In de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond een interessant interview met Franklin Foer, de oudere broer van schrijver Jonathan Safran Foer, over de groeiende macht van de techbedrijven over ons leven. Hij beschrijft hoe het blad waar hij voor schreef, de New Republic, werd overgenomen door een 28-jarige internetmiljonair, een van de mede-oprichters van Facebook.
Heerlijk, zo’n zondag met lekker weer. Je waant je nog even in Frankrijk, vooral al er zo weinig wind staat. Tegelijk roept het werk, onvermijdelijk. Komkommertijd bestaat voor ons niet. Deze week wordt ons nieuwe digitale supplement van het Spaanse wijnconcours opgemaakt.
Stel: je bent een bekende Nederlandse. En iemand komt op het idee om zich voor jou uit te geven. Zogenaamd omdat die iemand graag op je lijkt en pretendeert er niets kwaads mee in de zin te hebben. Maar er onder valse voorwendselen wel een plat commercieel slaatje uit probeert te slaan. Zou je dat op prijs stellen? Natuurlijk niet. Vreemd is het dan wel wanneer je je zelf leent voor praktijken waarbij, nota bene met jou als lokkend bedoeld uithangbord, plagiaat gepleegd wordt.
Wat wist ik van Israël? Natuurlijk, ik had gehoord over Jeruzalem en Nazareth, historische plekken. En uiteraard kent iedereen de religieuze en politieke conflicten. Maar Israëlische wijnen waren mij volledig onbekend. Des te interessanter om dit land samen met Mireia Pons te ontdekken. Zij was een van mijn eerste wijncursisten 15 jaar geleden, jarenlang importeur van Spaanse wijnen en vanwege haar grenzeloze liefde voor haar Israëlische vriend twee jaar geleden naar Israël verhuisd..