Overpeinzingen op maandag: Leedvermaak

Al weer flink wat jaren geleden had Australië in Nederland een eigen bureau om zijn wijnen aan de man te brengen. Geen onsuccesvolle organisatie. Australië wist met zijn wijnen een aardige positie te verwerven op de Nederlandse markt. Niet in de laatste plaats omdat de wijnen met hun tijd meegingen en appelleerden aan wat de moderne consument graag in het glas kreeg. Niet de herkomstbenaming speelde de hoofdrol, maar drinkbaarheid en smaaktype, met eendruifswijnen in de voorhoede als scorende centrumspitsen.

Maar Australië besliste op een gegeven moment dat het wel genoeg was met die promotie. Het zegt genoeg dat degene die tot 2008 verantwoordelijk was voor de marketing van Australische wijn, Marco Tiggelman, tegenwoordig werkt voor California Wines. Kennelijk zien ze daar het belang van de Nederlandse markt nog wel in. Niet vreemd. Nederland is best interessant als exportmarkt voor wijn. Nederland staat in de ranglijst van wijnimporterende landen op de zevende plek, goed voor 3,7% van alle wijnimport (in 2019). Boven Zwitserland, Rusland, Hong Kong, Frankrijk, om er een paar te noemen.

Australië besloot echter al zijn kaarten te zetten op de Aziatische markt. Want daar zat de groei. Dat de import in traditionele markten als Nederland en Engeland zou stagneren, werd kennelijk voor lief genomen. Uiteindelijk is het met de daling in Nederland allemaal best meegevallen. Kennelijk weten grote bedrijven zoals Jacob’s Creek, Hardy’s en Lindemans hun positie redelijk goed vast te houden. Waarschijnlijk vooral door verkopen in de supermarkt. En de strategie richting Azië had succes. De uitvoer naar China groeide jaar op jaar. Overigens geholpen door een vrijhandelsverdrag dat China en Australië in 2015 sloten. Ongetwijfeld mede omdat de Australische delfstoffen erg interessant zijn voor China. Vorig jaar importeerde China voor het eerst meer Australische wijn dan Franse.

Maar inmiddels hebben de Australiërs ontdekt dat werken met China een prijs heeft. Je dient het land niet te kritiseren. Toen Australië zich dit jaar aansloot bij de V.S. bij de eis naar een onafhankelijk onderzoek naar de oorsprong van Covid-19 in China, waren de rapen gaar. Eerst werd er een anti-dumping-onderzoek aangekondigd naar Australische wijn. En kortgeleden, twee weken later, werd een onderzoek aangekondigd naar ‘ongeoorloofde subsidies’ bij de verkoop van Australische wijn. Dat kan leiden tot een invoerheffing van 200%, nu 0. Dat leidde tot grote paniek bij de Australische wijnproducenten. Tja. Hoe noemen we zo’n politiek van Australië? Je moet niet al je eieren in één mandje leggen. Zeker niet in een wereld waarin wijn steeds meer terechtkomt in een politiek steekspel. Helaas. Maar de een zijn dood is de ander zijn brood. In Franse berichten over deze kwestie proef je dan ook een ondertoon van leedvermaak… een klein beetje maar, hoor.

Ronald de Groot