Vannacht is Steven Spurrier overleden, een van de ‘dinosaurussen’ van de Engelse wijnschrijvers. Steven was een bijzondere persoon, alleen al om zijn bijzondere bescheidenheid en vriendelijkheid. Hij was altijd in je geïnteresseerd en een fijne persoon om mee te proeven.
Spurrier zal vooral de geschiedenis in gaan als degene die de Franse wijnwereld schokte met het Judgement of Paris, een blindproeverij die hij in 1976 organiseerde ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de Verenigde Staten. Spurrier zelf was de eerste om het feit te relativeren dat rode Californische wijnen destijds een grote ‘overwinning’ behaalden op de premiers crus van Bordeaux, die naast elkaar op tafel stonden. Hetzelfde gold voor de Chardonnays, waarbij die van Château Montelena als winnaar uit de bus kwam, voor de Meursault-Charmes van Roulot.
Spurrier was vooral een groot proever, schrijver en wijnkenner, en vooral ook iemand die zich altijd heeft ingespannen voor wijnscholing, als oprichter van de Académie du Vin, in de periode dat hij in Parijs woonde, in de jaren zeventig.
Ik kwam hem zelf meestal tegen in Bordeaux, waar hij zonder enige vorm van sterallures gewoon deelnam aan het jaarlijkse door de UGCB georganiseerde proefcircus. Enkele jaren geleden was hij dan ook aangeslagen, omdat Decanter besloot niet meer met een team van proevers te werken, maar het werk over te laten aan éen redacteur, waardoor zijn jaarlijkse primeurbezoek aan Bordeaux tot het verleden zou behoren.
Maar hoe vriendelijk ook, Spurrier kon ook flink uit zijn slof schieten. Tijdens een verblijf in Barolo, waarbij we in hetzelfde gastenverblijf zaten, vroeg Spurrier of we zin hadden met hem een glas grappa te drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Maar op het moment dat de grappa werd geserveerd, bleek deze niet gekoeld te zijn. Ik heb zelden iemand zo kwaad zien worden op de bediening als Steven Spurrier destijds. Ik was zeer onder de indruk en ook verrast, omdat ik zo’n temperamentvolle reactie van hem nooit had verwacht. Het tekent de perfectionist die hij was. Het blijft een van de bijzondere herinneringen die zal blijven na het heengaan van deze markante wijnpersoonlijkheid.
Ronald de Groot
