Reportages & Reizen

België en Nederland kunnen zich sinds kort bogen op een festival van eigen natuurwijn. Jawel, natuurwijn, u leest het goed, we hebben dat ook in de Lage Landen. Mooie exemplaren zelfs. De primeur is weggelegd voor Droesem, een wijnfestival dat bedacht werd door Bart Hollanders.

Zwitserland is een duur land, maar dat betekent meer dan prijzige skivakanties en exclusieve horloges waarvoor een normale burger een hypotheek voor moet afsluiten. De Zwitsers weten dat ze alleen kunnen concurreren als ze iets extra’s leveren dat een hogere prijs rechtvaardigt: kwaliteit. Een onderdeel van dat kwaliteitsbewustzijn is hun aandacht voor duurzaamheid. Daarom richt het land zich in de wijnbouw op PiWi’s oftewel de Pilzwiderstandsfähige (schimmelresistente) rassen. Die hoeven namelijk minder vaak, en soms helemaal niet, besproeid te worden. Swiss Wine Promotion stuurde mij ter beoordeling zestien flessen.

Tussen Nackenheim en Nierstein ligt een beroemd Duits terroir: der rote Hang (of Roter Hang). Zijn naam komt van de rode kleur van de bodems op de imposante helling, die grotendeels op de Rijn kijkt. En zijn faam was eind achttiende eeuw al groot. Na jaren van een zekere malaise is de Roter Hang weer helemaal terug van weggeweest dankzij grandioze Riesling.

In deel 1 (van 2) over de vineuze verscheidenheid van Tenerife, schreef ik hier vorige maand over de onderzees gerijpte wijn van Monje en een prachtige Listán Blanco van de flanken van de 3715 meter hoge vulkaan El Teide. Deze week gaat de ontdekkingstocht verder langs de eigenaardige wijnstokken van La Orotava en de subtiele schilletjes van La Haya’s orange wijn.

Lodewijk Waes verrast de Belgische wijnwereld met de eerste commerciële Chenin Blanc van het land, jaargang 2019, piepjonge stokken, 100% Belgische druiven. Toen ik er voor de eerste keer over las, dacht ik dat het een vergissing was, een komische vergissing zelfs want wijndomein Waes is in België net gekend voor zijn interspecifieke of hybride druivenrassen.

Tenerife, het grootste van de Canarische eilanden, heeft de afgelopen jaren opzien gebaard met zijn fantastische vulkanische wijnen. De meeste aandacht ging daarbij uit naar de topproducenten Suertes del Marqués en Envínate. Maar een bezoek aan het eiland van de eeuwige lente leerde mij dat Tenerife nog veel meer te bieden heeft, van submarien tot subglaciaal, en van orange tot versterkt. Bovendien groeit er een scala aan min of meer autochtone rassen, op hun eigen stokken en gesnoeid in meterslange vlechten. De wijnen verschijnen jammer genoeg maar mondjesmaat in de Nederlandse schappen, terwijl er toch echt goede kwaliteit tussen zit. In twee delen zoomen we in op het vlekje in de Atlantische Oceaan dat nauwelijks de grootte en het aantal inwoners heeft van de provincie Limburg, maar waar de vineuze verscheidenheid ongelofelijk is.

Eind maart introduceerde porthuis Graham’s in samenwerking met importeur Verbunt Verlinden tijdens een lunch voor een select gezelschap van horeca-ondernemers, sommeliers en pers in restaurant Parkheuvel in Rotterdam hun Single Harvest Tawny Port 1950 op de Nederlandse markt. Een port met een bijzonder verhaal.

De wijngaarden bij Pinerolo waren ooit de meest belangrijke van de graafschap Savoie (dat later Piemonte werd). Tijdens de kruistochten in de 13^e eeuw was een tak van de familie Savoie ontstaan die het hof vestigde in Pinerolo met als doel vandaaruit de streek te besturen. Deze situatie heeft ruim een eeuw geduurd, en het hof van Savoie-Acaia stond bekend om de vele feesten in de paleizen in Pinerolo.

Dit is wellicht het meest fascinerend stukje van de Nahe, met spectaculaire rotsformaties, heerlijke vergezichten en een opeenvolging van beroemde wijngaarden. Topdomeinen Dönnhoff en Gut Hermannsberg liggen bovendien zomaar op je wandelroute.

Eindelijk konden we weer naar een grote beurs. Weer veel vakgenoten ontmoeten, maar vooral natuurlijk weer veel producenten zien, bijpraten en samen, live, hun wijnen proeven. Dat was zo lang geleden dat het weer wennen was, aan sociale omgangsvormen maar ook aan de inspanning. Vele bezoekers vertelden over vermoeide benen en pijn in de voeten. Maar niemand klaagde, want men was maar wat blij dat men weer gewoon het werk kon doen dat zo onmisbaar is in de wijn business.