Regelmatig proeven Wendy Otting (kaasspecialist) en Anda Schippers (kaasverslaafde) één kaas met zes wijnen. Deze keer slaan zij de hand aan een kaas uit eigen land: de blaarkop.
De kaas: blaarkop
Blaarkop is een halfharde biologische kaas, gemaakt van de rauwe melk van Nederlandse blaarkopkoeien die – uiteraard – buiten kunnen grazen. De melk wordt geleverd door bedrijven in de Gelderse Vallei en tot kaas verwerkt door Meester-Affineurs, een bedrijf dat zich onder meer inzet voor het behoud van ‘vergeten koeienrassen’ en de kunst van het affineren (= kaas laten rijpen).
De blaarkop wordt vegetarisch gestremd, heeft een natuurkorst en is te herkennen aan zijn vierkante vorm. Hij heeft een niet heel uitgesproken geur van zoete volle melk, stal en kruiden. De textuur is stevig, vast (geen bubbels of andere luchtigheden) en heel romig: deze kaas smelt in de mond. Met zijn volle, intense smaak van zuivel, gras, hooi, noten en fenegriek geeft hij je alles wat je van een echte Nederlandse kaas verwacht, met het mooie zoetje van bergkaas er als bonus bij.
De winnende wijnen
1. Het is al vaker gebeurd (en het kan natuurlijk aan onze persoonlijke smaak liggen), maar ook deze keer gaat een Italiaan er met de hoofdprijs vandoor. De Cascina Sciulun 2013, Langhe Nebbiolo DOC van Franco Conterno uit Bussia di Monforte d’Alba (Grandi Vini, € 14,20) heeft een mooie, complexe geur van amarenekersen, met daarnaast aardse tonen, kruiden en vlezigheid. In de mond is hij krachtig maar toch elegant, en toont hij een mooie balans tussen fruit, zuren en tannine. De combinatie met de kaas is lekker fris, maar ook complex, met een fijne spanning en pittigheid. De wijn voegt kruidigheid toe en accentueert de zuivelsmaken van de kaas. When in doubt: Nebbiolo en kaas, dat gaat vrijwel altijd goed.
2. Natuurlijk laat Spanje ook van zich horen. De combinatie van blaarkop met de Peña 2016 van Eduardo Peña uit Castrelo de Miño in de DO Ribeiro in Galicië (Anfors, € 18,50) is ook heel fijn. Deze wijn van 100% treixadura moet eerst even in een Bordeauxglas, want blijkt ‘te groot’ voor het Riesling-Sangioveseglas van Riedel. Zijn geur is uitgesproken, breed, kruidig, nootachtig en mineraal, met tonen van meloen en witte perzik. De smaak is geconcentreerd, breed, rustig; eerder mineraal en ingetogen dan fruitig, met een iets overheersende scherpte van de alcohol. Wijn en blaarkop leunen in goede harmonie tegen elkaar aan, waarbij de molligheid van de wijn aanspraak vindt bij de romigheid van de kaas, die op zijn beurt het scherpe randje van de alcohol haalt. Niet spectaculair, wel heel
aangenaam én voldoende fris om je wakker te houden.
3. En ja, het kon niet uitblijven: Nederlandse kaas, daar proef je ook een wijn van eigen bodem bij. Omdat we ook benieuwd zijn naar de combinatie met iets zoets, testen we de Muscaris 2016 van De Colonjes in Groesbeek (prijs onbekend). Die ruikt uitgesproken muskaatachtig, aromatisch en kruidig, met tonen van meloen, honing en druiven. In de mond is hij flink zoet, met smaken van honing, rijp zoet fruit als lychee en ananas, en een ietwat plakkerige afdronk – wat meer zuren zouden welkom zijn. De combinatie met de kaas voert ons terug naar de goeie ouwe tijd van blokjes kaas met gemberbolletjes: behoorlijk zoet en fruitig, maar met een fris randje. Prima stel voor wie van zoetigheid bij z’n kaas houdt.
4. Bij zo’n lekker smeuïge kaas met een volle smaak gaan je gedachten natuurlijk ook in de richting van lichtvoetig rood. Dat proeven we in de vorm van de Pinot Noir 2015 van Villa Wolf/Ernst Loosen uit de Pfalz (Wijnkoperij De Gouden Ton, € 9,50). Uit het glas stijgt een klein boswandelingetje op: aardbeien, bessen en paddenstoelachtige tonen. Een lichte aanzet met wat besjes, een bittertje, sap; primair, met tintelende (fruit)zuren. Niet complex, wel fris en lekker. Bij de kaas zijn de meningen wat verdeeld. Wendy moet dit keer denken aan blokjes kaas met plakjes augurk erop. Niet onaangenaam, maar de mooie kaassmaak gaat voor haar verloren in de overheersende fruitigheid van de wijn. Anda vindt het een levendige, frisse combinatie, met een vleugje spanning zelfs, waarbij de kaas zichzelf blijft en
de wijn wat zachter wordt.
5. Nog maar een Nederlander dan. We schenken de Pinot Gris 2015 in, een Limburgse Landwijn van Domein De Wijngaardsberg uit Ulestraten (Wijnhandel Marcel Arentz, € 15,95). Een fruitig neusje, niet heel uitgesproken, met appel, peer en perzik, vers zaagsel en wat bloemige tonen. De aanzet is vol en zelfs wat zoet, daarna volgen ruim voldoende zuren. Goede balans, volle smaak met tropisch fruit en peer en een mild amandelbitter in de afdronk. Dat doet het helemaal niet slecht bij onze blaarkop. Die herkent zijn molligheid in de wijn. De wijn verliest wat smaak, maar het tropische fruit blijft aanwezig, wat zeker niet onaangenaam is bij de kaas. Geen smaakbotsingen, geen halleluja-ervaring, maar een goeie dooreter voor op de bank.
4. Bij zo’n lekker smeuïge kaas met een volle smaak gaan je gedachten natuurlijk ook in de richting van lichtvoetig rood. Dat proeven we in de vorm van de Pinot Noir 2015 van Villa Wolf/Ernst Loosen uit de Pfalz (Wijnkoperij De Gouden Ton, € 9,50). Uit het glas stijgt een klein boswandelingetje op: aardbeien, bessen en paddenstoelachtige tonen. Een lichte aanzet met wat besjes, een bittertje, sap; primair, met tintelende (fruit)zuren. Niet complex, wel fris en lekker. Bij de kaas zijn de meningen wat verdeeld. Wendy moet dit keer denken aan blokjes kaas met plakjes augurk erop. Niet onaangenaam, maar de mooie kaassmaak gaat voor haar verloren in de overheersende fruitigheid van de wijn. Anda vindt het een levendige, frisse combinatie, met een vleugje spanning zelfs, waarbij de kaas zichzelf blijft en de wijn wat zachter wordt.
5. Nog maar een Nederlander dan. We schenken de Pinot Gris 2015 in, een Limburgse Landwijn van Domein De Wijngaardsberg uit Ulestraten (Wijnhandel Marcel Arentz, € 15,95). Een fruitig neusje, niet heel uitgesproken, met appel, peer en perzik, vers zaagsel en wat bloemige tonen. De aanzet is vol en zelfs wat zoet, daarna volgen ruim voldoende zuren. Goede balans, volle smaak met tropisch fruit en peer en een mild amandelbitter in de afdronk. Dat doet het helemaal niet slecht bij onze blaarkop. Die herkent zijn molligheid in de wijn. De wijn verliest wat smaak, maar het tropische fruit blijft aanwezig, wat zeker niet onaangenaam is bij de kaas. Geen smaakbotsingen, geen halleluja-ervaring, maar een goeie dooreter voor op de bank.
Ach jee…
Ja, er moet nou eenmaal ook een verliezer zijn. Wat de combinatie betreft dan, hè. We hebben het over de Bon Remède Signature 2016 van Famille Delay uit de Ventoux (Les Généreux, € 7,20). Deze blend van syrah en grenache (70%) huppelt het glas uit met veel zoet, zwoel fruit als kersen, bessen en pruimen. In de mond proeven we op zich fijne dingen: laurier, drop en zoete zwarte bessen; de wijn heeft prima zuren en een goede tanninestructuur. Maar. Hij heeft ook iets heel wrangs dat botst met het zoete fruit én nogal brandende alcohol. Bij de kaas wordt dat helaas niet beter. De alcohol wordt heel scherp, de bitters spelen op en de blaarkop dreigt uit te sterven. Beter van niet, dus.
Aanbevolen
Wat te drinken bij een halfharde, rauwmelkse, gerijpte boerenkaas met een volle, smeuïge smaak? Wat ons betreft kun je aardig wat kanten op. Rode wijnen met niet te veel fruit maar wel met zuren en bite doen het waarschijnlijk het best, zoals de Nebbiolo hierboven. Verder hangt het af van het accent dat je wilt leggen: op het zoete, het friszure of het hartige. Om het even naar de borreltafel te trekken: ga je voor kaas-met-gemberbolletjes, kies dan een zoete of droge, maar mollige witte wijn; ben je van de kaas-met-augurk, zoek het dan in het lichtere rood met frisse zuren en heb je het liefst kaas-met-worst, dan kom je uit bij een rode wijn die best wat tannine mag hebben.
Anda Schippers
