De naam J. Bart Wijnimport zal de meeste ‘gewone’ wijnliefhebbers waarschijnlijk maar weinig zeggen. Toch is de kans groot dat ze wel met enige regelmaat wijnen van dit in Zuidoost-Beemster gevestigde bedrijf drinken. En wel wanneer ze in een restaurant uit eten gaan. Bart levert namelijk aan zo’n slordige 1300 restaurants in alle delen van Nederland, van eenvoudige bistro tot sterrenzaak.
De naam J. Bart Wijnimport zal de meeste ‘gewone’ wijnliefhebbers waarschijnlijk maar weinig zeggen. Toch is de kans groot dat ze wel met enige regelmaat wijnen van dit in Zuidoost-Beemster gevestigde bedrijf drinken. En wel wanneer ze in een restaurant uit eten gaan. Bart levert namelijk aan zo’n slordige 1300 restaurants in alle delen van Nederland, van eenvoudige bistro tot sterrenzaak. Daar komen dan nog eens de nodige hotels en de zakelijke markt bovenop.
Een grote speler dus, maar het aardige van het door Henk Bart geleide familiebedrijf is dat het wars is van kapsones. Het is juist een toonbeeld is van Noord-Hollandse nuchterheid. Hier geen wollig marketingjargon of aanverwante flauwekul, maar solide wijnen leveren. Zo simpel is dat. Ondanks een nevenvestiging in het ‘Food Center Amsterdam’ (de voormalige Groothandelsmarkt) kan het devies daarom luiden: geen woorden, maar daden.
Het aanbod van Bart telt om en nabij de 650 wijnen, verdeeld over alle prijs- en kwaliteitsklassen – helemaal in lijn met de uiteenlopende behoeften van het gemêleerde relatiebestand. Wat opvalt binnen het assortiment, is de afwezigheid van grote merken. Er is een duidelijke voorkeur voor kleine(re), individuele producenten. Waar je evenmin aan voorbij kunt kijken, is de enorme geografische veelzijdigheid. Je kunt geen land of gebied verzinnen of het is wel vertegenwoordigd, van Apostelhoeve tot Zwitserland. En met naast de commerciële hardlopers ook wijnen voor een nichemarkt van specialisten. Zoals plaatsjes van wijnen uit Valais in dat genoemde Zwitserland.
Bart organiseerde onlangs enkele grote najaarsproeverijen voor horecarelaties. Een ervan werd gehouden op de bovenste verdieping van het Inntel hotel in Rotterdam, met zijn wijdse panorama een werkelijk sublieme locatie. Aanwezigheid van specialisten in brood (Carl Siegert, Harmelen), vis (W&A Fish, Yerseke), vlees (Nice to Meat, Amsterdam), kaas (Bourgondisch Lifestyle, Beverwijk) en koffiemachines (Van Eembergen, Den Haag) maakten er helemaal een prachtig evenement van.
Variatie troef
En wat viel er zo al te proeven? Veel. Heel veel zelfs. Om te beginnen de beide series huiswijnen, 29 in totaal, waarvan 19 met schroefdop. Ik ben zelf geen huiswijndrinker, maar dat is louter om snobistische redenen. Ze zijn namelijk zo betrouwbaar als wat en soms zelfs gewoon hartstikke goed . Ter informatie voor calculerende restaurantbezoekers, restaurateurs betalen er tussen 2,97 en 3,95 ex BTW per fles voor. Zelfs vier keer over de kop met BTW zouden die onder de 20 euro per fles moeten blijven.Twee voorbeelden van prima wijnen in deze categorie: bij wit Les Quatre Cépages 2009, VdP des Côtes de Gascogne van Domaine de Pajot, en bij rood Montepulciano d’Abruzzo ‘Piane di Maggio’ 2009 van Agriverde.
Nu wat voorbeelden van het grote werk. Het is overigens maar een kleine greep.
Australië
Hoewel Bart een duidelijke voorkeur heeft voor klassiek Europa, voert het ook wijnen van een paar bedrijven van ver buiten Europa die er mogen zijn. Parel in de kroon wat dat betreft is naar alle waarschijnlijkheid het Australische Henschke. Oké, ook bij Henschke doen ze niet echt aan super lichtvoetig, maar kracht gaat er wel samen met enorme complexiteit. Dan mag het best. En denk erom dat Henschkes wijnen zich ook goed kunnen ontwikkelen op fles. Zie de Keyneton Estate Euphonium ‘04, een blend uit Barosas van shiraz met aanvulling van 30% Bordeauxdruiven. Australië op z’n Europees.
Champagne
Nieuw uit de Champagne is het domaine Lancelot-Pienne in Celles sur Ource. Nooit van gehoord? Het ligt in de Côte des Bar, alias de Aube, het gedeelte van de Champagne even voorbij Troyes. Bij Lancelot-Pienne werkt men graag en veel met pinot noir, maar zonder malo. Dat resulteert uiteraard in een heel uitgesproken, crispy stijl. In de Millésimé ’99 een duidelijk pinotkarakter met de nodige vulling. De uitzondering op de regel is de Blanc de Blancs Montre-Cul (!), een champagne voor liefhebbers van het strak minerale werk. Vloeibaar krijt als het ware.
Duitsland
In Duitsland uiteraard een glansrol voor Riesling. Als het dan ook nog gaat om een versie met een naam die naar een gesteente verwijst, dan weet je op voorhand dat je louter mineraalheid in het glas hebt. De wijn in kwestie is de Forster Riesling trocken ‘Basalt’ ’09 van wijngoed Georg Mosbacher in de Pfalz. Het is een assemblage van drie Erste Lagen in Forst, zo’n beetje het Vosne-Romanée van de Pfalz. Een en al spanning en zindering.
Italië
Italië geldt als een eigenzinnig wijnland. Het is een garantie voor wijnen met een uitgesproken persoonlijkheid. Voorbeelden daarvan komen uit Trentino, in het tamelijk hoge noorden van Italië, in de vorm van enkele markante witte wijnen van het duo Mario Pojer e Florentino Sandri. Twee fanataci in prettige zin. Trefwoorden: karakter! De herkomstbenaming IGT Vigneti delle Dolomiti is toepasselijk, want de wijnen komen van hellingen af. Wat blijkt een Müller-Thurgau ‘Vgna Palai’ ’08 dan ineens verrassend te zijn. Of de Sauvignon Blanc ’09. Cépagwijn met Terroir. Nieuw is de rode vino liquoroso Merlino, gemaakt van lagrein uit 2007 waarvan de gisting gestopt werd met een gerijpte brandy uit 1993.
Al even markant zijn de wijnen van Elisabett Foradori, de koningin van de Teroldego Rotaliano. Zo’n door en door Italiaanse wijn.
Overtreffende trap, met wat meer hout, is de Granato. Plaatjes.
Spanje
Uit Spanje zou ik allereerst de Rioja’s van Bodegas Muga willen noemen. Niks nieuws hier, maar wel continuïteit op een voorbeeldig niveau. Wijnen met inhoud en concentratie, maar zonder het minste of geringste spoortje van gekunsteldheid of vals hout. Prima Reserva ’06 als ‘instapwijn’, crescndo met Selección Especial ’05 en ’04. Rioja in optima forma. Over prestigecuvées als Prado Enea, Torre Muga en Aro hebben we het dan nog niet eens gehad.
Over naar Catalonië. Mijn coup de coeur gaat daar naar de DO Montsant en de Cellers de Capçanes, die o.a. voor een assemblage (cabernet en garnacha cariñena en tempraillo) Monstsant ‘Costers del Gravet’ ’07 tekent. Wat een heerlijke, totaal bevredigende wijn is dat. Puur, vullend, evenwichtig. En waar voor je geld.
Zwitserland
Last but not least, wijnen uit Valais. Gelet op hun zeldzaamheid is het misschien maar beter dat ze verre van trendy zijn. Maak alleen niet de vergissing ze daarom te onderschatten. Dit zijn wijnen die je niet in een eetcafé mag verwachten, maar wel bij sommeliers met kennis van zaken. Zie wijnen zoals die van Claudy Clavien uit de omgeving van Sierre.. Bij wit gaat het Fendant, Petite Arvine en Païen, bij rood om Cornalin. Hubrecht Duijker vergeleek ooit eens wijnen uit Südtirol met gebottelde berglucht, en verdraaid, die gewaarwording heb je hier ook. Finesse, zuiverheid en, niet te vergeten, originaliteit ten top. Letterlijk en figuurlijk.
René van Heusden
Foto: Henk Bart.
