Regelmatig proeven Wendy Otting (kaasspecialist) en Anda Schippers (kaasverslaafde) één kaas met zes wijnen. Voor deze proeverij is gastproever Christian Callec uitgenodigd: wijn- en kaasmens in hart en nieren, en auteur van onder andere een kaasencyclopedie. De kaas in de hoofdrol: Pouligny-Saint-Pierre.
De kaas: Pouligny-Saint-Pierre
We zetten het mes in een Pouligny-Saint-Pierre, een piramidevormige, rauwmelkse geitenkaas uit de Loire. Het is een zacht-geitig kaasje, met een iets kruidige, aantrekkelijke geur (zoet hooi), een fris yoghurtachtig zuur in de smaak en een textuur die zowel rul als smeuïg is. Een lichtvoetige kaas, niet heel uitgesproken, maar fris en aangenaam. Christian is er niet helemaal over te spreken: hij vindt de kaas te zuivelachtig en te weinig ‘geitachtig’, en vermoedt dat hij onder te koude omstandigheden gerijpt is.
De wijnen
Volgens de boeken drink je bij dit type kaas een frisse, fruitige wijn uit de Loire, zoals Sancerre of Pouilly-Fumé. En dat zal vast een goede match zijn, maar ten eerste zijn wij niet zulke liefhebbers van Sauvignon Blanc en ten tweede zeggen wij: leve het experiment. We gaan dus een paar heel andere dingen proberen.
De winnaars
1. Een van de weinige combinaties waarin zowel de zeer kritische (want van oorsprong Franse) Christian als de beide dames zich kunnen vinden, is die met L’Avvocata 2011, een Barbera d’Asti van Coppo (WinkelvanWendy.nl, € 11,95). Deze sappige, fruitige wijn (véél kersen) met zachte tannine, een bittertje en vrij stevige alcohol wordt wat zachter en vriendelijker in combinatie met de P-S-P, terwijl de kaas voller van smaak wordt. Voor beide partijen een gunstige deal dus, en voor ons een leuke, verrassende combinatie.
2. Minder verrassend maar wel smakelijk is de combinatie met de Sloveense Šipon-Furmint 2011 (šipon is de Sloveense naam voor de druif furmint), van het huis VERUS (grapedistrict.nl, € 10,99). In de geur is hij tamelijk uitgesproken, aromatisch, met rijp tropisch fruit; de smaak is droog, krachtig en fris, met wat ananas, gemiddeld zuur en een neutrale afdronk. En hoewel deze Sloveen de Franse geit enigszins overheerst, sluiten de smaken goed op elkaar aan en pept de kaas de wijn lekker op. Goed voor mens en dier.
Lekker, maar wijn is kaas de baas
1. Uiteraard gooien we er ook een sherry tegenaan: de Pedro Ximénez Monteagudo van Delgado Zuleta (Gastrovino, ± € 13,-). Die ruikt naar hooi, paarden, walnoten en stroop en heeft een complexe smaak met drop, koffie, dadels en gedroogd fruit, en veel appelstroop. Hij is flink zoet, maar heeft voldoende zuren om tóch een frisse afdronk te hebben. PX met jonge, heel frisse geitenkaas kan een heel mooie combinatie zijn, maar in dit geval gaat de wijn volledig over de kaas heen. Toch: het botst niet, dus het kán wel.
2. Veel minder zoet dan de PX is de Riesling Spätlese Erdener Treppchen 2012 van Weingut Meulenhof in de Mosel (Henri Bloem, € 9,95). Hij heeft geuren van rijp tropisch fruit, en biedt na een zoete aanzet volle smaken van kweepeer en ander lekker fruit. De wijn is aangenaam licht (9%), maar heeft nét niet voldoende zuren om echt levendig en spannend te zijn. Samen doen kaas en wijn het helemaal niet slecht: ze vormen een redelijk harmonieus geheel, al mist de combinatie wat frisheid en overheerst de dikke Duitser. “De wijn bedekt de kaas met de mantel der liefde”, zegt Christian, en zo is het.
Echte missers
1. We hadden gedacht dat enigszins neutraal, vol Italiaans wit het ook wel lekker zou doen bij deze jonge geitenkaas. Maar nee. De Pecorino Vellodoro 2011 van producent Umani Ronchi uit Terre di Chieti, Abruzzo (Mitra, € 13,49), ruikt en smaakt inderdaad redelijk neutraal; de wijn heeft een volle aanzet, is breed in de mond, met rijp geel fruit, gemiddelde zuren en een licht minerale afdronk. De alcohol brandt enigszins, dus er zit vast meer alcohol in dan de 12,5% die op het etiket vermeld wordt. Samen met de kaas ontstaat een niet direct vies, maar bepaald ook niet opwekkend duet, dat kaas noch wijn goed doet. Toch maar liever drinken bij een stukje pecorino.
2. Iets heel anders dan maar weer: de Rosé trocken 2012* van Wagner-Stempel uit Rheinhessen (De Wijntherapeut, € 9,95). Een droge, lichtfruitige wijn met goede zuren en een klein prikkeltje op de tong; hij mist achterin misschien wat vulling, maar het is wel een uitstekende zomerse doordrinker. En hoewel deze wijn in eerste instantie verfrissend is bij de kaas, ontstaat er een frontale botsing van smaken die leidt tot narigheid, zoals een zepig mondgevoel. Niet doen dus.
3. Tot slot nog een rood experiment, met de Merlot-Cabernet 2012 van Domaine de l’Arjolle, Côtes de Thongue (Les Généreux, € 9,50). Een jonge, haast jolige wijn vol sap en fruit en tamelijk stevige bitters, die bij de kaas helaas alle joligheid laat varen en onaangenaam metalig gaat smaken.
*De proeverij was in 2013.
Conclusie
Bij een jonge, niet heel uitgesproken geitenkaas als deze Pouligny-Saint-Pierre lijkt (behalve de klassieke combinatie met fris wit uit de streek zelf) een fruitige rode wijn met zachte, rijpe tannine de beste optie. Het zuurtje in de kaas versterkt de body en het zoet-fruitige van de wijn, waardoor die zachter en ronder overkomt.
Opmerkingen, gedachten, andere of soortgelijke ervaringen? Laat het ons weten via anda@wijnpers.nl.
