Overpeinzingen op maandag: Nakomertjes - Perswijn
Columns

Overpeinzingen op maandag: Nakomertjes

Het leven van de wijnschrijver in covid-tijd speelt zich vooral af in de eigen proefkelder. Of aan de proeftafel in de keuken, en in de zomer buiten – de fijnste plek. Reizen is er de afgelopen maanden ook niet meer bij.

En het moet gezegd, er zijn producenten en organisaties die zich goed aan deze situatie hebben aangepast. Ik was alverbaasd dat ik zoveel flessen Bordeaux 2019 kreeg, zo’n 350 in totaal. En nu kwam er weer een zending flessen van de jaargang 2010 binnen. Normaal gesproken had ik in oktober naar Bordeaux zullen gaan voor de proeverij ‘tien jaar later’. Fijn dat veel flessen toch weer naar me toe kwamen – en zeker niet de minste, zelfs van een paar premiers crus. Door het Franse confinement wel wat later dan gepland, maar dat moeten we voor lief nemen. Dan maar publiceren in #1 van volgend jaar.

Flexibiliteit op het juiste moment, daar gaat het om. Bij de zending van primeurwijnen uit Pessac-Léognan, dit voorjaar, ging dat nét even anders. Sommige wijnen kwamen niet mee met het pallet van de overkoepelende organisatie. Smith-Haut-Lafitte en Haut-Bailly wensten hun wijnen per eigen, aparte zending te versturen. Tja. Dat is vragen om problemen. DHL kwam op tijd, maar de monsterfles Haut-Bailly 2019 kwam binnen na het verstrijken van de deadline van nummer 5, en kon dus niet meer bij de proefnotities in het blad worden vermeld. Zonde, want het is een droom van een wijn, die bij de proefnotities vijf sterren zou hebben gekregen. Sowieso was de kwaliteit van de wijnen van 2019 Bordeaux erg goed. Misschien geen wijnen voor de heel lange termijn, maar het zou jammer geweest zijn ze helemaal te hebben gemist op de proeftafel.

Vintage port 2018 was een lastiger verhaal. Dat liep niet helemaal naar wens. Port wordt altijd gedeclareerd in het voorjaar voor de botteling, dus anderhalf jaar na de oogst. Dan gaan de monsterflessen de deur uit en kunnen de wijnen in de ‘voorverkoop’ worden gekocht. Bij Taylor’s Fladgate – van Taylor’s, Fonseca en Croft – was dit jaar een andere strategie uitgedokterd. Nou ja, of het om een strategie ging, mag worden betwijfeld eerlijk gezegd. Op mijn vraag of ik monsterflessen kon krijgen, kreeg ik bij de importeur in eerste instantie nul op het rekest. Maar gelukkig kwam begin mei het bericht dat ze zouden komen. Maar kent u die mop? De monsters kwamen niet. In de loop van juni maar even gevraagd hoe het er mee stond. ‘O ja, oeps, nee, we hebben besloten de monsters begin van de herfst te sturen. Even vergeten te melden.’ Nou ja, lekker dan, zo kunnen ze niet met de andere vintage ports 2018 worden geproefd en gepubliceerd. Iemand die in complottheorieën gelooft, zou kunnen denken dat op deze manier een vergelijking met de topwijnen van rivaal Symington – Dow’s, Graham’s, Vesuvio, etc. – werd vermeden. Maar van deze school zijn we niet. Uiteindelijk kwamen de wijnen toch weer eerder, eind juli.

Bijzonder is wel dat Taylor’s er als een van de weinige huizen voor heeft gekozen een officiële vintage port te declareren. Symington’s vond de kwaliteit te onregelmatig en kwam met alleen maar single quinta ports, in kleine oplages. Voor de andere huizen van Fladgate – Fonseca en Croft – gold dat overigens ook. De Taylor’s (18 pnt) is dan ook veel dieper en krachtiger, met meer tannine dan de Guimaraens van Fonseca (16.5 pnt) en de Quinta da Roeda van Croft (16 pnt). Jammer dat we ze niet konden vergelijken, maar naar ons idee is de Taylor’s niet direct beter dan de Quinta do Vesuvio of de Quinta do Vale Meão, die in #5 van dit jaar stonden. Voor de liefhebber: als het goed is, is de wijn in januari verkrijgbaar.

In de tussentijd nemen we hier genoegen met een glas champagne of een mooi glas port uit een oudere jaargang. Helemaal niet verkeerd. Ik neem even vrijaf, begin januari ben ik weer terug op de vertrouwde maandagochtend. Ik wens iedereen goede feestdagen, ondanks de inmiddels toch wel heel drukkende beperkingen. Het is niet anders. It’s lonely this christmas… Het zij zo.

Ronald de Groot

De ports van Taylor’s en Croft worden geïmporteerd door Kwast wijnkopers; Fonseca door Walraven & Sax.

Reageer op dit item

nl Nederlands