Graag zou ik sympathiseren met de Nederlandse vinologen! Deze mensen spenderen immers een aanzienlijke geldsom en zeeën van tijd aan het behalen van hun diploma aan de Wijnacademie. Ze zouden daarmee moeten behoren tot de avantgarde van wijnliefhebbers, bezeten moeten zijn om nog heel veel meer te weten te komen over hun geliefde drank en een aanstekelijk enthousiasme naar de buitenwereld moeten uitstralen. Dit is echter maar zelden het geval. Immers, massa’s vinologen bieden hun medemens eerder de aanblik van apathische lieden zonder dynamiek. Het gaat daarbij niet in de laatste plaats om die vinologen die lid zijn van de Verenigde Vinologen Nederland, kortweg VVN. Deze club bestaat inmidels 30 jaar en zou nu eindelijk wel eens serieus genomen willen worden. Zowel door de wijnbranche als door buitenwereld. Een even gezonde als terechte ambitie, maar om de een of andere reden wil het maar niet vlotten. De reden is bekend: er gebeurt gewoon veel te weinig, kneuterigheid is troef, de organisatie is zwak en bijgevolg is de uitstraling nul komma nul. De ambities lijken slechts te leven bij een (te) kleine minderheid die niet moeilijk doet over ‘tijd’. Het ontbreekt dus niet per se aan goede wil. De afgelopen jaren zijn er door opeenvolgende besturen en commissies prachtige plannen opgesteld om wat leven in de brouwerij te brengen, ondermeer door bijscholingsactiviteiten te organiseren. Dit uitstekende initiatief lijkt echter al een stille dood te zijn gestorven. De veronderstelde avantgardistische esprit bij de leden was ver te zoeken. Paradoxaal genoeg klagen die ongeïnteresseerde leden wel over het gebrek aan activiteiten.
Ga daar maar eens aan staan. Maar niet getreurd, er is nu weer een nieuw plan voor de wederopstanding van de VVN, opgesteld door een ‘bestuursgroep’. Het leest als een professioneel rapport van een duur commercieel adviesbureau, compleet met regiomanagers in plaats van regisseurs en, ja wel, een heuse raad van advies. Prachtig allemaal; het geeft de burger weer een beetje moed. Kennelijk is nog niet alles verloren.
Misschien zouden de VVN-leden zich eens moeten spiegelen aan het NGS. De sommeliersclub heeft de wereldvreemdheid van de beginjaren van zich weten af te schudden, organiseert tegenwoordig aan de lopende band grensverleggende, om maar niet te zeggen avantgardistische proeverijen om je vingers bij af te likken en heeft zodoende de nodige authoriteit weten op te bouwen. Het kan dus best. Dus kom op vinologen, steun dit iniatief nu eens niet alleen met woorden, maar ook met daden. Het zou wel eens een laatste kans kunnen zijn. En zeg nu zelf, wijn proeven in groepsverband is toch nog steeds een aangename bezigheid?
Hendrik Boom
