09-04-2006
Op 5 en 6 april is de vierde Cape Wine wijnbeurs gehouden in Kaapstad. Van de 600 producenten waren er ongeveer 300 op de beurs aanwezig. Een overzichtelijke hal, kleine stands, een organisatie die de eerste dag wat te wensen overliet, maar op de tweede dag prima verliep. Ik stond zelf voor Boland te werken, maar er was meer dan genoeg tijd om zelf te proeven en praatjes te maken met de vele Nederlandse aanwezigen uit de handel en horeca.
Wat bevindingen van door mij bezochte producenten:
Boekenhoutskloof: een zeer prettige serie ‘tweede’ wijnen onder de naam Porcupine Ridge en enkele Syrah specialiteiten. The Chocolate Block 2004, Collection 2002 en Boekenhoutskloof Syrah 2003 maakten allen indruk.
Boschendal: de op het landgoed geproefde aparte cuvée’s chardonay/pinot noir en blanc de noir waren wijnen voor de liefhebber, ik ben het niet. De sauvignon 2006 uit het vat was veelbelovend.
Cederberg: van de hoogste wijngaard in Zuid Afrika proefde ik een smakelijke Bukettraube (iets zoet, lekker bij pittig eten) en een goede sauvignon blanc 2005.
De Toren: voorproefje van de nieuwe jaargang 2004 Fusion V, moet nog een half jaartje rijpen voor de release, maar wordt weer klassiek en mooi. Nieuw is de De Toren “Z” 2004, een ‘Pomerol’ blend, waar de merlot de hoofdrol in speelt.
Ernie Els: zeer dure wijnen, fraaie etiketten en gelukkig een meer klassieke stijl dan blockbuster. De oogstjaren waren 2003 en 2004 en vrijwel alle wijnen moeten nog enkele jaren rijpen voor ze op dronk zijn. Zoekt nog naar een Nederlandse importeur.
Kanonkop: kennisgemaakt met de nieuwe wijnmaker, alhoewel hij het al sinds 2003 overgenomen heeft van Beyers Truter. Klassieke bewaarwijnen wat bewezen werd door twee flessen van onder de tafel: Paul Sauer 1995 (nu op dronk) en een 1991 C.S. die nog verder zou kunnen rijpen.
Springfield: uit het warme Robertson, maar specialist in frisse sauvignon’s. Life from Stone is mineralig en heeft citrustonen, Special Cuvee is ronder en milder (vrouwelijker volgens de wijnmaker). Voor de chardonnay’s moeten ze oppassen niet teveel houtinvloed te laten gelden, de Wild Yeast 2004 was duidelijk doorgeschoten.
Veenwouden: ik had hoge verwachtingen, ze staan goed bekend, maar de drie geproefde wijnen vielen allemaal zwaar tegen. De merlot 2002 was gebrand en overheersend pruimachtig, Classic 2002 hetzelfde recept en de shiraz 2003 was vooral ‘zeer apart’ en dat is geen goed teken.
Al met al heb ik heel veel goede wijnen geproefd, zijn er veel opkomende winery’s die allemaal de beste wijn van Zuid Afrika willen maken, is er duidelijk meer belangstelling voor terroir, zal het niet lang duren voordat het toegestaan wordt single vineyard wijnen te bottelen en de stijl ontwikkeld zich steeds meer tussen de ‘Oude’ en ‘Nieuwe’ Wereld in. Over twee jaar ben ik weer van de partij.
Udo Göebel
http://udogoebel.blogspot.com/
