Op dinsdag 17 maart overleed Michael Broadbent – oprichter van Christie’s Wine Department, gerenommeerd veilingmeester en auteur van vele wijnboeken, waaronder een paar absolute standaardwerken op het gebied van het proeven van (oude) wijn – op de leeftijd van 92 jaar.
Na een opleiding tot architect en het vervullen van zijn militaire dienstplicht kwam hij op 25 jarige leeftijd in de wijnhandel terecht, onder meer bij toentertijd bekende importeurs als Laytons, Saccone & Speed en Harvey’s of Bristol. In 1966 solliciteerde hij bij Christie’s, werd aangenomen en kreeg de opdracht een geheel nieuw Wine Department op te richten.
Michael Broadbent schreef zijn eerste proefnotitie in een van zijn befaamde rode opschrijfboekjes op 17 september 1952 – exact vijf dagen na mijn geboorte – en die eerste notitie werd gevolgd door meer dan honderdduizend andere notities in meer dan honderdvijftig notitieboekjes.
Ik ontmoette Michael Broadbent voor het eerst tijdens een veiling van Christie’s in de Koepelkerk van het toenmalige Sonestahotel op 27 november 1979. Vanaf dat moment hadden we regelmatig contact en leerde ik hem steeds beter kennen. En hij mij ook, want toen ik tijdens een van de veilingen van Christie’s weer eens op mijn vaste plaats zat – op de eerste rij, op de eerste stoel rechts van het gangpad – begroette Michael mij met de voor mij nog altijd historische woorden: “Ah, Mister Jacobs, there you are, in pole position as usual!” Het tekende Michael Broadbent, een echt klassieke Brit, met de daarbij haast onlosmakelijk verbonden tongue in cheek humor.
In tegenstelling tot zijn veel jongere collega David Elswood, die in september jl. op 61 jarige leeftijd overleed, was Michael geen man om na afloop van de veiling lekker een paar biertjes mee te gaan drinken. Maar net zoals van de biertjes met David, genoot ik enorm van een kopje thee samen met Michael Broadbent. Dat kwam zeker niet door de thee, ik drink werkelijk nooit thee, maar door de geweldige wijnervaringen waarover hij vertelde, wat er voor zorgde dat ik werkelijk aan zijn lippen hing.
Zo’ moment voelde voor mij dan ook als een soort live versie van zijn The Great Vintage Wine Book dat in 1980 verscheen. Dat boek, vol met prachtige proefnotities van oude wijnen waarover ik toen alleen maar kon dromen, las ik keer op keer opnieuw van voor naar achter, alsof het een spannend jongensboek was.
Toen Michael Broadbent op 2 mei 2007 tachtig jaar werd heb ik hem een brief – geen e-mail, daar deed hij niet aan – geschreven, waarin ik hem heb bedankt en hem heb verteld dat hij in de mondiale wijnwereld altijd mijn grootste voorbeeld en bron van inspiratie is geweest. Enige tijd later bezorgde de post een keurige bedankbrief. Uiteraard, zo was Michael, every inch a gentleman.
Die brief zit sinds die tijd in zijn laatste boek Vintage Wine en ligt hier nu naast mij. Ik ben, ondanks het feit dat ik wist dat Michael Broadbent de laatste jaren met zijn gezondheid kwakkelde en ondanks het feit dat hij een gezegende leeftijd heeft bereikt, geraakt en bedroefd door zijn overlijden.
Rust zacht, Michael!
Frank Jacobs
Mooi in memoriam, Frank
Dank je wel, Herbert!
Maar dat verdient Michael dan ook…
Mooi in memoriam!
Heb ook goede herinneringen aan zijn rust, zijn stijlvolle wijze van converseren, zijn bedachtzame reactie op proefinzichten, van anderen maar ook van zichzelf.
Enkele malen meegemaakt; meteen onvergetelijk.
Dank u wel!
Ja, Michael was absoluut een prachtig mens, erudiet en uitermate bescheiden, die niet alleen bij u en mij, maar bij velen een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten.