archiveroussanne

Er zijn van die wijngebieden die onbekend zijn bij het grote publiek of vergeten worden door de kenners. Ze liggen simpelweg tussen teveel andere toppers. Tekst en fotografie: Thijs Akkerman

Lars Daniëls was een van de paneldeelnemers die zijn geluk - en de wijn - in de Rhône ging beproeven. Hij maakte nauwgezet aantekeningen over de producenten, die ter aanvulling op het artikel in Perswijn 7  op deze site te lezen zijn.

Goedbeschouwd is het vreemd dat Californië zich niet al veel eerder heeft toegelegd op het maken van wijnen van Rhônedruiven. Tenslotte is de Golden State behoorlijk heet en dus heel geschikt voor dit type druiven.

Le Clos des Cazaux is een mooi gelegen wijndomein, net buiten Vacqueyras. Eigenaar Jean-Michel Vache lijkt meer op een surfer dan een wijnboer, met zijn Billabong petje en zijn Bollé zonnebril. Deze vigneron heeft geen alledaags karakter, zijn wijnen ook niet. Hoewel hij toch een kind van de streek is. Lars Daniëls MV ging op bezoek en proefde.

Crozes-Hermitage biedt betaalbare kwaliteitCrozes-Hermitage is de grootste herkomstbenaming van het noordelijke Rhône-dal. Het ligt verspreid over elf gemeenten op de linkeroever van de Rhône, aan weerszijden van de mythische 45e breedtegraad. Door de diversiteit in bodemtypes, ligging, (micro)klimaat en hydrografie biedt deze AOC boeiende wijnen in rood en wit.De afgelopen twintig jaar is hard gewerkt om terroir, druivensoort, leid- en snoeiwijze, vinificatie en opleg perfect op elkaar te laten inwerken. De productie van Crozes-Hermitage wordt verdeeld onder twee coöperatieve kelders (die samen 60 tot 70 procent van het totale volume...

Met de motorzaag je ruim honderd jaar oude wijnstokken te lijf gaan – is dat nou typisch Frans of moet je er juist Nederlander voor zijn? Daan en Elvira van Dijkman, eigenaars van Domaine de Marotte in de Rhônevallei, deden het. Het was de beste manier om de verwaarloosde stokken uit 1902 weer ‘in model’ te krijgen. En de wijn die deze stokken uiteindelijk opleverde, heeft er niet onder geleden.

Dinsdag 6 maart. Na drie dagen overgeven en hoge koorts is Adi weer terug in de wijnkelder. Het is al miserabel om ziek te zijn, voor een wijnmaker is ziek worden tijdens de oogst helemaal ellendig. Hij lijkt echter weer in goede vorm. Als ik wat beteutert naar de vele krenten kijk in de trossen chardonnay, merkt hij: “Dat is fenolische rijpheid, Cees”. Maar even later zegt hij iets serieuzer: “die krenten worden niet geperst, de pers gaat maar tot 1,8 bar, ze zullen er nog precies zo uitkomen als ze erin gaan.” Als ik later bij het verwijderen van de pulp in de pers kijk, heeft hij inderdaad volledig gelijk gehad. De krenten kan ik er nog helemaal intact uithalen en opeten.