Overpeinzingen op maandag: Op reis naar Moldavië

Sommige reizen zijn meer onvergetelijk dan andere. Als je vaak naar Toscane reist voor de anteprima of naar de primeursin Bordeaux, dan is het een soort ‘thuiskomen’. Maar niet meer heel speciaal, om het oneerbiedig te zeggen.

Een van de meest memorabele reizen die ik ooit maakte was wel die naar Moldavië. Het moet ergens begin jaren negentig zijn geweest. Wanneer weet ik niet eens precies meer, eerlijk gezegd. Mijn digitale archief gaat niet zover terug. Vergeet niet dat we destijds nog in het stadium zaten van het ‘knippen en plakken’, op het moment dat we het blad in elkaar gingen zetten. Onvoorstelbaar hoe dat is veranderd. Werkelijk revolutionair.

Dat moet ook gelden voor de wijnen van Moldavië. We hebben er voor het komende nummer een aantal geproefd, en daar zijn prima exemplaren bij. Dat was destijds wel anders. Het was vlak na de val van het IJzeren Gordijn. De mistroostigheid en armoede dropen er vanaf. Het weer was ook niet best, dat hielp ook al niet. Grijs en grauw. Maar ook spannend. In een dorpje op het platteland was men niet erg gewend aan fotograferende journalisten. Politie gaf me daar te verstaan dat dit niet de bedoeling was. Dat maakte het verhaal alleen maar mooier. René van Heusden noemde het altijd het beste verhaal dat hij ooit van me gelezen had, vanwege dit avontuurlijke element, maar die hield ook erg van overdrijven. Dus dat nemen we met een korrel zout.

Maar voor de initiatiefnemer, Joop van Kant, iconisch wijnkoper van zijn tijd (Jean Arnaud/Gastrovino), liep het avontuur minder goed af. Hij had het succes van de Bulgaarse wijnen voor ogen, destijds in enorme hoeveelheden in de schappen van de supermarkt. Helaas bleken zijn Moldavische zakenpartners minder betrouwbaar dan gedacht. Bovendien weigerden ze te luisteren naar adviezen over marketing en wijnmaken. Daar komt bij dat Moldavië zeer corrupt is. Het staat nu nog 117 op de lijst van 180 landen, dus dat is een zeer matige ranking (Nederland staat op 8, dus is ook niet brandschoon, voor de duidelijkheid). Dus leveringen blijven in zo’n klimaat onzeker, komen te laat of ondervinden allerlei problemen. Van de Kant startte zijn project in 1991, Hij stopte er mee in 1995, een illusie armer. Destijds was dit terra incognita in wijnland. Dat bestaat tegenwoordig niet meer. We vlogen er heen met een klein privévliegtuigje, alleen voor de groep. Lijnverbindingen waren er nog niet. Vandaag vlieg ik keurig met een lijnvliegtuig, via Warschau. Ik zal met weemoed terugdenken aan de vorige reis.

Ronald de Groot