Normaliter is het niet verstandig om de Bordelais letterlijk op hun woord te geloven. Ze houden er immers een nogal merkwaardige – lees: roze gekleurde – perceptie van de werkelijkheid op na, terwijl ze als spindokters hun gelijke niet hebben. Oogstjaren in Bordeaux zijn dientengevolge ofwel ‘klassiek’, ofwel ‘exceptioneel’. Niettemin mag bij wijze van uitzondering geloof gehecht worden aan de euforische berichten over de oogst 2009. Evenals in de Bourgogne vindt de pluk in Bordeaux namelijk onder ideale omstandigheden plaats en lijkt er een waarlijk exceptionele jaargang in de maak.
Normaliter is het niet verstandig om de Bordelais letterlijk op hun woord te geloven. Ze houden er immers een nogal merkwaardige – lees: roze gekleurde – perceptie van de werkelijkheid op na, terwijl ze als spindokters hun gelijke niet hebben. Oogstjaren in Bordeaux zijn dientengevolge ofwel ‘klassiek’, ofwel ‘exceptioneel’. Niettemin mag bij wijze van uitzondering geloof gehecht worden aan de euforische berichten over de oogst 2009. Evenals in de Bourgogne vindt de pluk in Bordeaux namelijk onder ideale omstandigheden plaats en lijkt er een waarlijk exceptionele jaargang in de maak.
Een kort bezoek aan Pessac-Léognan van 21 tot en met 23 september bevestigde de opgetogen berichten. Deze appellation in het uiterste noorden van de Graves aan de rand van de stad Bordeaux is met zijn sterk door kiezel bepaalde bodems over het algemeen een van de terroirs in Bordeaux waar het eerst geoogst kan worden. Terwijl op Château d’Angélus in Saint-Emilion de pluk pas op 25 september begonnen is, was die in Pessac-Léognan op dat moment al voor een groot deel klaar, om nog maar te zwijgen van de Médoc. Zowel in kwantitatief als kwalitatief opzicht gaat het om een prachtoogst. Precies wat men zo dringend nodig had na drie van die ‘klassieke’ jaren en, zeker in 2008, wel heel bescheiden opbrengsten.
Gewoontegetrouw begon de pluk in Pessac-Léognan al eind augustus met de eerste sauvignon blanc uit vroegst rijpe terroirs met ‘warme’ bodems, altijd weer een gebeurtenis die de media haalt. Het bekendste voorbeeld van zo’n warm terroir is Château Haut Brion, alias le grand domaine en het vlaggenschip van de streek. De afgelopen week is ook de laatste sauvignon van late, ‘koele’ bodems binnengehaald. Nu is het bij wit de beurt aan de later rijpende sémillon. Bij de blauwe druiven was zo goed als alle merlot al binnen. Cabernet sauvignon staat bij de meeste châteaux voor deze week op het programma. Ook in de Médoc en de Libournais is de oogst nu in volle gang. Met dezelfde zeer goede vooruitzichten als in Pessac-Léognan. En omdat er na weken van droogte eindelijk ook ochtendnevel gekomen is, zijn de vooruitzichten voor Sauternes ook gunstig aan het woorden.
Terug naar Pessac-Léognan. Na een nat voorjaar en de nodige dreiging van de schimmelziekte peronospera en plaatselijk wat hagel volgde een warme, droge zomer met een milde vorm van droogtestress. In wijngaarden met dikke kiezelbodems die moeilijk vocht vasthouden, is dat al vrij snel het geval. Deze omstandigheid zorgde voor druiven met een hoge suikerconcentratie en dikke schillen met (bij de blauwe rassen) een hoog gehalte aan kleurstoffen. In het weekeinde van 19 en 20 september viel er wat regen. Die was zeer welkom, omdat het water ervoor zorgt dat de cabernet sauvignon hierdoor zijn juiste balans zal vinden. Hoewel men die op basis van de bereikte suikerwaarden al had kunnen gaan plukken, wilde iedereen nog even wachten tot de laatste week van september om het heilzame effect van de regen af te wachten. De gunstige weervoorspellingen – stabiel, zonnig en warm weer – gaven in Pessac-Léognan alle aanleiding om het rustig aan te doen bij de laat rijpende rassen. Bij het proeven van de druiven voelden de schillen immers nog wat stug aan. Evenals bij de inmiddels volledig geoogste merlot zijn de analyses om van te watertanden. Vergelijkingen met 2000 en 2005 worden daarom niet geschuwd!
Een opvallend positief gegeven bij alle bezochte bedrijven is het veel groter geworden belang dat gehecht wordt aan het wijngaardbeheer – een bezoek aan de wijngaard ging in bijna alle gevallen vooraf aan dat van de chais! – en aan een bijzonder minutieuze selectie van het fruit, waardoor het basismateriaal voor de vinificatie een beduidend hogere kwaliteit heeft gekregen dan ooit tevoren. Al blijven de Bordelais, misschien wel juist daarom, verliefd op techniek. Gewone tables de tri (sorteertafels) zijn niets nieuws meer; tegenwoordig worden de druiven voorafgaand aan de handmatige triage soms al via een automatisch sorteersysteem voorgeselecteerd op hun mate van rijpheid. Het laatste snufje op dit gebied, zoals toegepast bij ondermeer Smith Haut-Lafitte, is hoogst gesofisticeerde apparatuur die met lichtanalyse van de schil werkt. Daarna volgt voor de zekerheid nog een tweede, handmatige tri. Of we dat in de Bourgogne ooit zullen tegenkomen? Wat telt, is dat de Bordelais hun metier anno 2009 serieuzer lijken te nemen dan ooit, hoe gezond hun fruit dit jaar ook is. Noblesse oblige. En wanneer de natuur dan ook nog een handje meehelpt…
Meer over Pessac-Léognan in Perswijn nr. 7.
René van Heusden
