archivestellenbosch

Ein sommertauglicher Wein. Uitspraak voor taalkundige fijnproevers van Daniel Wagner (Weingut Wagner Stempel) over zijn heerlijke Silvaner 2009.

Hij is een beer van een vent, ziet er uit als Ronald Koeman, heeft handen als kolenschoppen en is helemaal 'mal over Shiraz'. We hebben het over de Zuid-Afrikaanse wijnmaker met Nederlandse wortels Niels Verburg. Niels begon zijn carrière als keldermeester bij bedrijven als Iona en heeft ook zijn sporen verdiend als consultant, o.a. bij Elgin Vintners. Zijn grote wens was en is echter het produceren van zijn eigen wijn van druiven uit een eigen wijngaard en in een eigen kelder.

Altijd gedacht dat de naam van het wijngoed Tokara in Stellenbosch uit het Xhosa kwam en een bijzondere betekenis had? Vergeet het maar snel. Hij is gewoon een samentrekking van de voornamen van de zoon en dochter van eigenaar Gerrit Thomas Ferreira. Bankier Ferreira, in Zuid-Afrikaanse societykringen beter bekend als 'GT', is een van die vermogende zakenlieden die zich geroepen voelden om bij wijze van ontspanning een lifestyle wijngoed in Stellenbosch te beginnen. Het lijkt onvermijdelijk dat zulke liefhebberijen uit de hand lopen en de hobby plaatsmaakt voor een serieus bedrijf.

Wijnhandelaar Eduard Mol uit Bussum werkt sinds kort met de wijnen van het Zuid-Afrikaanse wijngoed De Morgenzon in Stellenbosch. Om dat te communiceren aan zijn favoriete relaties organiseerde hij een bijzondere lunchpresentatie in het Loosdrechtse restaurant Fitou. Het gezelschap bestond overwegend uit VIP's die wereldberoemd menen te zijn in Groot Hilversum en klant zijn van Mol. Dat was dus even stevig dringen geblazen om op de foto te komen voor het Stan Huygens Journaal in de krant voor Wakker Nederland…

Bij elke editie van Ontdek de Nieuwe Wereld is er een wedstrijd. Deze keer kiezen we de beste chardonnay tot € 10,- en de beste cabernet-sauvignon tot € 12,50. Wijn uit Zuid-Afrika, Australië, Chili en Argentinië staan in de finale. In de proefzaal van Ontdek de Nieuwe Wereld vindt u deze wijnen terug, zodat u zelf uw oordeel kunt vellen.

Zondag 29 maart vond de Nederlandse wedstrijd om de titel ‘beste sommelier’ van Nederland plaats in Hotel Gastronomique De Echoput. De wedstrijd werd georganiseerd door Edwin Raben en Arie de Vries namens het Nederlands Gilde van Sommeliers. Achttien sommeliers streden om de titel Beste Sommelier van Nederland.

Wat is er toch aan de hand met Zuid-Afrikaanse wijnen? Lopen die niet meer zo hard als de afgelopen jaren het geval was? Is het nieuwtje er af? Zijn ze ineens minder ‘trendy’ dan rosé of die vermaledijde Prosecco? Of toch wat minder fán-tás-tisch dan de onwaarschijnlijke stuntprijzen even wilde doen geloven? Zo de groei er uit is, is dat dan erg? Nee, dat is helemaal niet zo erg.

In het begin van de opleving van de Zuid-Afrikaanse wijnbouw werd vaak aangenomen dat de beste wijnen zonder meer uit Stellenbosch kwamen, de streek direct bij Kaapstad. De koele invloed van de oceaan is daar sterk, en dat blijft natuurlijk een voordeel. Maar de laatste jaren zijn de mogelijkheden van andere streken steeds meer in kaart gebracht. Swartland, op een kilometer of vijftig ten noordoosten van Kaapstad, blijkt bijvoorbeeld uitzonderlijk goede wijnen voort te kunnen brengen. En dan niet van wijngaarden die worden bevloeid met water,

Dinsdag 6 maart. Na drie dagen overgeven en hoge koorts is Adi weer terug in de wijnkelder. Het is al miserabel om ziek te zijn, voor een wijnmaker is ziek worden tijdens de oogst helemaal ellendig. Hij lijkt echter weer in goede vorm. Als ik wat beteutert naar de vele krenten kijk in de trossen chardonnay, merkt hij: “Dat is fenolische rijpheid, Cees”. Maar even later zegt hij iets serieuzer: “die krenten worden niet geperst, de pers gaat maar tot 1,8 bar, ze zullen er nog precies zo uitkomen als ze erin gaan.” Als ik later bij het verwijderen van de pulp in de pers kijk, heeft hij inderdaad volledig gelijk gehad. De krenten kan ik er nog helemaal intact uithalen en opeten.

De handen van Sophie lijken op die van een mijnwerker. Ik zou er eigenlijk een foto van moeten maken. Alles is diep paarszwart, niet alleen de groeven maar overall, ook onder en rondom de nagels. Op zondag ging ze naar Franschoek –waar anders, ze is een Francaise, misschien had ze wat heimwee- en liep een juwelier binnen. Ik had haar verteld over Tanzanite, de zeldzame blauwe steen die Zuid-Afrika rijk is. Dus ging ze kijken. De dame in de winkel vroeg haar of ze de ring wilde passen maar die had op dat moment heel zeker haar handen nog niet gezien. Mooi vuil is niet lelijk.