Het blijft een apart fenomeen, om in de derde week van juni een heuse hittegolf voorgeschoteld te krijgen. Je checkt af en toe even je weer-app, en ziet dan een paar dagen temperaturen voorspeld worden van boven de dertig graden. Gelukkig is de voorspelling een tikje afgezwakt, dus het valt misschien mee. Omdat ik gisteren, zondag, naar Piemonte ben afgereisd, zat ik ondertussen te hopen dat het daar iets minder warm zou zijn. Afgelopen jaar was het weer in Zuid-Europa met enige regelmaat niet zo mooi en warm als in Nederland. Ik herinner me nog dat ik vorig jaar mei in Palermo veel minder mooi weer had dan in Amsterdam. Helaas, het mocht niet zo zijn. De weer-app gaf aan dat woensdag aanstaande in Asti temperaturen tot 37 graden worden verwacht. De dagen daarna wordt het veertig graden. Arme druivenstokken. Ik ben te gast op een bijeenkomst over barbera. Een druif die gedijt op ‘koelere’ plekken dan de nebbiolo. Tja. Waar vind je die koelere plekken eigenlijk nog? Feit is dat de klimaatverandering op dit moment een concreter gezicht krijgt. In Amsterdam zijn de afgeknapte bomen die je nog overal ziet daar eveneens de stille getuigen van.
Een bevriende wijnschrijver, André Dominé, vertelde me onlangs dat het aan de voet van de Pyreneeën, waar hij woont, vroeger een paar dagen achter elkaar boven de dertig graden kon zijn. Nu is dat zomaar een paar weken. Een grote verandering.
Voor de wijnproducenten betekent het dat aanpassingen onvermijdelijk zijn. Wijngaarden plant je voor decennia. Een lastige zaak. Misschien moet je wel heel andere druiven aanplanten dan te doen gebruikelijk in een bepaalde streek. Toen we afgelopen dinsdag met het panel een serie wijnen met de herkomstbenaming ‘Vin de France’ proefden, kwam dat ook ter sprake. Vin de France geeft de producenten enorm veel vrijheid om de druiven aan te planten die ze willen en wijn te maken zoals ze dat graag willen. Zo was er verbazing over het feit dat Vincent Mongeard van Domaine Mongeard-Mugneretin Vosne Romanée malbec heeft geplant. ‘Ze zullen wel voor gek worden verklaard. Voor pinot noir krijg je veel meer geld.’ Dat moge zo zijn, maar zo gek is het misschien wel niet. Wellicht zullen degenen die nu worden uitgelachen om hun vreemde keuzes, in de toekomst als visionair worden beschouwd. Want wie in de wijngaard écht voorbereid wil zijn op klimaatverandering, zal heel ver vooruit moeten kijken. Het probleem is bepaald niet eenvoudig op te lossen.
Ronald de Groot
Interessant artikel, waarvoor dank. Ik was dit weekend bij een Duitse, vooruitstrevende wijnboer in de Pfalz. In zijn optiek zouden wijnboeren veel beter moeten inspelen op de klimaatveranderingen. Hij plant al enige jaren druivensoorten uit Frankrijk en Italië aan. De nebbiolo slaat onder andere erg goed aan. Zijn flessen gaan inmiddels voor tenminste €45,- over de toonbank. Een mooie beloning voor zijn visie.