Klaagden we recentelijk nog over gebrek aan inspiratie, een bezoek aan het onvolprezen evenement WineProfessional heeft ons weer helemaal enthousiast weten te krijgen voor wijnland.
Twitteraars met hun voorliefde voor snel vervliegende gebakken gelucht zullen het allemaal al lang weer vergeten zijn, maar mensen met diepgang en vermogen tot reflectie kunnen er makkelijk een heel jaar lang op teren. Net zoals ze dat trouwens bij Proefschrift en de Proefkrant doen. Want wat bood de WP 2012 weer een concentratie aan fijnheid!
Wijnmensen zijn toch duidelijk van een andere categorie dan de horecalieden die de Horecava bezoeken, waar het juist ultieme platheid troef lijkt. Op de WP ontmoet je daarentegen hoogstaande geesten met een verfijnde smaak. En krijg je van ambitieuze jonge wijnkopers de serieuze vraag wat ze moeten doen om ook eens door ons tot Wijnkoper van het Jaar uitgeroepen te worden. Iedere week een doos dure proefflessen opsturen, en zo? Interessante propositie. Maar ter zake.
Smaakvolle koffiejuffrouwen
Na tien jaar is de organisatie van de WP op een niveau gekomen dat weinig meer te bekritiseren over laat. Bravo. Alleen nog iets verzinnen op die trieste disco- en ziekenhuisarmbandjes. Niet bepaald stijlvol voor een ´exclusief´ evenement. De bak- en braadgeuren uit de kooktheaters zien we graag door de vingers. Ze komen tenslotte niet van frietbakkers, maar van door GaultMillau gelauwerde chefs. Indien van toepassing stond hun sterrenaantal van Michelin er ook telkens bij. Dat siert GM, want uiteindelijk is er maar één gids die echt telt. Dit echter terzijde.
Verheugend vonden wij ook de aanwezigheid van diverse voedsel- en koffieverstrekkers uit het hogere segment. Met oesters, vleeswaren, kaas – precies wat een mens nodig heeft. Of koffie beter smaakt wanneer er mooie juffrouwen aan te pas komen, durven we zelfs na een ruime hoeveelheid kopjes op de bewuste stand niet te zeggen, maar schaden doet het de beleving zeker niet.
Wat heet beleving? Vrijwel iedereen was er, tot een producent van ongetwijfeld ´exclusieve´ granaatappelwijn (!) aan toe. En ook een grote supermarktleverancier. Nu ja, een kniesoor die daar moeilijk over doet. Er waren ook afwezigen. Zoals de nota bene met een heuse Diamond Award geëerde Peter van Houtert en diens Verbunt. De nog wat minder geëtableerde, maar in 020-kringen al wel redelijk bekende David Bolomey had op zijn beurt graag even een kijkje komen nemen om te zien of hij volgend jaar mee zou kunnen doen, maar hem werd naar eigen zeggen door stoer ogende bewakers de toegang ontzegd wegens… iets na vijven te laat komen. Tja.
Op z´n Frans
Maar kom aan, wanneer je bij binnenkomst direct al de eveneens met een Diamond Award onderscheiden gebroeders Eric en Joost de Bruijn én een meesterboef als Otto Lenselink – die ons dan weer joviaal begroet als ´viespeuk´ – in de armen loopt, dan weet je dat je gebeiteld zit. Welnu, dat bleek al snel daarna.
Niemand minder dan Jaap Kwast versperde ons de doorgang om ons te dwingen tot het nuttigen van een glas Laurent-Perrier. Wij weten uit ervaring dat je dan maar beter kunt toegeven, te meer wanneer JJC zich laat ondersteunen door krachtig vrouwvolk! En bovendien stelde hij ons een gezamenlijke lunch in een nette zaak op zijn kosten in het vooruitzicht. We proefden dus ook maar zijn kersvers gekozen Oosterscheldekreeftenwijn, een Condrieu. Helaas zonder kreeft erbij. Minpuntje.
Bij de heren Ron, Eric-Paul en Thierry Sanders (Sanders Wijnkopers) – die wij ooit branie toeschreven, maar die dat na het raadplegen van diverse dictionnaires liever veranderd zouden zien in bravoure – was het zoals te doen gebruikelijk een zoete inval van jewelste. Producent Laurent Martelet stond er aan de lopende band de lekkerste Puligny en Meursault uit te schenken. Feestje! Maar goed, een bedrijf dat graag pronkt met ´grands vins fins´ uit de Bourgogne moet natuurlijk ook wat laten zien.
Eveneens een Leids gezicht was dat van Frans Kleijs (Noordman), bij wie wij zowaar een zeldzaam glimlachje meenden te ontwaren. Doorgaan zo!
Marga van Winsen uit Warmond weet met haar Rhône Value Wines altijd voor spektakel te zorgen. Er stiekem langs glippen is er niet bij. Proeven zal je! En met genoegen, zoals ditmaal bij Philippe Gimel, een opmerkelijke producent van Ventoux.
Duits steelt de show
Cees Vos – nadere introductie overbodig – stelt zich tegenwoordig voor als ´onderkoning´. Hij doet dat sinds hij hand- en spandiensten is gaan verlenen aan Maurice Deconinck. Wat heeft die trouwens in een paar jaar tijd een mooi assortiment Duitsland weten op te bouwen. Zelfs de Franse ´topkok´ Alain Caron lust zodoende tegenwoordig wel pap van Duitse wijn. Kun je nagaan.
Dit gegeven zal Alain en Gisela Jacobs van het onvolprezen Informatiebureau voor Duitse Wijn deugd doen. Die hadden trouwens niet te klagen over gebrek aan belangstelling. Het was op hun stand zelfs dringen geblazen. Wie had dat tien jaar geleden durven voorspellen? Voor de aanwezigheid van aantrekkelijke, intelligente jonge wijnmaaksters gold dat trouwens ook.
Over intelligent vrouwvolk gesproken, even verderop was het een en al kleurigheid op de stand van Regina Meij en haar Imperial, met uiteraard weer een weergaloos fashion statement van Albert de Jong die zichzelf nog maar eens wist te overtreffen. Bonte Albert beweerde overigens dat als een vrouw een keer met hem de doen heeft gehad, ze nooit meer iets met een andere man wil. Dat geloven wij graag!
Regina had voor de gelegenheid de kapper aan het werk gezet om met een nieuwe coupe te verschijnen. Dat is dus gezien en niet onopgemerkt gebleven.
Ze vertrouwde ons toe dat een van de vermeend professionele bezoekers na het proeven van een Auxerrois op haar stand tot de bevinding was gekomen dat ze wijnen van wel heel ´rare´ druiven schonk…
De buren, Sjaak de Graaf en Cara-Lyndis Murphy van Neerlands Wijnhuis Duitse wijn, hadden waarschijnlijk de meest opvallende stand tot hun beschikking. Ze hadden door eigenhandig creatief knutselwerk en het uitstorten van heus grind de monotonie van de beurs weten te doorbreken. Bravo.
Bij Floris Verlinden proefden we zijn nieuwe aanwinst Zind-Humbrecht en kwamen daar ook ex-sommelier Daan Schmidt tegen. Die heeft kennelijk iets met Florissen, want voor zijn overstap naar Verlinden werkte hij In de keuken van Floris.
Mondvermaakjes
Een vaste stop maken we altijd bij Résidence om even wat gegarandeerd lekkers te degusteren. Belangrijk om te weten voor trendgevoelige lezers en lezeressen: Yvo Couprie liep er ook ditmaal niet-existentieel gekleed bij.
Dolf de Lange, zijn zoon Joost en partner Paul Frankhuizen zijn altijd keurig in het pak gestoken. Zoals dat hoort bij een nette zaak als Wijnkooperij de Lange. Ze bleken niet alleen mooie wijnen meegenomen te hebben naar de RAI (zoals die van Domaine du Tunnel in Cornas!), maar ook fijne mondvermaakjes. Waarvoor wij altijd zeer gevoelig zijn.
De markante Auke Pieksman (Pieksman Wijnimport) hield het zoals verwacht bij radicaal biologisch. En ach, dat kan soms best wel eens goed uitpakken. Bovendien brengt hij het op een manier zoals alleen hij dat kan.
Een hoogtepunt beleefden wij aan de stand van Vinites. Niet vanwege het Japanse poppenbraaksel genaamd sake waarmee die club nogal veel doet, maar omdat Cathy Moerdijk en Christine Vernay ons een serie Condrieu (en aanverwanten) lieten proeven om stil van te worden. Ge-wel-dig!
Zo groot als de stand was van Californië, met als stralend middelpunt Philine Weeber en als meest opvallende schenker Ruben van Dam (Hosman Vins) met wel erg Siciliaans ogende gezichtsbeharing, zo klein was die van WOSA. Daar maakte de sympathieke Sara Channell haar debuut als ´nieuwe Annette´. Volgende keer verdient ze meer ruimte. Allez Stellenbosch, onderschat Nederland niet!
Verder kwamen we natuurlijk nog talrijke andere belangwekkende persoonlijkheden tegen. Zoals zelfverklaard Bourgognekenner Karel de Graaf, snuivend, snoevend en zijn eigen Meursault schenkend. Collectioneur Allard Botenga, betrapt al nippend van de duurste wijn bij adBibendum. En natuurlijk de razende reporter van Wijnwijs die zich gewoontegetrouw weer volledig leek te richten op de verteerbaarheid van de gepresenteerde wijnen. Etc. etc.
Partijtjes
Geen WP zonder après-partijtjes. Die horen nu eenmaal bij een echte beurs. Zo was er de traditionele nieuwjaarborrel van het prachtblad Perswijn in het Rosarium. Hoewel wij daar persoonlijk geen uitnodiging voor hadden ontvangen (!), besloten we het er toch maar op te wagen. We liepen gezellig van de RAI naar voornoemd Rosarium in het gezelschap van de spitse Joep Speet (Pallas), hetgeen de stemming danig opstuwde. Gelukkig maar, want het was gewoontegetrouw weer een sobere aangelegenheid.
Hoewel de afwezige Hoofdredacteur – een gegeven dat uiteraard door alle aanwezigen ten zeerste betreurd werd – zich naar wij uit extreem betrouwbare bron vernamen een week lang mocht laven aan de meeste prestigieuze champagnes en aan cru´s uit Bordeaux waarvan wij stervelingen alleen maar kunnen dromen, moesten de bezoekers – onder wie talrijke invloedrijke spelers zoals de aimabele Joris Snelten van DGS – het stellen met weliswaar charmant geserveerde maar niettemin eenvoudige prik en mondvermaakjes met een hoog jarenvijftiggehalte. Om het in de termen van de aanwezige hoofdinspecteur van Grootspraak, de flamboyante Ton Entius, te zeggen: volledige waardering is hier niet meer op zijn plaats.
Gelukkig had Hans Bijvoets (Anfors) evenals vorig jaar weer een stijlvol partijtje in La Rive belegd met enkele van zijn producenten. Dikke ♥♥ voor de wijn-spijs, zoals dat heet. Maître Ronald Opten met zijn en zijn team in topvorm. Zo zien wij dat graag. En hé, wie zagen we nog meer daar in La Rive? Danny Gonzalez, de maître van het fantastische restaurant Wereldmuseum in ons eigen 010. Michelin moet zich schamen hier nog geen ster aan gegeven te hebben. Waarvan akte.
Uiteraard werd ons de eer en het genoegen gegund om de ereplaats rechts van Elise Moeskops te mogen innemen, terwijl haar wederhelft Rogier van Dam afstand diende te bewaren. Evenals Michelin waarderen ook wij Rogier om wat hij in zijn restaurant in Lastage heeft weten neer te zetten, maar die ene avond in het jaar hebben wij Elise liever voor ons zelf. Voor de werkelijk geschoolde lezeressen: welk epitheton zou Homerus bedacht kunnen hebben om haar mee te typeren? De ´fonkelogige´, zoals bij de godin Athene? Of de ´grootogige´, zoals bij Hera? Of gewoon allebei!
Aan onze andere kant zat Johan Veenstra, een wijnminnende schoolleider die zich al lang niet meer aan de 1040-urennorm lijkt te houden, maar wel lid is van de vermaarde Grand Jury van het Proefschrift Wijnconcours! Bovendien is Johan een man met een voor wijnkringen zeldzaam gevoel voor relativerende humor. Kwamen we dat maar eens wat vaker tegen.
Resumerend: we vermaakten ons weer uitstekend. Groots en meeslepend was het!
René van Heusden ML
