Nieuws

Goede wijnbouwers zijn rasechte individualisten die eigenwijs en overtuigd zijn van hun gelijk. Op de eerste dag van mijn wijnreis door de Moezelstreek werd dit idee nog eens bevestigd. Hoewel de een wat gereserveerder oogt dan de ander, komt elke weer de passie boven drijven als in een goed gesprek gekeken wordt naar allerlei facetten van het boeiende vak dat wijn maken is. Schijnbare reserves verdwijnen dan als sneeuw voor de zon. Op de tot nu toe warmste dag van 2006 stond ik in de Detzemer Würzgarten te wachten op Stefan Rauen. Precies op de afgesproken tijd arriveert Stefan in korte broek op de tractor. Hij heeft wat druiven moeten behandelen tegen meeldauw.
Op de tot nu toe warmste dag van 2006 stond ik in de Detzemer Würzgarten te wachten op Stefan Rauen. Precies op de afgesproken tijd arriveert Stefan in korte broek op de tractor. Hij heeft wat druiven moeten behandelen tegen meeldauw, die met name bij de combinatie warmte en vochtigheid agressief om de hoek komt kijken. Hij laat me zijn huisrank zien, die tegen een wand van zijn huis optimaal van de zon geniet en al flink wat trosvorming laat zien. Zelfs op deze plant, die hij zelf resistent achtte, heeft hij wat vlekken gevonden. Na het grootste deel van de aarde van zijn handen verwijderd te hebben laat Stefan Rauen me zijn nieuwe proefruimte zien. Degelijk Duits ingericht en met een prachtig uitzicht over Detzem en de Thörnischer Ritsch. Met een gezicht dat nog nagloeit van de zon vertelt Stefan me met zijn pretogen dat hij een echt buitenmens is en het liefst het bureauwerk in handen laat van zijn vrouw. Hij is trots op de vele prijzen die hij gewonnen heeft op regionaal en nationaal niveau. Hij vertelt dat hij als klein bedrijf die prijzen nodig heeft om nog naam te maken en ergert zich eraan dat grote gevestigde namen voor deze prijzen de neus ophalen. Intussen spreken Eichelmann en Gault Millau met bijzonder veel waardering over deze gedreven jonge wijnbouwer, wiens producten op vluchten van Lufthansa aan de passagiers worden aangeboden.

Natuurlijk blijven de onmogelijk hoge temperaturen ook voor ons beiden gespreksstof. Stefan vertelt me dat hij daadwerkelijk de gevolgen van de klimaatverschuiving kan merken. Hij denkt dat de laatste jaren de temperatuur gemiddeld een graad hoger heeft gelegen dan een lange periode daarvoor. Deze mooie temperaturen hebben tot gevolg gehad dat de Moezel al enkele jaren op rij prachtige wijnjaren kent. Stefan zegt dat hij zich niet kan herinneren dat de druiven in de eerste week van juli al zover gegroeid waren als nu het geval is.

Samen bepalen we wat er op tafel moet komen om te proeven. Naast riesling worden door hem ook nog andere interessante wijnen in de Moezel aangeboden.
Onze eerste keus valt daarom op zijn 2005-er Weisser Burgunder Trocken die zich laat kennen als een allemansvriend, maar wel een met karakter, body, aroma en kleur. Een heel dichte wijn. De tweede wijn is de 2005 Detzemer Würzgarten Riesling Kabinett, droog. Zowel hier als bij andere producenten kun je de jaargangen 2004 en 2005 goed vergelijken. De wijnen uit 2004 hebben zich vaak nog niet volledig ontwikkeld terwijl de 2005-ers zich al volledig laten zien. Over de naam Würzgarten vertelt hij een anekdote die zijn opa hem vertelde. De wijnboeren uit Ürzig, die ook een Würzgarten kennen, spanden een halve eeuw geleden een proces aan tegen de Detzemers. De Detzemers konden op basis van oude documenten aantonen dat hun kruidentuin zeker net zo lang bestond als die van de Urzigers, waarop die laatsten het failliet van hun politiek inzagen en de strijdbijl begroeven.

De wijn van de bekende wijnberg Thörnischer Ritsch scoort bij mij de hoogste punten. Het is een Spätlese, maar de suiker is volledig vergist. De dichtheid in aroma is heel erg hoog. Opnieuw loopt me het water in de mond als ik aan de abrikozen en perziken denk die prachtig ondersteund worden door de lichtzure kern van de riesling. Deze wijn wordt voor een groot deel van de druiven van 100 jaar oude wijnstokken gemaakt. Elke slok vraagt gewoon om meer.
De 2005-er Detzemer Maximiner Klosterlay is een “Lage” die vroeger aan het Maximinerklooster van Trier behoorde. Deze wijn is een droge Auslese die dicht, mineraal en perfect in balans is. Sinds de jaren 90 wordt door Rauen ook Spätburgunder verbouwd, die tot een droge rosé verwerkt wordt met een kenmerkend cassissmaakje. Stefan Rauen kent een motto: het is leuk om het elk jaar weer een beetje beter te doen. Ik ben blij met zo’n instelling. Omdat Stefan weer graag naar buiten wil, besluiten we het hierbij te laten en maken de afspraak dat we binnenkort maar weer eens opnieuw rond de tafel zullen gaan. Ik hoop dat het dan een keer regent als bakstenen.

Ralph Hoffman

Wijn proeven: een kunst, een kunde?
Aan de objectiviteit van een groot aantal gerenommeerde wijnproevers moet op zijn minst worden getwijfeld.
Wanneer niet echt blind wordt geproefd, bepaalt een groot aantal andere zaken dan geur en smaak onze voorkeur.
Brochet liet een aantal panelleden een wijn proeven met het etiket ‘Vin de table’ en een week later hetzelfde panel identieke wijn met het etiket ‘Grand Cru’. Bij de beschrijving van de Grand Cru werden termen gebruikt als complex, evenwichtig, zwart fruit e.d., terwijl voor dezelfde wijn met het etiket Vin de table v.n.l. termen werden gebruikt als eenvoudig, onevenwichtig, licht fruitig.
Wijn proeven: een kunst, een kunde?
Aan de objectiviteit van een groot aantal gerenommeerde wijnproevers moet op zijn minst worden getwijfeld.
Wanneer niet echt blind wordt geproefd, bepaalt een groot aantal andere zaken dan geur en smaak onze voorkeur.
Brochet liet een aantal panelleden een wijn proeven met het etiket ‘Vin de table’ en een week later hetzelfde panel identieke wijn met het etiket ‘Grand Cru’. Bij de beschrijving van de Grand Cru werden termen gebruikt als complex, evenwichtig, zwart fruit e.d., terwijl voor dezelfde wijn met het etiket Vin de table v.n.l. termen werden gebruikt als eenvoudig, onevenwichtig, licht fruitig.
In een ander experiment liet hij 54 leden van een proefpanel een rode en een witte wijn beschrijven en een paar dagen later liet hij het panel dezelfde witte wijn proeven, waarbij met een neutrale kleurstof de wijn rood was gekleurd. In beide gevallen beschreven zij de rood gekleurde wijn met dezelfde i.h.a. voor rode wijn geldende termen. Het volledig blind proeven en vergelijken van wijnen is dan ook vaak teleurstellend.
Proeven begint op de tong die 5000 smaakpapillen bevat en elke papil op zijn beurt bevat 50 tot 100 sensoren die reageren op één van de 5 primaire smaken: zoet, zout, zuur, bitter en unami.
Ruiken speelt bij het beleven van wijn echter een minstens zo belangrijke rol: ons reukorgaan dat zich bovenin de neusholte bevindt, kan vele duizenden geuren onderscheiden. Een simpele verkoudheid, waarbij de reuksensoren worden geblokkeerd, zorgt ervoor dat wij veel minder van een mooie wijn kunnen genieten.
Vanuit de smaakpapillen gaat een elektrisch signaal naar het smaakgedeelte van de hersenschors en vanuit de reuksensoren naar het reukgedeelte. De hersenen halen hier de buikbare informatie uit en verzenden die naar de orbitofrontale cortex waar reuk en smaaksensaties worden samengebracht met visuele indrukken en temperatuursensaties, waardoor een complexe totale beoordeling tot stand komt. Via dit centrum wordt uiteindelijk beslist hoe men de wijn ervaart.
De totaalbeleving komt dus tot stand via vele indrukken die in de orbitofrontale cortex samenkomen. De waardering van eenzelfde product kan in de loop der tijd door diverse omstandigheden gaan veranderen: wanneer men heerlijk heeft gegeten, maar de dag erna wordt getroffen door verschrikkelijke buikkrampen, zal men een volgende keer anders oordelen over diezelfde maaltijd. In de hersenen treden ook een aantal leerprocessen op die de beleving van dezelfde wijnen in de loop van de tijd kan doen veranderen.
Verder treedt bij alle prikkels die wij achtereen ontvangen na enige tijd gewenning op, waardoor dezelfde prikkel minder sensatie veroorzaakt. Het omgekeerde geldt ook: als men een tijdlang niets heeft gegeten, kan men op zo’n moment van een zak frites evenveel genieten als van een maaltijd in een 3 sterren restaurant.
Elke dag dezelfde wijn geeft op den duur minder bevrediging. Doorslikken is geen vereiste voor dit soort gewenning. Op grond hiervan kan men zich voorstellen dat door dit mechanisme bij proeverijen de laatste wijn van een reeks proefflessen op een ander manier wordt beoordeeld dan de eerste: immers de meeste wijnen bevatten een aantal gemeenschappelijke substanties zoals tannines, hout, zuur en fruit, waaraan na een aantal flessen gewenning ontstaat.
Met MRI onderzoek werd aangetoond dat bij ervaren wijnproevers de hersenen anders op dezelfde wijn reageren dan bij onervaren proevers. De vraag blijft echter of ervaren wijndrinkers meer van wijn kunnen genieten dan minder ervaren drinkers.
Bij het beoordelen van wijnen is slechts een beperkt aantal uitdrukkingen beschikbaar. Bovendien kennen diverse wijnproevers aan dezelfde uitdrukkingen soms ook nog een andere betekenis toe. Het moge duidelijk zijn dat de beperkte woordenschat slecht een minimale weergave vormt van de duizenden complexe sensaties die op gang worden gebracht door het drinken van wijn.
Ondanks de beperkte terminologie en niet onbelangrijke subjectieve factoren is het proeven en vergelijken van wijnen een zinvolle bezigheid omdat het potentiële kopers een leidraad geeft bij hun keuze.
De beleving van een wijn blijft echter altijd iets heel persoonlijks. Het eindoordeel over een groot aantal complexe factoren vindt plaats in onze hersenen en kunde speelt daarbij slechts een bescheiden rol.

Ies Stoel

Wine Science, Jamie Goode
The Oxford Companion to wine, 2nd edition, Jancis Robinson
The taste of wine, 2nd edition, Peynaud

Wie zei daar dat de Bordelais gespeend zijn van elk gevoel voor humor of originaliteit?  De appellation Côtes de Bourg gaat zich al vast op een hoogst originele manier presenteren. Dat gebeurt met een mascotte in de gedaante van een beagle met een hoge aaibaarheidsfactor! De viervoeter is bedacht met de naam Bob. Een subtiele verwijzing naar de ‘grote Bob’ uit Maryland??? Hoe het ook zij, Bob, een hond ‘of best breed’ zoals dat in hedendaags franglais heet, staat voor tal van ‘positieve waarden’ die kenmerkend zouden zijn voor de appellation en de producenten van Côtes de Bourg.
Wie zei daar dat de Bordelais gespeend zijn van elk gevoel voor humor of originaliteit?  De appellation Côtes de Bourg gaat zich al vast op een hoogst originele manier presenteren. Dat gebeurt met een mascotte in de gedaante van een beagle met een hoge aaibaarheidsfactor! De viervoeter is bedacht met de naam Bob. Een subtiele verwijzing naar de ‘grote Bob’ uit Maryland??? Hoe het ook zij, Bob, een hond ‘of best breed’ zoals dat in hedendaags franglais heet, staat voor tal van ‘positieve waarden’ die kenmerkend zouden zijn voor de appellation en de producenten van Côtes de Bourg. Slim, alert, aanhankelijk, betrouwbaar en meer van dat moois. En het blijft niet bij Bob alleen. Flessen Côtes de Bourg zullen in de toekomst gesierd gaan worden met een nieuw gemeenschappelijk beeldmerk met als voornaamste blikvanger een halve boog. 
Hopelijk kan de zachtaardig ogende Bob als het moet ook zijn tanden laten zien, want de wijngaarden van Côtes de Bourg worden net zo erg als die in het veel meer gemediatiseerde Margaux bedreigd door een megalomaan, in Parijs bedacht wegenbouwproject met de naam le Grand Contournement, een omleidingsweg bedoeld om de Rocade van Bordeaux te ontlasten. Een beetje als de A6  – A9, maar dan zonder tunneloptie. Kill, Bob! Kill!

Het WK voetbal heeft Duitsland geen windeieren gelegd. Ook voor de meeste van de 55 bedrijven die zich lieten verleiden tot het aanbieden van 130 wijnen met speciale WK-etiketten is de balans positief uitgevallen. In totaal zijn ongeveer 2 miljoen flessen van deze WK-wijnen verkocht. Daarnaast is er volgens het Deutsches Weininstitut nog sprake van een niet te onderschatten ‘imagoverhogend effect’ voor Duitse wijnen in het algemeen. 
De beste resultaten werden geboekt in het levensmiddelenkanaal, in mindere mate in de vakhandel en de horeca.
Het WK voetbal heeft Duitsland geen windeieren gelegd. Ook voor de meeste van de 55 bedrijven die zich lieten verleiden tot het aanbieden van 130 wijnen met speciale WK-etiketten is de balans positief uitgevallen. In totaal zijn ongeveer 2 miljoen flessen van deze WK-wijnen verkocht. Daarnaast is er volgens het Deutsches Weininstitut nog sprake van een niet te onderschatten ‘imagoverhogend effect’ voor Duitse wijnen in het algemeen. 
De beste resultaten werden geboekt in het levensmiddelenkanaal, in mindere mate in de vakhandel en de horeca. Opmerkelijkk is ook dat een aantal WK-wijnen in het het buitenland verkocht is, waaronder in Zwitserland en Nederland. Tijdens VIP-ontvangsten in de diverse stadions zijn ruim 100 duizend flessen Duitse wijn uitgeschonken, wat neerkomt op een gemiddelde van ongeveer 1600 flessen per wedstrijd. Was er op het veld ook maar zo lustig op los gescoord…

Een door het Deutscher Weinfonds (DWF) uitgevoerde doorlichting van zowel het eigen functioneren als van twee nauw ermee verbonden instellingen, het Deutsches Weininstitut (DWI) en de Deutsche Weinakademie (DWA), heeft geleid tot het opstappen van Armin Göring als directeur van beide organisaties. Het DWI verzorgt de promotie van Duitse wijnen, de DWA cursussen en opleidingen. Göring stond sinds 1998 aan het hoofd ervan. Zijn opstappen  zou, zoals dat zo mooi heet, hebben plaatsgevonden in ‘goed onderling overleg’.
Een door het Deutscher Weinfonds (DWF) uitgevoerde doorlichting van zowel het eigen functioneren als van twee nauw ermee verbonden instellingen, het Deutsches Weininstitut (DWI) en de Deutsche Weinakademie (DWA), heeft geleid tot het opstappen van Armin Göring als directeur van beide organisaties. Het DWI verzorgt de promotie van Duitse wijnen, de DWA cursussen en opleidingen. Göring stond sinds 1998 aan het hoofd ervan. Zijn opstappen  zou, zoals dat zo mooi heet, hebben plaatsgevonden in ‘goed onderling overleg’.

Of dat waar is, is echter zeer de vraag, want het is wel gebeurd met onmiddellijke ingang en nog voor het openbaar worden van de conclusies van het onderzoeksrapport. Men was het volgens een nogal cryptisch persbericht uit Mainz oneens over ‘strategische kwesties’ en de uitvoering van bepaalde maatregelen. Al enige dagen voor de officiële bekendmaking van Görings aftreden op 5 juni werd in Duitse media gespeculeerd over zijn vertrek.

Het houdt maar niet op in Bordeaux met de verkopen van bekende châteaux. Naar bekend is geworden, was die van Château Marquis d’Alesme Becker eind juni de voorlopig laatste in de rij van transacties. Deze 3e cru classé in Margaux is door de familie Zuger voor 25 miljoen euro verkocht aan Hubert Perrodo, een Franse zakenman en fervent polospeler. Perrodo was al eigenaar van de crus bourgeois Labégorce en Labégorce-Zédé, eveneens in Margaux. De wijngaarden van deze châteaux en Marquid d’Alesme op het plateau van Bordeaux grenzen aan elkaar.
Het houdt maar niet op in Bordeaux met de verkopen van bekende châteaux. Naar bekend is geworden, was die van Château Marquis d’Alesme Becker eind juni de voorlopig laatste in de rij van transacties. Deze 3e cru classé in Margaux is door de familie Zuger voor 25 miljoen euro verkocht aan Hubert Perrodo, een Franse zakenman en fervent polospeler. Perrodo was al eigenaar van de crus bourgeois Labégorce en Labégorce-Zédé, eveneens in Margaux. De wijngaarden van deze châteaux en Marquid d’Alesme op het plateau van Bordeaux grenzen aan elkaar.

Met alle drie bedrijven heeft Perrodo grote plannen.
Marquis d’Alesme Becker kan wel een kwaliteitsimpuls gebruiken, want het bedrijf maakte de afgelopen decennia zijn status, mild uitgedrukt, niet helemaal waar. De nieuwe eigenaar moet het overigens wel stellen zonder het châteaugebouw in de bebouwde kom van Margaux; hij kocht alleen de 28 hectare wijngaarden, productiefaciliteiten, voorraden en naam.   
Perrodo is al sinds 1989 eigenaar van Labégorce, sinds begin 2005 van Labégorce-Zédé en sinds 2003 van een château zonder wijngaarden dat ook ooit deel uitmaakte van het oorspronkelijke Labégorce voordat dit gesplitst werd. Het is zijn bedoeling er weer één domein van te maken en het château zonder wijngaarden te ontwikkelen tot nieuwe vestigingsplaats voor Marquis d’Alesme.

Beaujolaisproducent Georges Duboeuf is door de rechtbank in Vilefranche-sur-Saône schuldig bevonden aan het ‘incorrect assembleren en etiketteren’  200 duizend liter wijnen. De opgelegde straf is met 30 duizend euro echter een stuk lager uitgevallen dan de door de openbare aanklager geëiste 187 duizend euro. Niettemin overweegt Duboeuf in hoger beroep te gaan op grond van het argument dat noch hij zelf noch zijn bedrijf de fouten zou hebben gemaakt, maar Sylvain Dory. Dory was ten tijde van het gebeuren productiemanager van de vestiging in Lancié, waar de bewuste wijnen vandaan kwamen.
Beaujolaisproducent Georges Duboeuf is door de rechtbank in Vilefranche-sur-Saône schuldig bevonden aan het ‘incorrect assembleren en etiketteren’  200 duizend liter wijnen. De opgelegde straf is met 30 duizend euro echter een stuk lager uitgevallen dan de door de openbare aanklager geëiste 187 duizend euro. Niettemin overweegt Duboeuf in hoger beroep te gaan op grond van het argument dat noch hij zelf noch zijn bedrijf de fouten zou hebben gemaakt, maar Sylvain Dory. Dory was ten tijde van het gebeuren productiemanager van de vestiging in Lancié, waar de bewuste wijnen vandaan kwamen.

Hij werd veroordeeld tot drie maanden voorwaardelijk en een geldboete van 3 duizend euro. Ook hier viel de straf veel lager uit dan de eis.
Zowel Duboeuf  als Dory werden verder veroordeeld tot het ieder betalen van 1 euro morele schadevergoeding aan het INAO (Institut National des Appellations d’Origine). Voor alle duidelijkheid: geen van de betrokken wijnen is ooit ion de verkoop gebracht.

VDP, de vereniging van Duitse predikaatswijngoederen, heeft er sinds kort twee nieuwe leden bij. Het om de wijngoederen Schnaitmann en Gutzler, respectievelijk in Württemberg en in Rheinhessen. Rainer Schnaitmann begon pas acht jaar geleden in Fellbach zijn eigen wijnen te maken. Daarvoor was hij aangesloten geweest bij een coöperatie. Hij dankt zijn snel gerezen faam met name aan wijnen van spätburgunder en van de typisch regionale schwarzriesling. Daarnaast werkt hij met internationale druivenrassen als merlot en sauvignon blanc. Zijn beste wijngaard is de Fellbacher Lämmler.
VDP, de vereniging van Duitse predikaatswijngoederen, heeft er sinds kort twee nieuwe leden bij. Het om de wijngoederen Schnaitmann en Gutzler, respectievelijk in Württemberg en in Rheinhessen. Rainer Schnaitmann begon pas acht jaar geleden in Fellbach zijn eigen wijnen te maken. Daarvoor was hij aangesloten geweest bij een coöperatie. Hij dankt zijn snel gerezen faam met name aan wijnen van spätburgunder en van de typisch regionale schwarzriesling. Daarnaast werkt hij met internationale druivenrassen als merlot en sauvignon blanc. Zijn beste wijngaard is de Fellbacher Lämmler..

Weingut Gutzler in Gundheim is het 19e VDP-lid in Rheinhessen. Met de opname ervan wordt eens te meer de opmars van Rheinhessen als kwaliteitsgebied onderstreept. De historie van Gutzler gaat terug tot 1985, toen Gerhard Gutzler besloot om het gemengd-agrarische bedrijf van zijn ouders te veranderen in een wijngoed. Wat later kwam daar ook nog een distilleerderij bij. De nadruk ligt tegenwoordig op droge wijnen van klassieke druivenrassen als spätburgunder en riesling. Verder zijn o.a. grauer en weisser burgunder, silvaner, chardonnay en dornfelder aangeplant. Het wijngoed beschikt over percelen in eersteklas Lagen als Morstein, Kirchspiel en Steingrube in Westhofen, Ölberg en Kranzberg in Nierstein, en in het Wormser Liebfrauenstift Kirchenstück.

Wijnen van Schnaitmann worden in Nederland geïmporteerd door Wijnhaven Wijnimport in Delft, wijnen van Gutzler door Invivé in Bussum.

Niemand minder dan Volksschrijver Gerard Reve schreef ooit: “Alle religie is schone en ware waanzin.” Zoals bekend kun je ‘religie’ net zo goed vervangen door ‘wijn’. De strekking van de uitspraak blijft dan exact dezelfde. Zie hoe Bordeaux daar momenteel weer eens een fijn bewijs voor weet te leveren. Het illustreert de French Paradox in ultieme vorm. Laat er geen misverstand over bestaan: ondanks alle bizarre toestanden waarop de Bordelais ons sinds enige eeuwen ononderbroken weten te trakteren, hun wijnen zijn en blijven uniek. Althans, wanneer het weer tenminste een beetje meezit, de wijngaarden kunnen profiteren van een terroir die naam waardig, en wanneer er voldoende geïnvesteerd is in een propere kelder.
Niemand minder dan Volksschrijver Gerard Reve schreef ooit: “Alle religie is schone en ware waanzin.” Zoals bekend kun je ‘religie’ net zo goed vervangen door ‘wijn’. De strekking van de uitspraak blijft dan exact dezelfde. Zie hoe Bordeaux daar momenteel weer eens een fijn bewijs voor weet te leveren. Het illustreert de French Paradox in ultieme vorm. Laat er geen misverstand over bestaan: ondanks alle bizarre toestanden waarop de Bordelais ons sinds enige eeuwen ononderbroken weten te trakteren, hun wijnen zijn en blijven uniek. Althans, wanneer het weer tenminste een beetje meezit, de wijngaarden kunnen profiteren van een terroir die naam waardig, en wanneer er voldoende geïnvesteerd is in een propere kelder. Geen van dit alles is vanzelfsprekend, maar het kan wel eens voorkomen. De oogst 2005 heeft er al vast een paar fraaie staaltjes van te zien gegeven. Lafite bijvoorbeeld. Eigendom van een bankiersgeslacht dat er blijk van geeft van rekenen te weten.
Bordeaux en geld dus weer eens. Het geeft ons een fascinerend inzicht in het fenomeen marktwerking. En dat stemt helaas iets minder vrolijk dan het kwaliteitsniveau van het afgelopen jaar. De rituele opwinding van dit moment – bij een overigens te ververwaarlozen minderheid afgezet tegen de totale wereldbevolking – over de jonge wijn en de daarmee samenhangende ‘noodzaak’ tot  ‘prijsbijstellingen’ beperken zich maar tot een fractie van wat er in Bordeaux aangeboden wordt. In Bordeaux zal de komende tijd trouwens het woord ‘failliet’ vaker klinken dan de naam Lafite. Voor 95% van de producenten in Bordeaux is het  momenteel met hangen en wurgen overleven, of gewoon recht op de ondergang afgaan. De gedoemde verliezers krijgen voor een tonneau (= 900 liter) AC Bordeaux bij lange na niet de gewenste minimumprijs van 1000 euro geboden, maar mogen al blij zijn wanneer dat niet minder is dan 800 euro. Reken dat voor de aardigheid eens even om naar de prijs voor een standaardfles.
Aan het primeurcircus doen ongeveer 400 châteaux mee, goed voor hooguit 5% van de totale productie. Van die 400 zijn het dan uiteindelijk enkele tientallen die werkelijk het onderlinge spel van prijsopdrijving meespelen. Waarbij de ene eigenaar toch vooral maar niet onder wil doen voor zijn buurman. Een week geleden, na het spectaculaire uitkomen van de eerste tranche van Lafite werd voor 2005 gemiddeld 58% meer gevraagd dan voor 2004, 40% meer dan voor 2004 en zelfs nog 25% voor het recordjaar tot nu toe, 2000. Lafite speelde het voor elkaar om zijn prijs ten opzichte van 2000 bijna te verdievoudigen en opende met 300 euro. Het zou gevaarlijk zijn hier verder concrete prijzen te noemen, want het is daarbij net als destijds met de inflatie in Duitsland. Prijzen van vandaag zijn morgen al weer zwaar achterhaald, om nog maar te zwijgen van volgende week. Een prijs af château ondergaat immers nog diverse bewerking met rekenmachines vooraleer er sprake is van een ‘consumentenprijs’. Voor de goede orde: we hebben het hier over prijzen per ‘gewone’ fles van 75 centiliter. In de jaren ’90 kon je voor zo’n bedrag nog een hele kist van een gunstig bekend staande cru op de kop tikken. Temps perdu! Tenzij je tot het gilde der speculanten behoort en je geld niet met werken hoeft te verdienen. Het lijkt die châteaubazen overigens een rotzorg zijn dat hun wijn niet langer door liefhebbers gekocht kan worden, maar enkel nog is weggelegd voor poenerige patjepeeërs. Soort zoekt soort, zullen we maar zeggen.  PS We krijgen zojuist een e-mailbericht binnen van ChateauOnline met in de ‘aanbieding’ behalve een voor 504 euro eigenlijk relatief goedkope Lafite – Margaux, Latour en Cheval Blanc zitten op 577,50 – als uitsmijter Ausone voor 997,50 euro. Over waanzin gesproken…

René van Heusden