Nieuws

Zakenman en financier François Pinault is sinds kort de nieuwe eigenaar van het domaine Engel in Vosne-Romanée. Pinault controleert warenhuisgroepen als La Redoute, Le Printemps en FNAC en staat te boek als een van de meest gefortuneerde personen in Frankrijk. Sinds 1993 mag hij zich kasteelheer noemen van premier cru Latour in Pauillac. Hij nam het wijngoed in Vosne over van Frédéric Engel, die het sinds de plotselinge dood van broer Philippe in mei vorig jaar alleen leidde. Domaine Engel heeft zes hectare eigen wijngaarden, waaronder percelen in crus als Clos Vougeot, Échézeaux en Grands Échézeaux.
Zakenman en financier François Pinault is sinds kort de nieuwe eigenaar van het domaine Engel in Vosne-Romanée. Pinault controleert warenhuisgroepen als La Redoute, Le Printemps en FNAC en staat te boek als een van de meest gefortuneerde personen in Frankrijk. Sinds 1993 mag hij zich kasteelheer noemen van premier cru Latour in Pauillac. Hij nam het wijngoed in Vosne over van Frédéric Engel, die het sinds de plotselinge dood van broer Philippe in mei vorig jaar alleen leidde. Domaine Engel heeft zes hectare eigen wijngaarden, waaronder percelen in crus als Clos Vougeot, Échézeaux en Grands Échézeaux.

Nadat eerder dit jaar al delen van de Dourovallei en de Champagnestreek zware schade opliepen als gevolg van felle hagelstormen, heeft afgelopen week ook de Languedoc zijn portie gekregen. In de nacht van 28 op 29 juli werd daar de appellation Faugères door noodweer getroffen. Naar schatting 7 à 800 van de in totaal 2000 hectare wijngaarden zijn hierdoor volledig vernield. Ook gebouwen en materieel liepen de nodige schade op. Een en ander betekent dat het oogstvolume dit jaar een stuk lager zal uitvallen dan normaal. Witte Faugères, nog maar sinds twee jaar AOC, zal zelfs vrijwel helemaal niet geproduceerd kunnen worden.
Nadat eerder dit jaar al delen van de Dourovallei en de Champagnestreek zware schade opliepen als gevolg van felle hagelstormen, heeft afgelopen week ook de Languedoc zijn portie gekregen. In de nacht van 28 op 29 juli werd daar de appellation Faugères door noodweer getroffen. Naar schatting 7 à 800 van de in totaal 2000 hectare wijngaarden zijn hierdoor volledig vernield. Ook gebouwen en materieel liepen de nodige schade op. Een en ander betekent dat het oogstvolume dit jaar een stuk lager zal uitvallen dan normaal. Witte Faugères, nog maar sinds twee jaar AOC, zal zelfs vrijwel helemaal niet geproduceerd kunnen worden.

In 1931, precies 75 jaar geleden, verscheen ‘Het Boek van den Wijn’. Het was geschreven door J.P.M. Keuls, Nederlandsch (!) vice-consul te Bordeaux. Het was een van de allereerste wijnboeken die ooit in Nederland verschenen. Anno 2006 biedt het fascinerende lectuur. Vanwege het taalgebruik en vanwege de mstandigheid dat de wijnwereld er toen in sommige opzichten iets anders uitzag dan nu het geval is. In andere opzichten eigenlijk ook weer niet. Van populair gejij en gejou, zoals tegenwoordig schering en inslag is in wijnboeken, had de schrijver gelukkig geen weet.
In 1931, precies 75 jaar geleden, verscheen ‘Het Boek van den Wijn’. Het was geschreven door J.P.M. Keuls, Nederlandsch (!) vice-consul te Bordeaux. Het was een van de allereerste wijnboeken die ooit in Nederland verschenen.

Anno 2006 biedt het fascinerende lectuur. Vanwege het taalgebruik en vanwege de omstandigheid dat de wijnwereld er toen in sommige opzichten iets anders uitzag dan nu het geval is. In andere opzichten eigenlijk ook weer niet.

Van populair gejij en gejou, zoals tegenwoordig schering en inslag is in wijnboeken, had de schrijver gelukkig geen weet. Van wijnproducerende landen behalve Frankrijk en Duitsland helaas nauwelijks. Frankrijk bleef beperkt tot Bordeaux, Bordeaux, Bordeaux, Bourgogne, Champagne en nog wat hinderlijk strooigoed in een paar buitengewesten. Over rosé werd in die dagen niet gesproken. En supermarkten bestonden nog niet.

In de komende weken zullen op deze plaats fragmenten uit ‘Het boek van den Wijn’ te lezen zijn. Tot lering en vermaak. En wellicht zullen ze zo nu en dan ook wel eens een aha-reactie oproepen.

De eerste aflevering begint bij het begin. Met een passage uit voorwoord, waarin de auteur zich verbaast over het bestaan van Engelstalige wijnpublicaties (!), en een hoogst intrigerende situatieschets van de in crisis verkerende Nederlandse wijnmarkt rond 1930. 
 
“Er bestaan legio werken en werkjes op wijngebied in de fransche, duitsche en zelfs in de engelsche taal, ofschoon Engeland toch evenmin als Nederland een wijnproduceerend land is. In het Nederlandsch bestaat, voor zoover ons bekend, geen literatuur die den amateur van goede wijnen als hulpmiddel kan dienen om hem de noodige kennis bij te brengen van, ten einde hem in staat te stellen te beoordeelen wat hij moet koopen, hoe hij zijn wijnen moet serveeren en hoe hij zich kan wapenen tegen het vele bedrog hetgeen ook op wijngebied plaats vindt.”

“In Nederland zijn de Fransche en Duitsche wijnen het meest bekend, waarcshijnlijk ook omdat uit een oogpunt van wijncultuur de wijnen dezer landen de hoogste plaats innemen en in Holland geen massa-wijnverbruik bestaat, doch de wijn er veeleer een luxedrank is. Werkelijke kwaliteitswijnen, d.w.z. producten van een verdelingscultuur, komen dan ook uit Frankrijk en Duitschland. Dit is o.a. een kwestie van bodemgesteldheid.”

“Toch spelen eveneens de wijnen van sommige andere landen in de wijnconsumptie van Nederland een grooten rol, want populair zijn er ook portugeesche en spaansche wijnen zooals Port en Sherry, grieksche wijnen zooals Samos en ook de Vermouth, een italiaansch product, doch geen natuurwijn zijnde.”

“Gedurende en na den oorlog [Eerste Wereldoorlog] is in Nederland een nieuwe klasse van wijndrinkers opgekomen en de invloed daarvan op den wijnhandel is zoo typisch geweest, dat men heden ten dage in vakkringen de wijnen indeelt in twee groepen, n.l. aristocratische en democratische wijnen. Onder de eerste worden verstaan Bordeaux, Bourgogne, Champagne Rijn- en Moezelwijnen e.d. en met de tweede worden aangeduid de z.g. “zoete wijnen”. Deze omschrijving gaat niet geheel op, want de “Grands vins de Sauternes zijn bijv. meestal ook zeer zoet, maar behooren daarom nog niet tot de groep “zoete wijnen” die hier wordt bedoeld.”

“Men wil er eerder mede aanduiden de ordinaire zoete wijnen, die gemakkelijker door den onervaren wijndrinker worden geapprecieerd omdat het een bekend verschijnsel is, dat de massasmaak een voorkeur heeft voor het zoete, terwijl de ontvankelijkheid voor andere smaakindrukken op cultuur berust. De ongeschoolde wijndrinker vindt roode Bordeauxwijnen, zelfs dievan hooge kwaliteit, “zuur”, terwijl bijv. de geraffineerde champagnedrinker slechts de “vin brut” wil drinken, dus bij uitstek droge, niet zoete, wijn.”

“In den Nederlandschen wijnhandel heeft men heden ten dage dan ook twee stroomingen, die ieder voor zich een andere clientèle zoeken. Er zijn firma’s die zich richten tot het ontwikkelde wijndrinkend publieken andere die de groote massa zoeken. Het combineeren hiervan gaat gewoonlijk niet met succes samen. Voor het uitoefenen van deze twee onderscheiden soorten van wijnhandel is dan ook noodig een verschillende mentaliteit.”

“Men hoort dikwijls beweren, dat het wijnverbruik, d.w.z. het verbruik van de betere, aristocratische, wijnen achteruitgaat, maar slechts zelden ziet men ernstige pogingen doen om hierin verbetering te brengen. Er zijn weliswaar aanwijsbare factoren die men niet kan veranderen, zooals verplaatsing van de koopkracht, vermindering van het familieleven, afwezigheid van kelders in moderne woningen, moderne levensopvattingen, waarin het drinken van wijn geen plaats vindt, anti-alcoholbeweging enz enz “

“Een goede voorlichting is […] onmisbaar, want hoe weinigen zelfs onder de amateurs zijn voldoende op de hoogte van de waarde der verschillende jaargangen, wat weet men van de beteekenis der wijnbenamingen en hoe dikwijls ziet men, zelfs in goede kringen, een kostbaren wijn absoluut onzaaakkundig behandelen.”

O tempora, o mores! Of: niet zo heel veel nieuws onder de zon?

René van Heusden

Na een half jaar in Zuid-Afrika te hebben verbleven, heeft Udo Göebel besloten Gall&Gall definitief te verlaten en zijn eigen bedrijf te beginnen. Onder de naam WineMatters gaat hij de naar eigen zeggen ‘beste Zuid-Afrikaanse wijnen’ importeren en rechtstreeks aan consumenten verkopen via een internetwinkel. Het is de bedoeling dat WineMatters in september van start gaat.
Na een half jaar in Zuid-Afrika te hebben verbleven, heeft Udo Göebel besloten Gall&Gall definitief te verlaten en zijn eigen bedrijf te beginnen. Onder de naam WineMatters gaat hij de naar eigen zeggen ‘beste Zuid-Afrikaanse wijnen’ importeren en rechtstreeks aan consumenten verkopen via een internetwinkel. Het is de bedoeling dat WineMatters in september van start gaat.

Een Wijnkaart kan worden beschouwd als de Mission Statement van het restaurant. Een belangrijk onderdeel van gastronomie is het combineren van gerechten met wijnen. Het gerecht moet beter smaken door de wijn en de wijn kan daarbij vaak beter tot zijn recht komen. Een spannend alternatief is om eerst de wijn te kiezen en daarop de keuze van het menu af te stemmen.
Een Wijnkaart moet zoveel mogelijk tegemoet komen aan ieders smaak. De ideale kaart laat zich lezen en beleven als een ontdekkingsreis, die u op eigen kracht, of met hulp van uw gids,
Een Wijnkaart kan worden beschouwd als de Mission Statement van het restaurant.
Een belangrijk onderdeel van gastronomie is het combineren van gerechten met wijnen. Het gerecht moet beter smaken door de wijn en de wijn kan daarbij vaak beter tot zijn recht komen. Een spannend alternatief is om eerst de wijn te kiezen en daarop de keuze van het menu af te stemmen.
Een Wijnkaart moet zoveel mogelijk tegemoet komen aan ieders smaak. De ideale kaart laat zich lezen en beleven als een ontdekkingsreis, die u op eigen kracht, of met hulp van uw gids, de sommelier,  kan maken. Het restaurant laat zich met de beschrijving, de keuze  en de prijsstelling van de wijnen letterlijk in de kaart kijken.
Een ideale kaart bevat  een  ruim assortiment aan wijnen, voor een deel bekende, maar voor een belangrijk deel ook minder bekende. Tenminste de herkomst, de druivensoorten en het jaartal dienen te worden beschreven, maar ook relevante wetenswaardigheden en beproefde combinaties van de betreffende wijn met bepaalde spijzen vormen een waardevolle hulp bij de uiteindelijke keuze van de wijn.
Helaas zijn wijnen op Nederlandse wijnkaarten vaak onredelijk hoog geprijsd, waardoor een deel van de gasten al snel besluit om een goedkopere wijn te kiezen. In andere landen heerst vaak een andere cultuur. Bijvoorbeeld: naar een restaurant in Nieuw Zeeland kan men desgewenst zijn eigen wijnen meenemen, waarbij het restaurant dan een vast bedrag aan kurkgeld in rekening brengt. In een land als Spanje is het een genot om wijnen te kiezen: de beste en duurste wijnen zijn daar in de meeste gevallen zeer redelijk geprijsd, wat uitnodigt om met name de betere wijnen te proberen. De filosofie in dergelijke landen is: de opslag per fles wordt niet in honderden procenten berekend, maar als een soort vaste opslag. Een fles  van € 50 inkoop staat op de kaart voor € 75 en een fles van € 90 voor € 120, dit in tegenstelling tot Nederland, waar elke wijn stelselmatig vele malen over de kop gaat en prijzen worden berekend tussen 2 en 3x de inkoopprijs!
Het zou fantastisch zijn als in Nederland een cultuuromslag kan worden bereikt, waardoor gasten bij uitstek in restaurants tegen redelijke prijzen van spannende en onbekende wijnen kunnen genieten. Dit zal het niveau van de Wijnkaart aanzienlijk verhogen, de drempel naar het restaurant verlagen en de wijnomzet doen toenemen. Kortom: voor wijnliefhebbers en restaurants een Wijn Win Win situatie.

Ies Stoel

Na een periode van vruchtbare samenwerking heeft Peter van der Hoest afscheid genomen als eindredacteur van Perswijn. Zijn afscheid is een gevoelig verlies, want dankzij zijn professionele achtergrond in de dagbladjournalistiek – Peter is jarenlang aan de Haagse Courant verbonden geweest – heeft hij een belangrijke inbreng gehad bij de gedaanteverwisseling die het blad de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Redactie en medewerkers danken hem daarom voor de goede onderlinge samenwerking en wensen hem veel succes bij zijn verdere activiteiten. Peter gaat ondermeer bijdragen leveren aan het Algemeen Dagblad.
Na een periode van vruchtbare samenwerking heeft Peter van der Hoest afscheid genomen als eindredacteur van Perswijn. Zijn afscheid is een gevoelig verlies, want dankzij zijn professionele achtergrond in de dagbladjournalistiek – Peter is jarenlang aan de Haagse Courant verbonden geweest – heeft hij een belangrijke inbreng gehad bij de gedaanteverwisseling die het blad de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Redactie en medewerkers danken hem daarom voor de goede onderlinge samenwerking en wensen hem veel succes bij zijn verdere activiteiten. Peter gaat ondermeer bijdragen leveren aan het Algemeen Dagblad.

In Schloss Engers in het Duitse Neuwied am Rhein is op 17 en 18 juli j.l. de vierde editie gehouden van de competitie Best of Riesling. In totaal werden daarbij 1803 Rieslings door een gemengde Duits-internationale vakjury op hun merites beoordeeld. De competitie wordt georganiseerd door het Bundesland Rheinland-Pfalz, dat goed is voor het leeuwendeel van alle in Duitslang geproduceerde wijnen. Binnen zijn grenzen liggen  Ahr, Mittelrhein, Mosel-Saar-Ruwer, Nahe, Pfalz en Rheinhessen. Hoewel de competitie probeert een internationaal karakter te dragen, is de deelname tot op heden sterk Duits gekleurd.
In Schloss Engers in het Duitse Neuwied am Rhein is op 17 en 18 juli j.l. de vierde editie gehouden van de competitie Best of Riesling. In totaal werden daarbij 1803 Rieslings door een gemengde Duits-internationale vakjury op hun merites beoordeeld. De competitie wordt georganiseerd door het Bundesland Rheinland-Pfalz, dat goed is voor het leeuwendeel van alle in Duitslang geproduceerde wijnen. Binnen zijn grenzen liggen  Ahr, Mittelrhein, Mosel-Saar-Ruwer, Nahe, Pfalz en Rheinhessen. Hoewel de competitie probeert een internationaal karakter te dragen, is de deelname tot op heden sterk Duits gekleurd. Alleen Oostenrijk zorgde dit jaar voor een substantiële buitenlandse inbreng, maar de Elzas liet het vrijwel totaal afweten. Een tweede kritische kantekening is dat Duitse topproducenten het eveneens grotendeels lieten afweten. Best of Riesling is daarmee een ietwat betrekkelijke benaming.
Een groot compliment zonder enig voorbehoud is wel de organisatie waard vanwege de even perfecte als supersnelle verwerking en statistische bewerking met behulp van speciaal hiervoor ontwikkelde software en beoordelingsformuleren met streepjescodes. Nog even en ieder jurylid werkt zonder formulieren maar met een eigen terminal.
Onderstaand de uitslag met alle winnaars per categorie:  

Droog:
1. Nahe – 2005 Kreuznacher Paradies Qualitätswein
Johanneshof August Korrell und Sohn, Bad Kreuznach-Bosenheim
2. Pfalz – 2005 Hexheimer Honigsack Spätlese
Weingut Edwin Bohnenstiel, Herxheim am Berg
3. Franken – 2005 Sommeracher Katzenhof Spätlese
Weingut Max Müller & Rainer Müller, Volkach
3. Mosel-Saar-Ruwer – 2005 Zeltinger Himmelreich Spätlese
Weingut Becker-Steinhauer, Mülheim an der Mosel

Halfdroog:
1.  Rheingau – 2005 Oestricher Lenchen Spätlese
     Weingut Ferdinand Abel, Oestrich-Winkel
2.  Nahe – 2005 Guldentaler Hipperich Spätlese
     Weingut Königswingert Gregor Zimmermann, Guldental
3.  Kremstal (Oostenrijk) – 2005 Senftenberger Hochacker Qualitätswein
     Weingut Franz Proidl, Senftenberg

Fruitig zoet:
1.  Franken – 2005 Retzstadter Langenberg Auslese
     Weingut Rudolf May, Retzstadt
2.  Rheingau – 2005 Winkeler Hasenpsrung Auslese
     Weingut Dr. Corvers-Kauter, Oestrich-Winkel
3.  Franken – 2005 Escherndorfer Lump Auslese
     Winzerkeller Sommerach, Sommerach

Edelzoet:
1. Hessische Bergstrasse – 2003 Heppenheimer Stemmler  Trockenbeerenauslese
Weingut-Weinhandel H. Freiberger, Heppenheim
2. Mosel-Saar-Ruwer – 2003 Brauneberger Juffer-Sonnenuhr
Trockenbeerenauslese
     Weingut Rainer Heil, Brauneberg
3. Mosel-Saar-Ruwer – 2004 Erdener Busslay Eiswein
Weingut Lotz, Erden

Beste Rieslingcollectie ‘alle categorieën’:
Franken – Juliusspital, Würzburg

Beste Steillage:
Rheingau – 2004 Quarzschiefer ‘R’ Qualitätswein
Weingut Friederich Altenkirch, Lorch

Beste Europa:
Kremstal (Oostenrijk) – 2005 Senftenberger Hochacker Qualitätswein
Weingut Franz Proidl, Senftenberg

Beste Nieuwe Wereld:
Clare Valley (Australië) – 2001 Taylors Wines St. Andrews
Taylors Wines, Auburn (South Australia)

Marco Pallanti, verbonden aan Castello di Ama, is door de raad van bestuur van het Consorzio Chianti Classico unaniem gekozen tot nieuwe president. Gekozen tot vice.-president werden Nunzio Capurso, manager van Melini en Machiavelli, en  Francesco Colpizzi, voorzitter van de coöperatie van Castelli del Grevepesa.
Pallanti is de opvolger van Vittorio Pozzesi, die zich de afgelopen hard heeft gemaakt voor de eigen positie van chianti Classico, los van Chiantie als geheel. De nieuwe president is oenoloog van opleiding. Naast zijn werkzaamheden voor Castello di Ama is hij ook actief als professor in de oenologie.
Marco Pallanti, verbonden aan Castello di Ama, is door de raad van bestuur van het Consorzio Chianti Classico unaniem gekozen tot nieuwe president. Gekozen tot vice.-president werden Nunzio Capurso, manager van Melini en Machiavelli, en  Francesco Colpizzi, voorzitter van de coöperatie van Castelli del Grevepesa.
Pallanti is de opvolger van Vittorio Pozzesi, die zich de afgelopen hard heeft gemaakt voor de eigen positie van chianti Classico, los van Chiantie als geheel. De nieuwe president is oenoloog van opleiding. Naast zijn werkzaamheden voor Castello di Ama is hij ook actief als professor in de oenologie. Hij is de 12e president van het consortium sinds de oprichting ervan in 1924. Pallanti komt aan het hoofd te staan van het Consorzio Chianti Classico op een cruciaal moment in de geschiedenis ervan, te weten kort na de hereniging van producenten binnen één enkele organisatie. Het consortium met als beeldmerk de befaamde zwarte haan vertegenwoordigt vrijwel de gehele productie van dit gebied.

Vandaag de dag wordt zo ongeveer het hele alfabet gebruikt om bepaalde ‘gebruiksmomenten’ voor wijn mee aan te duiden. Een kleine bloemlezing: aperitiefwijn, aspergewijn, avondwijn, avondmaalswijn, barbecuewijn, begrafeniswijn, bewaarwijn, doordeweekse wijn, drinkwijn (!), huiswijn, huwelijkswijn, Kerstwijn, meditatiewijn, miswijn, picknickwijn, primeurwijn, receptiewijn, sigarenwijn, supermarktwijn, terraswijn, tuinwijn, viswijn, vleeswijn, voetbalwijn, weekendwijn, wildwijn en ga zo nog maar even door. Allemaal mooi en aardig, maar op dit moment telt natuurlijk alleen de zomerwijn. Alleen, wat moeten we ons daar nu concreet bij voorstellen?
Vandaag de dag wordt zo ongeveer het hele alfabet gebruikt om bepaalde ‘gebruiksmomenten’ voor wijn mee aan te duiden. Een kleine bloemlezing: aperitiefwijn, aspergewijn, avondwijn, avondmaalswijn, barbecuewijn, begrafeniswijn, bewaarwijn, doordeweekse wijn, drinkwijn (!), huiswijn, huwelijkswijn, Kerstwijn, meditatiewijn, miswijn, picknickwijn, primeurwijn, receptiewijn, sigarenwijn, supermarktwijn, terraswijn, tuinwijn, viswijn, vleeswijn, voetbalwijn, weekendwijn, wildwijn en ga zo nog maar even door. Allemaal mooi en aardig, maar op dit moment telt natuurlijk alleen de zomerwijn. Alleen, wat moeten we ons daar nu concreet bij voorstellen?
Afgaande op de lectuur van recente nieuwsbulletins die mij door algemeen als vooraanstaande beschouwde en bijgevolg als uiterst bekwaam bekend staande importeurs welwillend zijn toegezonden, alsmede folders van trendgevoelige grootwinkelbedrijven, moet ik tot de conclusie komen dat hoe hoger de temperatuur stijgt, des te lager de eisen aan de wijn zouden moeten zijn. Zolang die maar ‘makkelijk’ is. Dat is op termijn dus vragen om moeilijkheden. Nou ja, op termijn? De terreur van de makkelijkheid regeert sowieso. Want het klootjesvolk dient bediend te worden. Of liever: dat deel der natie dat ook slap industrieel en aangezoet bier drinkt, dreigt de norm te stellen. Dat gaat dan door voor vineuze democratie. Fout derhalve, en niet zo’n beetje.
Een beschaafd wijnliefhebber/ster drinkt ‘s zomers champagne (Blanc de Blancs bijvoorbeeld. uiteraard van een der gunstig bekend staande huizen), een rode Loire of een cru uit de Beaujolais (beide hopeloos onderschat, want geen merlot bevattend), dan wel een fijne Riesling (uitleg overbodig). Stuk voor stuk wijnen die probleemloos gekoeld kunnen worden. Of een Echte Rosé! Daar zijn er niet te veel van, maar toch. Ik heb het dus niet over die aangezoete limonades waar jan & alleman zich valselijk over meent te moeten (laten) opwinden, maar over de ware. Want ja, zelfs een verklaard scepticus kan natuurlijk best genieten van rosé, ook al is dat in essentie geen serieus type wijn. Maar dan alleen van ‘the few at the top’. Sorry Nederland, ook hier geldt dat kwaliteit een prijs heeft. En terecht.
Ooit eens begin oktober een Tempier gedronken op een terras aan de Vieux Port in Nice. Kijk, dat smaakt dus wel. In Wenen: de Rosé de Pinot van Wieninger. Ja dus weer. En thuis de Collioure La Goudie van Domaine de la Rectorie. Super, zoals trouwens alle wijnen van dit bedrijf. Niet te bekomen via prijsvechtende grootgrutters, maar via klassezaken als respectievelijk Sauter, Imperial en Okhuysen, niet. Zou dat nou toeval zijn?  Ik denk het niet. Zelfs zomers opportunisme kan nog stijlvol zijn. Goddank. 

René van Heusden

Goede wijnbouwers zijn rasechte individualisten die eigenwijs en overtuigd zijn van hun gelijk. Op de eerste dag van mijn wijnreis door de Moezelstreek werd dit idee nog eens bevestigd. Hoewel de een wat gereserveerder oogt dan de ander, komt elke weer de passie boven drijven als in een goed gesprek gekeken wordt naar allerlei facetten van het boeiende vak dat wijn maken is. Schijnbare reserves verdwijnen dan als sneeuw voor de zon. Op de tot nu toe warmste dag van 2006 stond ik in de Detzemer Würzgarten te wachten op Stefan Rauen. Precies op de afgesproken tijd arriveert Stefan in korte broek op de tractor. Hij heeft wat druiven moeten behandelen tegen meeldauw.
Op de tot nu toe warmste dag van 2006 stond ik in de Detzemer Würzgarten te wachten op Stefan Rauen. Precies op de afgesproken tijd arriveert Stefan in korte broek op de tractor. Hij heeft wat druiven moeten behandelen tegen meeldauw, die met name bij de combinatie warmte en vochtigheid agressief om de hoek komt kijken. Hij laat me zijn huisrank zien, die tegen een wand van zijn huis optimaal van de zon geniet en al flink wat trosvorming laat zien. Zelfs op deze plant, die hij zelf resistent achtte, heeft hij wat vlekken gevonden. Na het grootste deel van de aarde van zijn handen verwijderd te hebben laat Stefan Rauen me zijn nieuwe proefruimte zien. Degelijk Duits ingericht en met een prachtig uitzicht over Detzem en de Thörnischer Ritsch. Met een gezicht dat nog nagloeit van de zon vertelt Stefan me met zijn pretogen dat hij een echt buitenmens is en het liefst het bureauwerk in handen laat van zijn vrouw. Hij is trots op de vele prijzen die hij gewonnen heeft op regionaal en nationaal niveau. Hij vertelt dat hij als klein bedrijf die prijzen nodig heeft om nog naam te maken en ergert zich eraan dat grote gevestigde namen voor deze prijzen de neus ophalen. Intussen spreken Eichelmann en Gault Millau met bijzonder veel waardering over deze gedreven jonge wijnbouwer, wiens producten op vluchten van Lufthansa aan de passagiers worden aangeboden.

Natuurlijk blijven de onmogelijk hoge temperaturen ook voor ons beiden gespreksstof. Stefan vertelt me dat hij daadwerkelijk de gevolgen van de klimaatverschuiving kan merken. Hij denkt dat de laatste jaren de temperatuur gemiddeld een graad hoger heeft gelegen dan een lange periode daarvoor. Deze mooie temperaturen hebben tot gevolg gehad dat de Moezel al enkele jaren op rij prachtige wijnjaren kent. Stefan zegt dat hij zich niet kan herinneren dat de druiven in de eerste week van juli al zover gegroeid waren als nu het geval is.

Samen bepalen we wat er op tafel moet komen om te proeven. Naast riesling worden door hem ook nog andere interessante wijnen in de Moezel aangeboden.
Onze eerste keus valt daarom op zijn 2005-er Weisser Burgunder Trocken die zich laat kennen als een allemansvriend, maar wel een met karakter, body, aroma en kleur. Een heel dichte wijn. De tweede wijn is de 2005 Detzemer Würzgarten Riesling Kabinett, droog. Zowel hier als bij andere producenten kun je de jaargangen 2004 en 2005 goed vergelijken. De wijnen uit 2004 hebben zich vaak nog niet volledig ontwikkeld terwijl de 2005-ers zich al volledig laten zien. Over de naam Würzgarten vertelt hij een anekdote die zijn opa hem vertelde. De wijnboeren uit Ürzig, die ook een Würzgarten kennen, spanden een halve eeuw geleden een proces aan tegen de Detzemers. De Detzemers konden op basis van oude documenten aantonen dat hun kruidentuin zeker net zo lang bestond als die van de Urzigers, waarop die laatsten het failliet van hun politiek inzagen en de strijdbijl begroeven.

De wijn van de bekende wijnberg Thörnischer Ritsch scoort bij mij de hoogste punten. Het is een Spätlese, maar de suiker is volledig vergist. De dichtheid in aroma is heel erg hoog. Opnieuw loopt me het water in de mond als ik aan de abrikozen en perziken denk die prachtig ondersteund worden door de lichtzure kern van de riesling. Deze wijn wordt voor een groot deel van de druiven van 100 jaar oude wijnstokken gemaakt. Elke slok vraagt gewoon om meer.
De 2005-er Detzemer Maximiner Klosterlay is een “Lage” die vroeger aan het Maximinerklooster van Trier behoorde. Deze wijn is een droge Auslese die dicht, mineraal en perfect in balans is. Sinds de jaren 90 wordt door Rauen ook Spätburgunder verbouwd, die tot een droge rosé verwerkt wordt met een kenmerkend cassissmaakje. Stefan Rauen kent een motto: het is leuk om het elk jaar weer een beetje beter te doen. Ik ben blij met zo’n instelling. Omdat Stefan weer graag naar buiten wil, besluiten we het hierbij te laten en maken de afspraak dat we binnenkort maar weer eens opnieuw rond de tafel zullen gaan. Ik hoop dat het dan een keer regent als bakstenen.

Ralph Hoffman