Er zijn hele volksstammen die in de veronderstelling verkeren dat ik nooit een glas rosé zou aanraken. Welnu, het tegendeel is waar. Een Bandol van Tempier, 2005 van Knipser uit de Pfalz, zo’n onvolprezen Dom Ruinart van 1990… Reken maar dat dat er in gaat. Of de 2006 Rosé Cuvée Jules van Domaine de Marotte. Die dronk ik op 18 april op het met avondzon overgoten terras van De Stenen Tafel in Borculo. Bij wijze van aperitief voor wat een van mijn mooiste culinaire belevenissen van de afgelopen maanden zou worden. Waar hebben we het over? Over wijnen van Domaine de Marotte van Daan en Elvira van Dijkman, afkomstig uit het gebied Côtes du Ventoux. En over gerechten van chef Raymond Prinsen. Ventoux meets Achterhoek. Wat een feestje was dat!
Er zijn hele volksstammen die in de veronderstelling verkeren dat ik nooit een glas rosé zou aanraken. Welnu, het tegendeel is waar. Een Bandol van Tempier, 2005 van Knipser uit de Pfalz, zo’n onvolprezen Dom Ruinart van 1990… Reken maar dat dat er in gaat. Of de 2006 Rosé Cuvée Jules van Domaine de Marotte. Die dronk ik op 18 april op het met avondzon overgoten terras van De Stenen Tafel in Borculo. Bij wijze van aperitief voor wat een van mijn mooiste culinaire belevenissen van de afgelopen maanden zou worden. Waar hebben we het over? Over wijnen van Domaine de Marotte van Daan en Elvira van Dijkman, afkomstig uit het gebied Côtes du Ventoux. En over gerechten van chef Raymond Prinsen. Ventoux meets Achterhoek. Wat een feestje was dat!
Daan van Dijkman heeft geen rare Chinese hangsnor en slaat niet wild om zich heen met allerhande beledigende wartaal aan het adres van derden om toch maar de aandacht te trekken van dom Hilversums TV-volk en andere populistische media. Hij heeft wel heel veel verstand van drankentechnologie en maakt (dus?) gewoon wijnen die ieder jaar beter en beter worden. Elvira noemt zich geen Turf, maar runt een gezin met een man en vier kinderen. Ze heeft verstand van tuinbouw én weet dus zelf hoe je het best met een wijngaard omgaat. Bovendien ziet ze er ook nog stralend mooi uit. Kortom, dit zijn echte mensen en geen derderangs poseurs die rommel via een grootgrutter slijten. Hier durf ik dan ook dat zo vaak misbruikte woord ‘passie’ zonder enige reserve te gebruiken. Ze hebben het afgelopen decennium met eigen handen een wijngoed van de grond af nieuw opgebouwd. Dat is nog eens een prestatie. Wellicht zijn de Van Dijkmans nog altijd iets té bescheiden gelet op wat ze inmiddels bereikt hebben. Door alles zelf te doen, af te zien – leven en lijden in Frankrijk is niet altijd even leuk – en keihard te werken. Hoeveel Nederlandse ‘wijnboeren’ kunnen ze dat nazeggen? Inderdaad. Geldbezit, hoe aangenaam ook, maakt iemand nog niet tot een ‘wijnboer’. Dit echter terzijde. Wat Marotte betreft, de wijnen waren er nog nooit zo goed als in 2005 en 2006! Anderen delen die mening. De Cuvée Eline werd afgelopen door de Franse oenologen bekroond met een en Grand Prix d’Excellence.
Op het moment van schrijven toeren de Van Dijkmans door Nederland voor een serie wijn-spijsproeverijen. Vorig jaar had Elvira er al een paar gedaan, en dat smaakte naar meer. De primeur voor voorjaar 2007 was voor De Stenen Tafel. In dat verre Borculo dus. Uitnodiging op korte termijn ontvangen, maar dat heeft soms z’n voordelen. Er stond voor dezelfde dag al een lunchafspraak in Het Savarijn in Nijmegen, en dat is niet al te ver weg van Borculo. Aangezien die alleszins bevredigende lunch pas om half vijf afgelopen was, vroeg ik me onderweg toch even af of dat diner nog wel goed zou vallen. Hoe naïef! Dit was buiten de kwaliteiten van het duo Raymond Prinsen en Gea Meppelink gerekend. Hij kookt, zij doet de wijn. En hoe! Zelden heb ik zo’n fantastische wijn-spijsavond meegemaakt!
Dat is én een compliment aan Daan en Elvira van Dijkman én aan het voornoemde duo van De Stenen Tafel. Ze waren met elkaar in contact gebracht door een wederzijdse relatie in Borculo, de ambachtelijke varkensslagerij De Schelfer (http://www.schelfer.nl/), die ondermeer verrukkelijke ‘Parmaham’ en varkensvlees aan Prinsen levert. Over streekproducten gesproken.
Het menu zag er als volgt uit:
Amuses: sardine met ui en kostdeeg, beantri-ham, gougères
Rosé Cuvée Jules 2006
*
King krab met bospeen-gember en citrusvinaigrette
Viognier 2005
*
Rode mul met venkelpuree en jus van bouillabaisse
Cuvée Luc blanc 2006/ Cuvée Vieilles Vignes 2005
*
Op lage temperatuur gegaarde varkensbuik met truffel
Cuvée Niels rouge 2004
*
Pepersteak van Hollands lam, lamjus met rozemarijn
Cuvée Eline rouge 2004
*
Tarte Tatin met specerijenschuim en vanille-ijs
Viognier Late Harvest 2006
*
Koffie met friandises
Van amuses tot friandises wáánzinnig goed! Daar rijd je graag een stukje extra voor. Subtiele maar toch duidelijk geaccentueerde gerechten, perfect naar de wijnen toegekookt. Met ook ‘gedurfde’ combinaties als een gekoelde rode bij de rode mul. Dat soort dingen. Alles, maar dan ook alles klopte. En dat voor een deelnemersprijs van maar 50 euro. Geen wonder dat het festijn al lang tevoren driemaal overtekend was. Niemand die het zonodig een ‘masterclass’, ‘smaakcollege’ of ‘seminar’ wenste te noemen. Gewoon genieten op het allerhoogste niveau, zonder poeha of gewichtigdoenerij. Zo kan het dus ook. Warm aanbevolen derhalve, dit wijngoed en dit restaurant!
http://www.marottevins.nl/
http://www.destenentafel.nl/
René van Heusden, ML
