Ondertussen in de alfadierentuin

Het leven in wijnland is vol verrassingen. Net wanneer je de indruk hebt alles wel zo’n beetje gezien, geproefd en meegemaakt te hebben, word je geconfronteerd met zaken die je niet voor mogelijk zou houden. Nu eens van de aller aangenaamste soort, dan weer van de hoogst onaangename soort. En ook wel eens ronduit bizar.

De schaamte voorbij 
Derrick Neleman, de baas van By the Grape, is nooit te beroerd om ideetjes te lanceren. Of die allemaal even overtuigend zijn, doet er hier niet toe. Zoals bekend kan eenieder die zijn nek durft uit te steken op commentaar en kritiek rekenen. Dat overkwam onze filmpjes makende Zutphense held dus ook, nu hij zich wenst op te werpen als Grote Vernieuwer van Nederwijnland. Alleen kwam die kritiek uit de verkeerde hoek en was ze op een dusdanig laag bij de grondse toon geformuleerd – à la het karatevoetbal van Nigel de Jong – dat je je afvraagt wat de bedenkers ervan bezield kan hebben. Het ging namelijk om de twee grootste Luchtbakkers die ons vaderland telt. Beide met ladingen ranzige boter op het hoofd, maar toch o zo overtuigd van hun eigen morele superioriteit en importantie voor de Mensheid. Een anekdotisch minderheidsstandpunt, dat wel. Afgaande op de van giftige jaloezie en vreugdeloosheid druipende toon staan beide ‘heren’ kennelijk stijf van de rancune. Ze zouden er goed aan toen eerst eens de balk uit eigen oog te verwijderen alvorens te mokken over splinters bij anderen. Nooit gedacht dat volwassen (?) mensen zo diep kunnen zinken. Het heeft er alle schijn van dat azijn en vitriool ze beter smaakt dan wijn. Wat een deprimerende antireclame, zij het dat er in de duisternis toch één lichtpuntje te bespeuren viel…

ML als Don Juan! 
Lieve lezeressen, neem voor het lezen van het vervolg eerst even een krachtig kalmeringstabletje in! Immers, in een van die deerniswekkende anti-Nelemangeschriften troffen wij een onverwacht geestige typering van ons zelf aan waarvan wij met onverholen trots en een besmuikte glimlach kennisnamen. ML zou namelijk staan voor… Master of Libido! Groots. Of: hoe we JB voor één keer op een frivoliteit konden betrappen. En op projectie van eigen onlustgevoelens op zijn heimelijke idool? Nederig als wij zijn, zouden we echter willen suggereren dat hij deze mooie eretitel beter aan zijn enige sympathisant op het ondermaanse had verleend, de vliegenier met die jeugdige ‘assistente’. Nog een tip aan onze zelfbenoemde taalvirtuoos: gebruik voortaan een deugdelijke spellingcontrole om een woord als ‘gein’ correct te spellen. Dus niet als ‘gijn’! Symbolisch voor het denkniveau van de auteur? Overbodig te melden dat wij onze nieuwe benaming voortaan op waardige wijze zullen dragen. Grrrrrrrrrrrr! Het aantal adhesiebetuigingen van onze vriendinnen was alvast overweldigend.

Opwindende accessoires 
In onze nieuwe hoedanigheid van Alfaman en ervaringsdeskundige inzake lusten waren wij onlangs uitgenodigd bij een exclusieve presentatie van prikkelende wijnaccessoires in de Roberta’s Hoeve te Rotterdam-Kralingen, dat opmerkelijke adres waarover wij in de afgelopen editie van deze veelgelezen rubriek al konden berichten. De presentatie was gewijd aan prototypes van sexy wijnzakken naar ontwerp van de vermaarde lingeriekoningin Marlies Dekkers. Wij hebben zelf ooit van enige bewonderaarsters – tja, dat komt nu eenmaal vanzelf met het ML-schap – een decent bedekkende, maar wel accentuerende zwempantalon van voornoemde ontwerpster ten geschenke gekregen. In een voor dit soort zaken gevoelig land als Brazilië hadden we daar geweldig succes mee. Dit echter terzijde. Wijnzakken dus. Nerdische blindproeverijen worden met deze accessoires, hoewel ze verhullend lijken, opwindende spelletjes vanwege de suggestieve uitstraling ervan. In plaats van strippoker zouden de talloze geperverteerde geesten in wijnland al eens voorzichtig kunnen gaan nadenken over stripproeven door flessen te ontdoen van hun pikante omhulling. Over wijn als emotie gesproken! En ook jongeren zal dit aanspreken. Wanneer wij het Productschap Wijn een gratis advies aan de hand mogen doen: vergeet al die povere nominaties (zoals scheve flessen die bij vrouwen emoties moeten oproepen…) voor de Wijn Marketing Awards. Marlies verdient de prijs!

Cava aan zee 
ML was al weer een tijdje geleden te Scheveningen. Nee, niet om daar met vertoon van gouden kettingen op weelderig krullend zwart borsthaar bij een coole beach club – ook wel bekend als strandtent – te loungen en chicks te scoren, maar voor een gratis warme maaltijd met select publiek in restaurant Kandinsky van het Kurhaus. Nette zaak. Dit in het kader van een cavapartijtje georganiseerd door pr-juffrouw Ghislaine Melman voor Vinos de España. Voor zo ver u de lifestylebladen niet volgt, cava is in. Als opvolger van de slappe meuk genaamd prosecco. Soit. Niet dat cava in onze door die en gene als elitair bestempelde optiek nu helemaal het einde is, maar het is wel een stap in de goede richting. Cava bruist echt, komt volgens de ‘klassieke’ methode aan zijn belletjes, smaakt droog en wordt goddank niet voorzien van lullige & nergens toe dienende touwtjes om de nek van de fles. Het enige zwakke punt is dat het geen champagne is. Cava dus. Waarvan aangetoond diende te worden dat het een puike wijn voor bij de maaltijd is. Welnu, dat hadden we in het culinaire paradijs Catalonië al eens proefondervindelijk mogen vaststellen, dus konden we ons concentreren op belangrijker zaken. Zoals wie wel en niet mocht aanzitten bij het avondmaal. Een soort Kremlinologie, maar dan voor Nederwijnland. Of in termen van motorbendes: wie zou er in bad standing verkeren? 
We ontwaarden tijdens de proeverij voor het diner zowel jonge hond Neleman – met cameraman om een filmpje te maken – als de twee zure mannen die tegenwoordig strontjaloers op hem zijn. Een ervan maakt trouwens ook filmpjes. In tegenstelling tot jongeheer Neleman bleken ze niet mee te (mogen) eten… Aha! Namens Kandinsky namen de onverwoestbare chef Koos van Noort en sommelier Dirk Dijkstra de honneurs op uitstekende wijze waar door met goed doordachte combinaties voor de dag te komen. Maar, Dirk, voortaan liever niet meer zeggen wat de gebruikte races voor de assemblage van een wijn zijn. Dit detail echter terzijde. Als onbetwiste ster van de avond ontpopte zich Alicia Martinez Rolland. Zelden zo’n elegant vinos schenkende sommelière aan tafel gehad. (ML 15/20)

Grand Départ met chocoladehagelslag… 
Sinds kort zijn wij, na dertien tropenjaren in het zuidelijke buitenland, inwoner van de enige echte stad van Nederland, door volksschrijverGerard Reve ooit omschreven als ‘de grote havenstad R.’ Men houdt daar van grootse projecten. Zoals de start van de Tour de France 2010, alias Le Grand Départ. Een Frans getint feestje, ook al zullen waarschijnlijk maar weinig Rijnmonders de taal van Molière beheersen. Van Sopexa’s Michèle Laîné kregen we namens het Syndicat de Bordeaux & Bordeaux Supérieur een uitnodiging om dit Grand Départ als VIP bij te wonen. Hoewel wij zelf niet snel een rijwiel zullen bestijgen, aarzelden we geen moment om ja te zeggen. Er stond immers ook een lunch op het programma! 
Stralend weer, prima stemming, net publiek op de Erasmusbrug, onder wie Ivo Opstelten. Gelet op de aan ons toegeschreven libidineuze gevoelens hadden we Michèle graag als een ware Tourmiss op stiletto’s en gehuld in een strak gesneden geel jurkje gezien, maar helaas. We moesten het stellen met haar collega Mark Everstein. Prima kerel, sympathiek zelfs, maar voor een vrouwvriendelijke Master of Libido tellen natuurlijk heel andere zaken. Als Master of Lunch hadden we een nogal aparte ervaring. De lunch bleek namelijk extreem on-Frans. Met sneetjes brood, plakjes kaas en chocoladehagelslag… Un peu bizarre. (ML ??)

… maar zonder champagne 
Nog steeds het partijtje rond het Grand Départ. Wij meenden in onze naïviteit dat de ontvangst gepaard zou gaan met champagne à volonté. Reims en Epernay waren dit jaar immers etappeplaatsen in de Tour. Maar nee, er werd eerst koffie en later prosecco geschonken.Au secours! Everstein kwam met een fles Frans fris, die kenners in het gezelschap – onder wie wijnhandelaar en NGS-coryfee René Persoon – op afstand feilloos meenden te herkennen als champagne van Krug. Sopexa leek zich met deze van verfijnde smaak getuigende geste onsterfelijk te gaan maken en een positie hors catégorie te verwerven, maar wederom: helaas. Het bleek geen Krug, maar Crémant de Bordeaux te zijn. Lichte deceptie toch wel. Maar goed, aan de Sopexatafel in het gastvrijheidpaviljoen viel tenminste nog serieuze wijn te proeven en te drinken, ter beschikking gesteld door de Bordelais. De overige VIP’s konden alleen maar prosecco laten bijvullen. Als het nu nog gastronomisch inzetbare cava was geweest…

Lekker Limburg 
Of we behalve aan het uitleven van onze lustgevoelens ook nog aan het genieten van fijne middagmaaltijden op koste van derde partijen in gunstig bekendstaande etablissementen zijn toegekomen? Wel wis en waarachtig. Met niemand minder dan Otto Lenselink bijvoorbeeld. 
Ons rijk besprenkelde lunchinterview met deze echte Master of Libido op het wondermooie terras van Amice in Loosdrecht is te lezen in nummer 5 van uw Lijfblad. 
Ook noemen we in dit kader graag Da Vinci in Maasbracht, waar wij met Claudia van Dongen, grand lady van het vaderlandse wijncursusgebeuren, een beschaafd vorkje prikten. We vielen er met onze neus in de boter, want chef Margo Reuten en maître Petro Kools bleken in topvorm te steken. Super verfijnde gerechten, perfecte wijncombinaties, de zomer op het bord en in het glas. Prachtig! Zo goed hadden we er nog niet eerder getafeld. Laten westerlingen dus niet bekrompen klagen dat het zo ver zou zijn naar Midden-Limburg. In tegendeel, Maasbracht vaut le voyage! (ML 18,5/20) En o ja, wat werd er een verrassend mooie mousserende Riesling geschonken. Van Aldenborgh, een producent in het Zuid-Limburgse Eys. Er zijn in Nederwijnland gelukkig ook nog volop vrolijk stemmende zaken te beleven!

Tot slot 
We sluiten in opgewekte stemming af. En wel met een gelukwens aan wijnhandelaar Mick Kooistra (Horizon Wines). Na ampele bedenktijd is hij wederom in het huwelijksbootje getreden, nu metMerlijn die al enige jaren zijn levensgezellin was. Hoera!

René van Heusden ML

Op de foto, van boven naar beneden en van links naar rechts: Derrick Neleman, (decoratieve wijntasjes van) Marlies Dekkers, Ghislaine Melman, Alicia Martinez Rolland , Grand Départ, Ivo Opstelten, Mark Everstein, Claudia van Dongen, René Persoon en Dick van Baren, menu van Margot en Mick Kooistra.