Nieuws

Marco Pallanti, verbonden aan Castello di Ama, is door de raad van bestuur van het Consorzio Chianti Classico unaniem gekozen tot nieuwe president. Gekozen tot vice.-president werden Nunzio Capurso, manager van Melini en Machiavelli, en  Francesco Colpizzi, voorzitter van de coöperatie van Castelli del Grevepesa.
Pallanti is de opvolger van Vittorio Pozzesi, die zich de afgelopen hard heeft gemaakt voor de eigen positie van chianti Classico, los van Chiantie als geheel. De nieuwe president is oenoloog van opleiding. Naast zijn werkzaamheden voor Castello di Ama is hij ook actief als professor in de oenologie.
Marco Pallanti, verbonden aan Castello di Ama, is door de raad van bestuur van het Consorzio Chianti Classico unaniem gekozen tot nieuwe president. Gekozen tot vice.-president werden Nunzio Capurso, manager van Melini en Machiavelli, en  Francesco Colpizzi, voorzitter van de coöperatie van Castelli del Grevepesa.
Pallanti is de opvolger van Vittorio Pozzesi, die zich de afgelopen hard heeft gemaakt voor de eigen positie van chianti Classico, los van Chiantie als geheel. De nieuwe president is oenoloog van opleiding. Naast zijn werkzaamheden voor Castello di Ama is hij ook actief als professor in de oenologie. Hij is de 12e president van het consortium sinds de oprichting ervan in 1924. Pallanti komt aan het hoofd te staan van het Consorzio Chianti Classico op een cruciaal moment in de geschiedenis ervan, te weten kort na de hereniging van producenten binnen één enkele organisatie. Het consortium met als beeldmerk de befaamde zwarte haan vertegenwoordigt vrijwel de gehele productie van dit gebied.

Vandaag de dag wordt zo ongeveer het hele alfabet gebruikt om bepaalde ‘gebruiksmomenten’ voor wijn mee aan te duiden. Een kleine bloemlezing: aperitiefwijn, aspergewijn, avondwijn, avondmaalswijn, barbecuewijn, begrafeniswijn, bewaarwijn, doordeweekse wijn, drinkwijn (!), huiswijn, huwelijkswijn, Kerstwijn, meditatiewijn, miswijn, picknickwijn, primeurwijn, receptiewijn, sigarenwijn, supermarktwijn, terraswijn, tuinwijn, viswijn, vleeswijn, voetbalwijn, weekendwijn, wildwijn en ga zo nog maar even door. Allemaal mooi en aardig, maar op dit moment telt natuurlijk alleen de zomerwijn. Alleen, wat moeten we ons daar nu concreet bij voorstellen?
Vandaag de dag wordt zo ongeveer het hele alfabet gebruikt om bepaalde ‘gebruiksmomenten’ voor wijn mee aan te duiden. Een kleine bloemlezing: aperitiefwijn, aspergewijn, avondwijn, avondmaalswijn, barbecuewijn, begrafeniswijn, bewaarwijn, doordeweekse wijn, drinkwijn (!), huiswijn, huwelijkswijn, Kerstwijn, meditatiewijn, miswijn, picknickwijn, primeurwijn, receptiewijn, sigarenwijn, supermarktwijn, terraswijn, tuinwijn, viswijn, vleeswijn, voetbalwijn, weekendwijn, wildwijn en ga zo nog maar even door. Allemaal mooi en aardig, maar op dit moment telt natuurlijk alleen de zomerwijn. Alleen, wat moeten we ons daar nu concreet bij voorstellen?
Afgaande op de lectuur van recente nieuwsbulletins die mij door algemeen als vooraanstaande beschouwde en bijgevolg als uiterst bekwaam bekend staande importeurs welwillend zijn toegezonden, alsmede folders van trendgevoelige grootwinkelbedrijven, moet ik tot de conclusie komen dat hoe hoger de temperatuur stijgt, des te lager de eisen aan de wijn zouden moeten zijn. Zolang die maar ‘makkelijk’ is. Dat is op termijn dus vragen om moeilijkheden. Nou ja, op termijn? De terreur van de makkelijkheid regeert sowieso. Want het klootjesvolk dient bediend te worden. Of liever: dat deel der natie dat ook slap industrieel en aangezoet bier drinkt, dreigt de norm te stellen. Dat gaat dan door voor vineuze democratie. Fout derhalve, en niet zo’n beetje.
Een beschaafd wijnliefhebber/ster drinkt ‘s zomers champagne (Blanc de Blancs bijvoorbeeld. uiteraard van een der gunstig bekend staande huizen), een rode Loire of een cru uit de Beaujolais (beide hopeloos onderschat, want geen merlot bevattend), dan wel een fijne Riesling (uitleg overbodig). Stuk voor stuk wijnen die probleemloos gekoeld kunnen worden. Of een Echte Rosé! Daar zijn er niet te veel van, maar toch. Ik heb het dus niet over die aangezoete limonades waar jan & alleman zich valselijk over meent te moeten (laten) opwinden, maar over de ware. Want ja, zelfs een verklaard scepticus kan natuurlijk best genieten van rosé, ook al is dat in essentie geen serieus type wijn. Maar dan alleen van ‘the few at the top’. Sorry Nederland, ook hier geldt dat kwaliteit een prijs heeft. En terecht.
Ooit eens begin oktober een Tempier gedronken op een terras aan de Vieux Port in Nice. Kijk, dat smaakt dus wel. In Wenen: de Rosé de Pinot van Wieninger. Ja dus weer. En thuis de Collioure La Goudie van Domaine de la Rectorie. Super, zoals trouwens alle wijnen van dit bedrijf. Niet te bekomen via prijsvechtende grootgrutters, maar via klassezaken als respectievelijk Sauter, Imperial en Okhuysen, niet. Zou dat nou toeval zijn?  Ik denk het niet. Zelfs zomers opportunisme kan nog stijlvol zijn. Goddank. 

René van Heusden

Goede wijnbouwers zijn rasechte individualisten die eigenwijs en overtuigd zijn van hun gelijk. Op de eerste dag van mijn wijnreis door de Moezelstreek werd dit idee nog eens bevestigd. Hoewel de een wat gereserveerder oogt dan de ander, komt elke weer de passie boven drijven als in een goed gesprek gekeken wordt naar allerlei facetten van het boeiende vak dat wijn maken is. Schijnbare reserves verdwijnen dan als sneeuw voor de zon. Op de tot nu toe warmste dag van 2006 stond ik in de Detzemer Würzgarten te wachten op Stefan Rauen. Precies op de afgesproken tijd arriveert Stefan in korte broek op de tractor. Hij heeft wat druiven moeten behandelen tegen meeldauw.
Op de tot nu toe warmste dag van 2006 stond ik in de Detzemer Würzgarten te wachten op Stefan Rauen. Precies op de afgesproken tijd arriveert Stefan in korte broek op de tractor. Hij heeft wat druiven moeten behandelen tegen meeldauw, die met name bij de combinatie warmte en vochtigheid agressief om de hoek komt kijken. Hij laat me zijn huisrank zien, die tegen een wand van zijn huis optimaal van de zon geniet en al flink wat trosvorming laat zien. Zelfs op deze plant, die hij zelf resistent achtte, heeft hij wat vlekken gevonden. Na het grootste deel van de aarde van zijn handen verwijderd te hebben laat Stefan Rauen me zijn nieuwe proefruimte zien. Degelijk Duits ingericht en met een prachtig uitzicht over Detzem en de Thörnischer Ritsch. Met een gezicht dat nog nagloeit van de zon vertelt Stefan me met zijn pretogen dat hij een echt buitenmens is en het liefst het bureauwerk in handen laat van zijn vrouw. Hij is trots op de vele prijzen die hij gewonnen heeft op regionaal en nationaal niveau. Hij vertelt dat hij als klein bedrijf die prijzen nodig heeft om nog naam te maken en ergert zich eraan dat grote gevestigde namen voor deze prijzen de neus ophalen. Intussen spreken Eichelmann en Gault Millau met bijzonder veel waardering over deze gedreven jonge wijnbouwer, wiens producten op vluchten van Lufthansa aan de passagiers worden aangeboden.

Natuurlijk blijven de onmogelijk hoge temperaturen ook voor ons beiden gespreksstof. Stefan vertelt me dat hij daadwerkelijk de gevolgen van de klimaatverschuiving kan merken. Hij denkt dat de laatste jaren de temperatuur gemiddeld een graad hoger heeft gelegen dan een lange periode daarvoor. Deze mooie temperaturen hebben tot gevolg gehad dat de Moezel al enkele jaren op rij prachtige wijnjaren kent. Stefan zegt dat hij zich niet kan herinneren dat de druiven in de eerste week van juli al zover gegroeid waren als nu het geval is.

Samen bepalen we wat er op tafel moet komen om te proeven. Naast riesling worden door hem ook nog andere interessante wijnen in de Moezel aangeboden.
Onze eerste keus valt daarom op zijn 2005-er Weisser Burgunder Trocken die zich laat kennen als een allemansvriend, maar wel een met karakter, body, aroma en kleur. Een heel dichte wijn. De tweede wijn is de 2005 Detzemer Würzgarten Riesling Kabinett, droog. Zowel hier als bij andere producenten kun je de jaargangen 2004 en 2005 goed vergelijken. De wijnen uit 2004 hebben zich vaak nog niet volledig ontwikkeld terwijl de 2005-ers zich al volledig laten zien. Over de naam Würzgarten vertelt hij een anekdote die zijn opa hem vertelde. De wijnboeren uit Ürzig, die ook een Würzgarten kennen, spanden een halve eeuw geleden een proces aan tegen de Detzemers. De Detzemers konden op basis van oude documenten aantonen dat hun kruidentuin zeker net zo lang bestond als die van de Urzigers, waarop die laatsten het failliet van hun politiek inzagen en de strijdbijl begroeven.

De wijn van de bekende wijnberg Thörnischer Ritsch scoort bij mij de hoogste punten. Het is een Spätlese, maar de suiker is volledig vergist. De dichtheid in aroma is heel erg hoog. Opnieuw loopt me het water in de mond als ik aan de abrikozen en perziken denk die prachtig ondersteund worden door de lichtzure kern van de riesling. Deze wijn wordt voor een groot deel van de druiven van 100 jaar oude wijnstokken gemaakt. Elke slok vraagt gewoon om meer.
De 2005-er Detzemer Maximiner Klosterlay is een “Lage” die vroeger aan het Maximinerklooster van Trier behoorde. Deze wijn is een droge Auslese die dicht, mineraal en perfect in balans is. Sinds de jaren 90 wordt door Rauen ook Spätburgunder verbouwd, die tot een droge rosé verwerkt wordt met een kenmerkend cassissmaakje. Stefan Rauen kent een motto: het is leuk om het elk jaar weer een beetje beter te doen. Ik ben blij met zo’n instelling. Omdat Stefan weer graag naar buiten wil, besluiten we het hierbij te laten en maken de afspraak dat we binnenkort maar weer eens opnieuw rond de tafel zullen gaan. Ik hoop dat het dan een keer regent als bakstenen.

Ralph Hoffman

Tijdens de algemene ledenvergadering van de VDP Prädikatsweingüter op 11 juli is besloten om enkele belangrijke wijzigingen aan te brengen in het statuut voor Grosse Gewächse. Deze zijn vastgelegd in de Agenda 2015. Vanaf 2015 moeten de regels voor deze wijnen in alle gebieden hetzelfde zijn. Ook aan de nu heersende naamsverwarring, met zowel Grosses Gewächs, Erstes Gewächs (Rheingau) en Erste Lage (Mosel-Saar-Ruwer) moet dan een eind komen. De nieuwe gemeenschappelijke noemer wordt Erste Lage, met als bijpassend beeldmerk de ‘1 met de druiventros’. 
Producenten zullen de mogelijkheid krijgen om onder deze aanduiding naast droge wijnen ook restzoete wijnen te produceren,
Tijdens de algemene ledenvergadering van de VDP Prädikatsweingüter op 11 juli is besloten om enkele belangrijke wijzigingen aan te brengen in het statuut voor Grosse Gewächse. Deze zijn vastgelegd in de Agenda 2015. Vanaf 2015 moeten de regels voor deze wijnen in alle gebieden hetzelfde zijn. Ook aan de nu heersende naamsverwarring, met zowel Grosses Gewächs, Erstes Gewächs (Rheingau) en Erste Lage (Mosel-Saar-Ruwer) moet dan een eind komen. De nieuwe gemeenschappelijke noemer wordt Erste Lage, met als bijpassend beeldmerk de ‘1 met de druiventros’. 
Producenten zullen de mogelijkheid krijgen om onder deze aanduiding naast droge wijnen ook restzoete wijnen te produceren, variërend van Spätlese tot en met Trockenbeerenauslese. Een en ander zal afhankelijk zijn van de door de regio’s zelf te bepalen geschiktheid van de wijngaarden voor welk type wijn.
Al met ingang van de jaargang 2006 zullen producenten verplicht zijn zich bij de productie van hun droge wijnen die voorlopig nog onder de aanduiding Grosses Gewächs vallen zich te houden aan de wettelijke normen die gelden voor het begrip ‘trocken’

Wijn proeven: een kunst, een kunde?
Aan de objectiviteit van een groot aantal gerenommeerde wijnproevers moet op zijn minst worden getwijfeld.
Wanneer niet echt blind wordt geproefd, bepaalt een groot aantal andere zaken dan geur en smaak onze voorkeur.
Brochet liet een aantal panelleden een wijn proeven met het etiket ‘Vin de table’ en een week later hetzelfde panel identieke wijn met het etiket ‘Grand Cru’. Bij de beschrijving van de Grand Cru werden termen gebruikt als complex, evenwichtig, zwart fruit e.d., terwijl voor dezelfde wijn met het etiket Vin de table v.n.l. termen werden gebruikt als eenvoudig, onevenwichtig, licht fruitig.
Wijn proeven: een kunst, een kunde?
Aan de objectiviteit van een groot aantal gerenommeerde wijnproevers moet op zijn minst worden getwijfeld.
Wanneer niet echt blind wordt geproefd, bepaalt een groot aantal andere zaken dan geur en smaak onze voorkeur.
Brochet liet een aantal panelleden een wijn proeven met het etiket ‘Vin de table’ en een week later hetzelfde panel identieke wijn met het etiket ‘Grand Cru’. Bij de beschrijving van de Grand Cru werden termen gebruikt als complex, evenwichtig, zwart fruit e.d., terwijl voor dezelfde wijn met het etiket Vin de table v.n.l. termen werden gebruikt als eenvoudig, onevenwichtig, licht fruitig.
In een ander experiment liet hij 54 leden van een proefpanel een rode en een witte wijn beschrijven en een paar dagen later liet hij het panel dezelfde witte wijn proeven, waarbij met een neutrale kleurstof de wijn rood was gekleurd. In beide gevallen beschreven zij de rood gekleurde wijn met dezelfde i.h.a. voor rode wijn geldende termen. Het volledig blind proeven en vergelijken van wijnen is dan ook vaak teleurstellend.
Proeven begint op de tong die 5000 smaakpapillen bevat en elke papil op zijn beurt bevat 50 tot 100 sensoren die reageren op één van de 5 primaire smaken: zoet, zout, zuur, bitter en unami.
Ruiken speelt bij het beleven van wijn echter een minstens zo belangrijke rol: ons reukorgaan dat zich bovenin de neusholte bevindt, kan vele duizenden geuren onderscheiden. Een simpele verkoudheid, waarbij de reuksensoren worden geblokkeerd, zorgt ervoor dat wij veel minder van een mooie wijn kunnen genieten.
Vanuit de smaakpapillen gaat een elektrisch signaal naar het smaakgedeelte van de hersenschors en vanuit de reuksensoren naar het reukgedeelte. De hersenen halen hier de buikbare informatie uit en verzenden die naar de orbitofrontale cortex waar reuk en smaaksensaties worden samengebracht met visuele indrukken en temperatuursensaties, waardoor een complexe totale beoordeling tot stand komt. Via dit centrum wordt uiteindelijk beslist hoe men de wijn ervaart.
De totaalbeleving komt dus tot stand via vele indrukken die in de orbitofrontale cortex samenkomen. De waardering van eenzelfde product kan in de loop der tijd door diverse omstandigheden gaan veranderen: wanneer men heerlijk heeft gegeten, maar de dag erna wordt getroffen door verschrikkelijke buikkrampen, zal men een volgende keer anders oordelen over diezelfde maaltijd. In de hersenen treden ook een aantal leerprocessen op die de beleving van dezelfde wijnen in de loop van de tijd kan doen veranderen.
Verder treedt bij alle prikkels die wij achtereen ontvangen na enige tijd gewenning op, waardoor dezelfde prikkel minder sensatie veroorzaakt. Het omgekeerde geldt ook: als men een tijdlang niets heeft gegeten, kan men op zo’n moment van een zak frites evenveel genieten als van een maaltijd in een 3 sterren restaurant.
Elke dag dezelfde wijn geeft op den duur minder bevrediging. Doorslikken is geen vereiste voor dit soort gewenning. Op grond hiervan kan men zich voorstellen dat door dit mechanisme bij proeverijen de laatste wijn van een reeks proefflessen op een ander manier wordt beoordeeld dan de eerste: immers de meeste wijnen bevatten een aantal gemeenschappelijke substanties zoals tannines, hout, zuur en fruit, waaraan na een aantal flessen gewenning ontstaat.
Met MRI onderzoek werd aangetoond dat bij ervaren wijnproevers de hersenen anders op dezelfde wijn reageren dan bij onervaren proevers. De vraag blijft echter of ervaren wijndrinkers meer van wijn kunnen genieten dan minder ervaren drinkers.
Bij het beoordelen van wijnen is slechts een beperkt aantal uitdrukkingen beschikbaar. Bovendien kennen diverse wijnproevers aan dezelfde uitdrukkingen soms ook nog een andere betekenis toe. Het moge duidelijk zijn dat de beperkte woordenschat slecht een minimale weergave vormt van de duizenden complexe sensaties die op gang worden gebracht door het drinken van wijn.
Ondanks de beperkte terminologie en niet onbelangrijke subjectieve factoren is het proeven en vergelijken van wijnen een zinvolle bezigheid omdat het potentiële kopers een leidraad geeft bij hun keuze.
De beleving van een wijn blijft echter altijd iets heel persoonlijks. Het eindoordeel over een groot aantal complexe factoren vindt plaats in onze hersenen en kunde speelt daarbij slechts een bescheiden rol.

Ies Stoel

Wine Science, Jamie Goode
The Oxford Companion to wine, 2nd edition, Jancis Robinson
The taste of wine, 2nd edition, Peynaud

Wie zei daar dat de Bordelais gespeend zijn van elk gevoel voor humor of originaliteit?  De appellation Côtes de Bourg gaat zich al vast op een hoogst originele manier presenteren. Dat gebeurt met een mascotte in de gedaante van een beagle met een hoge aaibaarheidsfactor! De viervoeter is bedacht met de naam Bob. Een subtiele verwijzing naar de ‘grote Bob’ uit Maryland??? Hoe het ook zij, Bob, een hond ‘of best breed’ zoals dat in hedendaags franglais heet, staat voor tal van ‘positieve waarden’ die kenmerkend zouden zijn voor de appellation en de producenten van Côtes de Bourg.
Wie zei daar dat de Bordelais gespeend zijn van elk gevoel voor humor of originaliteit?  De appellation Côtes de Bourg gaat zich al vast op een hoogst originele manier presenteren. Dat gebeurt met een mascotte in de gedaante van een beagle met een hoge aaibaarheidsfactor! De viervoeter is bedacht met de naam Bob. Een subtiele verwijzing naar de ‘grote Bob’ uit Maryland??? Hoe het ook zij, Bob, een hond ‘of best breed’ zoals dat in hedendaags franglais heet, staat voor tal van ‘positieve waarden’ die kenmerkend zouden zijn voor de appellation en de producenten van Côtes de Bourg. Slim, alert, aanhankelijk, betrouwbaar en meer van dat moois. En het blijft niet bij Bob alleen. Flessen Côtes de Bourg zullen in de toekomst gesierd gaan worden met een nieuw gemeenschappelijk beeldmerk met als voornaamste blikvanger een halve boog. 
Hopelijk kan de zachtaardig ogende Bob als het moet ook zijn tanden laten zien, want de wijngaarden van Côtes de Bourg worden net zo erg als die in het veel meer gemediatiseerde Margaux bedreigd door een megalomaan, in Parijs bedacht wegenbouwproject met de naam le Grand Contournement, een omleidingsweg bedoeld om de Rocade van Bordeaux te ontlasten. Een beetje als de A6  – A9, maar dan zonder tunneloptie. Kill, Bob! Kill!

Het WK voetbal heeft Duitsland geen windeieren gelegd. Ook voor de meeste van de 55 bedrijven die zich lieten verleiden tot het aanbieden van 130 wijnen met speciale WK-etiketten is de balans positief uitgevallen. In totaal zijn ongeveer 2 miljoen flessen van deze WK-wijnen verkocht. Daarnaast is er volgens het Deutsches Weininstitut nog sprake van een niet te onderschatten ‘imagoverhogend effect’ voor Duitse wijnen in het algemeen. 
De beste resultaten werden geboekt in het levensmiddelenkanaal, in mindere mate in de vakhandel en de horeca.
Het WK voetbal heeft Duitsland geen windeieren gelegd. Ook voor de meeste van de 55 bedrijven die zich lieten verleiden tot het aanbieden van 130 wijnen met speciale WK-etiketten is de balans positief uitgevallen. In totaal zijn ongeveer 2 miljoen flessen van deze WK-wijnen verkocht. Daarnaast is er volgens het Deutsches Weininstitut nog sprake van een niet te onderschatten ‘imagoverhogend effect’ voor Duitse wijnen in het algemeen. 
De beste resultaten werden geboekt in het levensmiddelenkanaal, in mindere mate in de vakhandel en de horeca. Opmerkelijkk is ook dat een aantal WK-wijnen in het het buitenland verkocht is, waaronder in Zwitserland en Nederland. Tijdens VIP-ontvangsten in de diverse stadions zijn ruim 100 duizend flessen Duitse wijn uitgeschonken, wat neerkomt op een gemiddelde van ongeveer 1600 flessen per wedstrijd. Was er op het veld ook maar zo lustig op los gescoord…

Een door het Deutscher Weinfonds (DWF) uitgevoerde doorlichting van zowel het eigen functioneren als van twee nauw ermee verbonden instellingen, het Deutsches Weininstitut (DWI) en de Deutsche Weinakademie (DWA), heeft geleid tot het opstappen van Armin Göring als directeur van beide organisaties. Het DWI verzorgt de promotie van Duitse wijnen, de DWA cursussen en opleidingen. Göring stond sinds 1998 aan het hoofd ervan. Zijn opstappen  zou, zoals dat zo mooi heet, hebben plaatsgevonden in ‘goed onderling overleg’.
Een door het Deutscher Weinfonds (DWF) uitgevoerde doorlichting van zowel het eigen functioneren als van twee nauw ermee verbonden instellingen, het Deutsches Weininstitut (DWI) en de Deutsche Weinakademie (DWA), heeft geleid tot het opstappen van Armin Göring als directeur van beide organisaties. Het DWI verzorgt de promotie van Duitse wijnen, de DWA cursussen en opleidingen. Göring stond sinds 1998 aan het hoofd ervan. Zijn opstappen  zou, zoals dat zo mooi heet, hebben plaatsgevonden in ‘goed onderling overleg’.

Of dat waar is, is echter zeer de vraag, want het is wel gebeurd met onmiddellijke ingang en nog voor het openbaar worden van de conclusies van het onderzoeksrapport. Men was het volgens een nogal cryptisch persbericht uit Mainz oneens over ‘strategische kwesties’ en de uitvoering van bepaalde maatregelen. Al enige dagen voor de officiële bekendmaking van Görings aftreden op 5 juni werd in Duitse media gespeculeerd over zijn vertrek.

Het houdt maar niet op in Bordeaux met de verkopen van bekende châteaux. Naar bekend is geworden, was die van Château Marquis d’Alesme Becker eind juni de voorlopig laatste in de rij van transacties. Deze 3e cru classé in Margaux is door de familie Zuger voor 25 miljoen euro verkocht aan Hubert Perrodo, een Franse zakenman en fervent polospeler. Perrodo was al eigenaar van de crus bourgeois Labégorce en Labégorce-Zédé, eveneens in Margaux. De wijngaarden van deze châteaux en Marquid d’Alesme op het plateau van Bordeaux grenzen aan elkaar.
Het houdt maar niet op in Bordeaux met de verkopen van bekende châteaux. Naar bekend is geworden, was die van Château Marquis d’Alesme Becker eind juni de voorlopig laatste in de rij van transacties. Deze 3e cru classé in Margaux is door de familie Zuger voor 25 miljoen euro verkocht aan Hubert Perrodo, een Franse zakenman en fervent polospeler. Perrodo was al eigenaar van de crus bourgeois Labégorce en Labégorce-Zédé, eveneens in Margaux. De wijngaarden van deze châteaux en Marquid d’Alesme op het plateau van Bordeaux grenzen aan elkaar.

Met alle drie bedrijven heeft Perrodo grote plannen.
Marquis d’Alesme Becker kan wel een kwaliteitsimpuls gebruiken, want het bedrijf maakte de afgelopen decennia zijn status, mild uitgedrukt, niet helemaal waar. De nieuwe eigenaar moet het overigens wel stellen zonder het châteaugebouw in de bebouwde kom van Margaux; hij kocht alleen de 28 hectare wijngaarden, productiefaciliteiten, voorraden en naam.   
Perrodo is al sinds 1989 eigenaar van Labégorce, sinds begin 2005 van Labégorce-Zédé en sinds 2003 van een château zonder wijngaarden dat ook ooit deel uitmaakte van het oorspronkelijke Labégorce voordat dit gesplitst werd. Het is zijn bedoeling er weer één domein van te maken en het château zonder wijngaarden te ontwikkelen tot nieuwe vestigingsplaats voor Marquis d’Alesme.

Beaujolaisproducent Georges Duboeuf is door de rechtbank in Vilefranche-sur-Saône schuldig bevonden aan het ‘incorrect assembleren en etiketteren’  200 duizend liter wijnen. De opgelegde straf is met 30 duizend euro echter een stuk lager uitgevallen dan de door de openbare aanklager geëiste 187 duizend euro. Niettemin overweegt Duboeuf in hoger beroep te gaan op grond van het argument dat noch hij zelf noch zijn bedrijf de fouten zou hebben gemaakt, maar Sylvain Dory. Dory was ten tijde van het gebeuren productiemanager van de vestiging in Lancié, waar de bewuste wijnen vandaan kwamen.
Beaujolaisproducent Georges Duboeuf is door de rechtbank in Vilefranche-sur-Saône schuldig bevonden aan het ‘incorrect assembleren en etiketteren’  200 duizend liter wijnen. De opgelegde straf is met 30 duizend euro echter een stuk lager uitgevallen dan de door de openbare aanklager geëiste 187 duizend euro. Niettemin overweegt Duboeuf in hoger beroep te gaan op grond van het argument dat noch hij zelf noch zijn bedrijf de fouten zou hebben gemaakt, maar Sylvain Dory. Dory was ten tijde van het gebeuren productiemanager van de vestiging in Lancié, waar de bewuste wijnen vandaan kwamen.

Hij werd veroordeeld tot drie maanden voorwaardelijk en een geldboete van 3 duizend euro. Ook hier viel de straf veel lager uit dan de eis.
Zowel Duboeuf  als Dory werden verder veroordeeld tot het ieder betalen van 1 euro morele schadevergoeding aan het INAO (Institut National des Appellations d’Origine). Voor alle duidelijkheid: geen van de betrokken wijnen is ooit ion de verkoop gebracht.