Reizen door Australië is fascinerend. Als je na drie uur vliegen van Adelaide naar Perth de landing inzet, besef je nog maar eens dat het niet alleen maar een land is, maar ook een continent. Met als consequentie dat de wijngebieden die je bezoekt wijnen maken met een totaal uiteenlopend karakter. En je kunt hier ook maken wat je wilt, met de druif die je wilt, de opbrengsten en plantdichtheid die jou goeddunken -bedenk het maar. Geen beperkingen. Onbegrensde mogelijkheden. Franse en Italiaanse wijnboeren zijn er maar wát jaloers op.
Nou ja, onbegrensde mogelijkheden, de Europese Unie wil nog wel eens moeilijk doen. Je moet je bij export naar de unie, en liefst wereldwijd, aanpassen aan de herkomstbenamingen van de Europese Unie. Dus als we hier in Seppeltsfield langs vaten ‘port’ lopen, dan mag dat bij de export beslist niet zo genoemd worden. Daar kun je op mopperen, maar goedbeschouwd heeft de Unie hierin goed werk gedaan. Het feit dat herkomst gedefinieerd is, niet alleen geografisch, maar ook qua druiven en veel andere zaken, heeft ook veel gebracht, dat wordt gemakkelijk vergeten. Overigens gelden die niet alleen voor wijn, maar voor talloze andere producten. Als je feta koopt, dan weet je dat dit een Griekse kaas is, gemaakt op basis van geiten- en schapenmelk. Je mag hem in Denemarken gerust namaken, maar hem alleen geen feta noemen -vroeger wel.
Bij een proeverij van mousserende wijnen in Adelaide Hills, ten oosten van Adelaide, voelde je bij de aanwezige producenten bijna het verlangen naar een beschermde herkomstbenaming. Ze hadden domweg geen flauw idee hoe ze hun mooie, flesgegiste mousserende wijnen zouden moeten onderscheiden van goedkope alternatieven van matige kwaliteit. De aanduiding ‘Australian Sparkling’ is vogelvrij. Grote producenten brengen onder die benaming wijnen op de markt die maar een half jaar op fles zijn gerijpt. Dat deze producenten in Adelaide Hills hun wijnen veel langer op fles laten rijpen, kunnen ze naar de wijndrinkers met geen mogelijkheid communiceren. Termen als ‘classic method’ zijn evenmin beschermd. Een eigen appellation, met strengere eisen zou hier de oplossing zijn. Maar die zal er niet snel komen. Het blijft tenslotte Australië, land van onbegrensde mogelijkheden. Maar vooral voor de grote jongens. Kortom, appellations zijn toch zo gek nog niet. Mits met mate toegepast.
Ronald de Groot
Beste Ronald,
Ik geloof dat de strenge Europese en locale regels, bijvoorbeeld in de Bourgogne, het voordeel bieden dat elk jaar weer andere (weers)omstandigheden heeft, met als resultaat verschillen tussen de wijnjaargangen.
Leuk artikel, Het klopt dat er maar 2 wijngaarden zich focussen op mousserend en zich hierin ontwikkelen.
Domein Holset is één van die gefocusde bedrijven. Omdat we BruisendWijnHuis zijn doen we grote moeite om uit te vinden wat echt Nederlandse mousserend is. We voeren we een breed assortiment dat zowel van klassieke als van moderne stokken gemaakt wordt. Zo ligt van de mooie oogst 2018 zowel een deel van de Chardonnay op hout als (een deel) van onze Souvignier Gris.
De Chardonnay cuveren we straks met Pinot Noir. Dat wordt dan de ‘klassieker’ van Holset. De Souvignier Girs cuveren we met Johanniter Dat wordt de ‘moderne bubbel’ variant van Holset (wie weet er nog goede namen?)
Wat soms ingewikkeld in de ‘traditionele wijnwereld’ is, is dat men het vak leert door heel veel te proeven (wat goed is). Hierdoor ontwikkelen zich ook de smaakvoorkeuren. Dus waardeert men vaak wat bekend is, en maakt onbekend onbemind. Het wordt de komende tijd alleen maar spannender, gelaagder lekkerder en hopelijk wat schoner.
Met het mooie assortiment van oa Domein Holset is het aan de echte wijnprof om deze bubbels naast elkaar te proeven en te beoordelen. Gelukkige komt oogst 2016 nu langzaam los. Dus er kan al naar hartenlust geproefd en vergeleken worden.
De oogst 2018 waar we naast de Chardonnay nu ook de Souvignier Gris laten rijpen op eikenhouten vaten komt beschikbaar in 2021,2022 en 2023. Er is voor de mousserend liefhebber dus veel om naar uit te kijken.