Overpeinzingen: No show

The show must go on, zong Freddy Mercury, de zanger van Queen, kort voor hij overleed aan aids. Dat dacht ik vorige week maandag ook, toen ik begon aan mijn seminar over Oostenrijkse rode wijnen. Niet dat ik van plan ben binnenkort te overlijden, gelukkig. Wel bedacht ik bij de aanvang dat de show door moest gaan. En het werd ook een mooie show, al zeg ik het zelf, met bijzondere rode wijnen uit Oostenrijk. En enthousiaste reacties van de aanwezigen.

Waarom ik dat zeg, over het doorgaan van de show? Nou ja, op het moment van beginnen was nog niet de helft binnen van degenen die zich hadden aangemeld. Je zou natuurlijk kunnen bedenken dat we dat inmiddels wel een beetje gewend zijn. Nu is het ook geen ramp als voor Le Tour de Champagne of voor de jaarlijkse Bordeaux-proeverij minder mensen komen dan zich hebben aangemeld. De proevers lopen langs de tafels, en er zijn altijd nog genoeg bezoekers.

Maar voor zo’n seminar ligt de situatie heel anders. Je zit op een plek waarvan je is verzekerd dat er maximaal veertig mensen kunnen zitten om te proeven. Dus heel veel overboeken, dat is toch een beetje link. Natuurlijk, er kan iets tussen komen. Je boekt er meer, maar niet te veel. Anders zouden de mensen moeten staan.

Bovendien vergt zo’n seminar veel voorbereiding. Al in mei van dit jaar ben ik naar Oostenrijk gereisd om het voor te bereiden, om wijnen te proeven die ik wilde presenteren. Een vertegenwoordiger van onze klant, die er ook veel werk in gestoken had, was speciaal naar Nederland gevlogen om er bij te kunnen zijn. Er is uren werk gestoken in de presentatie. Er zijn speciaal wijnen verzonden. Als je dan voor een half lege zaal staat, dan is dat toch even slikken. Zo veel werk en zo veel inspanning. Het is zonde, om het netjes te zeggen.

Op zo’n moment probeer ik te bedenken hoe dat precies werkt bij degenen die zich voor zo’n seminar aanmelden. De belangstelling was groot, het seminar was een paar maanden geleden al binnen een dag of twee ‘uitverkocht’. We vragen zelfs een borg, als een van de weinigen die proeverijen organiseren. Op het moment dat het seminar volgeboekt is, vissen andere gegadigden, die misschien ook heel graag zouden willen komen, achter het net. Inschrijving gesloten. Een week van te voren sturen we nog een berichtje. Denk er aan, volgende week is het seminar. Komt u nog wel? Zeg anders even af. Een enkele afzegging, niet genoeg om meer mensen uit te nodigen. Beseffen degenen die wel ingeschreven staan, maar uiteindelijk niet komen, wat exact de consequenties zijn?

Het opmerkelijke daarbij is dat het uitsluitend gaat om professionals uit het vak. Dus onder andere vertegenwoordigers van importeurs en restaurants. Deze laatste groep heeft zelf ook te maken met gasten die bij een reservering niet komen opdagen. Niet voor niets zijn er tegenwoordig ook restaurants die om een borg vragen. Ik hoorde gasten meerdere restaurants reserveren en op het laatste moment besluiten waar heen te gaan. En de rest dan laten zitten met een no show. Hoe kan het zijn dat je dit probleem zelf kent, en dan alsnog niet komt opdagen op zo’n seminar? Of je borg veilig stelt met een mailtje op de ochtend van de proeverij, als we niets meer kunnen veranderen? En ik weet van collega-organisatoren dat wij niet te enigen zijn die worstelen met dit probleem. Alleen durven weinigen dat te openlijk te zeggen.

Waarschijnlijk ben ik domweg te ouderwets. Ongeschikt voor dit moderne leven. Dat kan zijn, maar de vraag blijft hoe dit op te lossen. Je kunt zoiets bijna niet meer organiseren, zo lijkt het. De enige oplossing lijkt nóg meer overboeken. Tot het moment dat de laatsten die binnenkomen moeten blijven staan. U bent gewaarschuwd.

Ronald de Groot