Afgelopen vrijdag was het zover. Ik mocht afreizen naar de residentie, om met de Spaanse ambassadeur de prijzen voor het Spaanse wijnconcours uit te reiken aan de winnaars. Een bijzonder moment. Want steeds uitgesteld door covid, dus onmogelijk eerder te organiseren. Even genieten. Want niets is leuker dan de winnaars gewoon nog even op een rijtje door te proeven, ondanks het feit dat ze allemaal al eens bij ons op de proeftafel in Amsterdam hadden gestaan. En er dan ook met anderen over te discussiëren. Om je mening even te toetsen, en om te horen wat anderen er van vinden. Dat maakt wijn ook zo leuk. Een wijn kan nog zo goed zijn, anderen moeten hem wel kunnen waarderen. Want een goede wijn is niet automatisch voor iedereen ook ‘lekker’.
Gelukkig toonden de wijnen zich waardige winnaars in hun categorie. En dat de winnaar van de categorie ‘Beste rode wijn’ een machtige wijn is, tja, dat hoort er bij. Het blijft een indrukwekkend glas, of je het nu ‘lekker’ vindt of niet. Het mooie van de serie was dat de meeste wijnen echt ‘Spaans’ overkomen. Zoals de witte wijnen, gemaakt op basis van de lokale, Galicische druiven, godello en treixadura. Of de rosé, nu eens niet de zoveelste Provence-kloon, maar een wijn met kleur en die typische Spaanse, aromatische smaak. Vast niet iedereen zal hem lekker vinden, maar hij staat ergens voor. Typiciteit. We genoten van het moment.
Dat is het mooie van wijn. En het blijft leuk er over te discussiëren. Dat was ook zo bij onze proeverij van Tejo-wijnen, die liefst vier keer moest worden uitgesteld, en nu eindelijk ‘gewoon’ kon doorgaan. Het is inspirerend om dan een paar begeleide proeverijen te doen, en van de aanwezigen te horen wat ze vinden van wijnen die op tafel staan. Bij de twee proeverijen, met dezelfde wijnen, kon je de voorkeuren zien verschillen. De professionals gaven een andere witte wijn de voorkeur dan de consumenten, die kozen voor een lichter, meer fruitig type wijn. Mooi, hoe smaken kunnen verschillen. Dat is wijn. Die vorm van interactie hebben we lang moeten missen.
In beide proeverijen werden de wijnen op basis van lokale druiven positief gewaardeerd. Dat is dan weer leuk om te zien. Smaken verschillen, maar nieuwsgierigheid naar nieuwe wijnen en bijzondere druiven verbindt ons allemaal, als proevers en liefhebbers.
We kijken nu al uit naar de Champagne-proeverij, ook uitgesteld, tot 22 november. Hopelijk kan ook deze op de ‘normale’ manier doorgaan. Zodat we ons gesprek over de wijnen kunnen voortzetten. Dit keer over Champagne. Fingers crossed.
Ronald de Groot
