Tot voor kort kende ik de naam Alice Feiring niet. Gelukkig kreeg ik in december de paperbackeditie van haar al in 2008 verschenen The Battle for Wine and Love: or How I Saved the World from Parkerization onder ogen. Om van te smullen. Wijnboek en autobiografie tegelijk, vol sappige details, heel persoonlijk en met veel humor geschreven door iemand die zich zelf durft bloot te geven en stelling durft te nemen.
Hoe Alice Feiring de wereld wil redden van Parker en Parkerisatie
Tot voor kort kende ik de naam Alice Feiring niet. Gelukkig kreeg ik in december de paperbackeditie van haar al in 2008 verschenen The Battle for Wine and Love: or How I Saved the World from Parkerization onder ogen. Om van te smullen. Wijnboek en autobiografie tegelijk, vol sappige details, heel persoonlijk en met veel humor geschreven door iemand die zich zelf durft bloot te geven en stelling durft te nemen.
Het boek gaat over Alice Feiring en haar passie voor ‘natuurlijke’ wijnen. Wie de schrijfster is? Op het eerste gezicht lijkt ze een antiheldin. Ze zou zo weggelopen kunnen zijn uit een tobberig-komische film van Woody Allen op wie ze zelf lijkt. Oer New Yorks, afkomstig uit een orthodox joods gezin, opgeleid als bewegingstherapeute maar de journalistiek ingerold, vegetarisch, geplaagd door pijntjes en wisselend succesvol in relaties. Een nerdish type, wel aan extreme wijn, maar nog altijd zonder vaste echtgenoot: For years, my mother was embarrassed that I was a wine writer. This is what you do? This is what I sent you to yeshiva for? Laat Alice echter maar schrijven en als een Oudtestamentische richteres haar zelfopgelegde missie vervullen: de wereld bevrijden van Parkerwijnen! In het beginhoofdstuk The Age of Innocence lees je welke proefervaringen haar tot voorvechtster van natural wines maakten. Die vormen in alle opzichten het tegendeel van moderne, artificiële wijnen die gepimpt worden om ze maar hoge waarderingen te laten krijgen van critici als Robert Parker of die van de Wine Spectator.
Wat heet vooruitgang?
Feiring betoont zich radicaal conservatief in de letterlijke zin des woords en hoogst kritisch ten aanzien van zogenaamde vooruitgang. Als kind al huilde ze om de schandalige afbraak van Penn Station in haar geboortestad voor een zoveelste wolkenkrabber en op latere leeftijd verkoos ze een toilet met een ouderwetse trekketting boven een met een drukknop. Wijnen die met enzymen, zaagsel, spinning cones en wat voor trucs al niet gemodelleerd worden om hoge ratings te halen vallen voor Feiring in dezelfde categorie als saaie hoogbouw en haperende moderne toiletten. Ze zijn zielloos. Ratings vormen volgens haar de wortel van het kwaad. Ze stelt daarom twee cruciale vragen. Moeten wijnschrijvers wijn kwantificeren of kwalificeren? En valt kwaliteit überhaupt wel te kwantificeren? Een bezoek aan Californische wijnwetenschappers, beschreven in het hoofdstuk What I learned at UC Davis, stemt haar niet vrolijker over de vermeende zegeningen van de techniek. Integendeel. Old EuropeOld Europe
Feiring moet weinig van Californië hebben, maar zoekt haar heil in Europa. Dat komt tot uitdrukking in haar aanstekelijke beschrijving van enkele reizen die ze alleen of met vriendinnen als Skinny Foodwriter en Sugar-Honey onderneemt. De titels van de betreffende hoofdstukken zijn ronduit intrigerend: Putting Syrah on the Couch (Rhône), Rioja Loses Its Spanish Accent, Who stole the Krug? (Champagne), Desperately Seeking Scanavino (Piemonte), The Lone Guineaa Fowl of Burgundy en The Revolution: The Land Robert Parker Forgot to Review (Loire). Enerzijds kraakt ze hierin diverse harde noten, anderzijds heeft ze soms een wat naïeve Amerikaanse (?) bewondering voor alles wat voor ‘authentiek Frans’ door moet gaan. Ook moet je haar voorkeuren af en toe met een korreltje zout nemen. Sommige daarvan vragen wel erg veel inlevingvermogen, zoals die van Dard & Ribo in de Rhône. Elders laat ze gelukkig blijken ook wel eens wijnen te drinken die eerder realistisch dan natuurlijk zijn. Wanneer ze op 9⁄11 vanaf haar dakterras met vrienden getuige meent te zijn van een mogelijke dag des oordeels, heeft ze o.a. La Grande Dame in het glas… Ook over haar Engelse collega en Bourgogne-expert Clive Coates krijgen we iets fraais te lezen. Coates beschouwt zichzelf, nel als Feiring, als vegetariër. Maar dan wel een met een onweerstaanbare voorliefde voor foie gras.
Hart op de tong
Feiring is een tegendraads buitenbeentje in een land dat in de ban lijkt van heftiger dan heftig en van grote, dure namen. Een antiheldin is ze niet, want ze kan op momenten scherp uit de hoek komen en onaangename maar daarom nog niet onjuiste dingen zeggen, inconvenient truths. Ze is zich bewust van het dilemma: Oh, the quandry. When to speak up and hold my tongue? In het hoofdstuk My Date with Bob schildert ze haar spetterende telefonische interviews met Parker zelve. (Een audiëntie bij hem thuis zat er niet in…) De eerste keer gebeurde dat in nachtkledij, de tweede keer netjes gekleed en opgemaakt. Het hielp de conversatie niet, want Bob en zij leven in totaal verschillende werelden. Toch heeft ze ondanks alles liever te maken met een knorrige Parker dan met de volgens haar erg zelfvoldane Spectatorscribenten.
Optimistisch perspectief
Soms moet je bij het lezen van The Battle wel eens denken aan de documentaire Mondovino van Jonathan Nossiter, ook van New Yorkse origine en fervent anti-Parkeriaan. Toch is de toon heel anders. Feiring mag extreme opvattingen hebben, ze is nooit tendentieus of demoniserend. Ze maakt haar ‘opponenten’ niet belachelijk, maar behandelt ze met respect. En ze is optimistisch gestemd:
I am not Cassandra predicting the fall of Troy, I am not Jonah warning Nineveh about impending destruction. I’m not even Samuel Becket’s Vladimir, wringing my hands in despair on the stage. There is hope. Though no jihadist, I am here to report that we are on the brink of a wine revolution, a renaissance. The best and most vibrant real wines are still to be born.
Op zijn Amerikaans: thumbs up!
The Battle for Wine and Love: or How I Saved the World from Parkerization
Alice Feiring
Paperbackeditie, Mariner Books, 2009
ISBN 978-0-15-603326-8
René van Heusden
