Eerder schreef ik in Perswijn over de wijnen van New York State, onder andere over hoe het de lokale aanplant van cabernet franc ter plekke vergaat. Voor deze Amerikaanse staat, met zijn plotseling invallende koude, lijkt dit een goed werkbare druif te zijn voor het maken van rode wijnen. Ik proefde voor het artikel dan ook wat goede exemplaren, met name die van Boundary Breaks, uit het gebied bij de Finger Lakes. Voor de beroemde cabernet sauvignon is de herfst te kort. Ook voor andere blauwe druiven is het een lastige streek, onder andere door de extreme winters en de koude golfstroom. Op Long Island zijn de omstandigheden soms gunstig genoeg.
Reden voor de producenten om meer met hun cabernet franc aan de weg timmeren. Afgelopen week met een webinar waarbij wijnen van cabernet franc uit de staat New York werden geproefd naast wijnen van dezelfde druif uit andere streken: Chinon, Stellenbosch en Mendoza. Dat soort vergelijkingen is altijd link. Als je een absolute topwijn maakt, misschien niet. Zoals ooit de wijnen van Californië die van Bordeaux ‘versloegen’. Maar kom je met wijnen op basis van druiven uit een marginaal klimaat, zoals dat van New York, waar je in de meeste gevallen maar vrij lichte wijnen kunt maken, dan zijn de exemplaren uit andere streken gauw beter. Ook in dit geval. Dan helpt het zelfs niet dat je Oz Clarke hebt gestrikt om heel enthousiast over je wijnen te spreken. Om de cabernet franc de ‘grote uitdager’ te noemen van druiven als cabernet sauvignon of merlot is leuk, maar toch wat optimistisch. Ok, de cabernet franc verdringt hier en daar merlot uit de wijngaarden, omdat hij later rijpt, en dus beter overweg kan met klimaatopwarming. Maar buiten de Loire-streek zijn er wereldwijd maar weinig wijnen op basis van puur cabernet-franc die tot echt grote hoogte stijgen. Een paar uit Zuid-Afrika en een enkel exemplaar uit Friuli wellicht. Dan heb je het wel gehad. Bij het grote publiek is cabernet franc zo goed als onbekend.
Hoe dan ook, de Clos de l’Echo 2018 van het Domaine Couly-Dutheil liet zien dat in de Loirestreek cabernet-franc-wijnen worden gemaakt van absolute topkwaliteit. Het was de enige Loire-wijn in de proeverij en hij overklaste alle andere wijnen in de proeverij genadeloos. Toch weer mooi om te zien. Streken als Chinon, Bourgeuil en Saumur-Champigny brengen geweldige rode wijnen voort. Cabernet franc op zijn mooist. Een andere streek waar prachtige cabernet franc wordt gemaakt, is Bordeaux. Maar daar excelleert deze druif alleen maar in blends, met name met merlot – een ideale combinatie. Cabernet franc maakt de merlot spannender en frist hem op. Denk aan wijnen als Lafleur en Vieux-Château-Certan (Pomerol) of Cheval-Blanc en Angélus (Saint-Émilion). Het zijn maar voorbeelden, want het zijn er veel meer. Wat me er op brengt dat het eigenlijk zonde is om met zo’n druif per se wijnen te willen maken op basis van alleen maar die ene druif. Juist de combinatie kan wijnen spannend maken. Zeker in het geval van cabernet franc.
Maar waarschijnlijk zijn de mogelijkheden daarvoor in New York State vrij beperkt. Helemaal niet erg. Maar probeer je wijnen dan niet met andere te vergelijken. Als je een lichte, bijna rosé-achtige Cabernet franc kunt maken, die licht gekoeld heerlijk te drinken is als zomerwijn, ga je gang. Maar hem dan krampachtig vergelijken met toppers uit andere wijngebieden komt niet zo handig over. Eerder nogal gekunsteld. Elke streek zijn eigen stijl, dat is juist het leuke van wijn. En Cabernet franc uit New York State kan heel aardig zijn, maar zal met deze kwaliteit de wereld niet gaan veroveren. Hoe graag de producenten dat ook zouden willen.
Ronald de Groot
