, Joep Speet en Clara van Otterloo, Ron Sanders, Yvo Couprie, Fonger Kranenborg, Chris Naylor en Moshik Roth, Jarno Eggen, Cees Vos, Alain en Gisela Jacobs.
