Elk jaar ruimen we in onze agenda zo rond eind maart, begin april een plaatsje in voor de typisch Bordeauxse ‘primeur’-proeverij. Prowein of niet. Deze proeverij van een soort virtuele wijnen, de nog niet gebottelde wijn van het afgelopen jaar, in de vorm van monsters -waarmee dus naar lieve lust gesjoemeld en geknoeid kan worden- willen we voor geen goud missen. Maar dit jaar is alles anders…
Elk jaar ruimen we in onze agenda zo rond eind maart, begin april een plaatsje in voor de typisch Bordeauxse ‘primeur’-proeverij. Prowein of niet. Deze proeverij van een soort virtuele wijnen, de nog niet gebottelde wijn van het afgelopen jaar, in de vorm van monsters -waarmee dus naar lieve lust gesjoemeld en geknoeid kan worden- willen we voor geen goud missen. En die wijnen worden dan in de maanden april en daarna verkocht tegen heel wat minder ‘virtuele’ euro’s. Maar, dit jaar is alles anders, want er hangt een donkere wolk boven Bordeaux: de crisis. Maar over geld hebben ze het liever niet in Bordeaux, en over dalende prijzen al helemaal niet.
Collega René van Heusden wist het al voor we gingen: Bordeaux heeft de beste spindoctors ter wereld. Dus, in de toespraak tot het verzamelde persvolk van de nieuwe president van de Union des Grands Crus Classé’s, Sylvie Cazes, wordt de journalisten op het hart gedrukt om toch vooral de wijnen goed te proeven. Want haar broer zei het vroeger al: ‘De beste jaargang is de jaargang die nog verkocht moet worden’. 2008 dus. Tja, waar komen we anders voor?
Dure Bordeaux drinken
En passant wordt even gemeld dat men zich zelfs in Bordeaux bewust is van de ‘economische toestand’ van de wereld, maar aan de pers nu de taak om de wijndrinkers uit te leggen waarom ze toch vooral dure Bordeaux moeten drinken. Over een mogelijke prijsverlaging van de wijnen wordt niet gerept. Daarover wordt alleen in de wandelgangen gesproken. En dan is plotseling iedereen zeer begaan met de ‘gewone wijndrinker’. Een soort mens dat de afgelopen jaren voor de toppers in de Bordeaux niet heeft bestaan, maar dat plotseling is ‘herontdekt’. Men is zelfs schoorvoetend tot de conclusie gekomen dat er in achterlijke polderlandschappen als die van de lage landen ook nog wijndrinkers schijnen te wonen, die dit jaar misschien wel zo goedgunstig willen zijn een afgeprijsd flesje te kopen, na jaren van kopersstaking vanwege de hoge prijzen.
Maar kunnen de châteaux zich deze lage prijzen wel veroorloven zonder geruïneerd te raken, zo vragen we ons af? Afgelopen zondag waren we op Château Cheval-Blanc, waar directeur Pierre Lurton -vanaf zijn picknick weggerukt om ons te ontvangen- ons de nieuwe jaargang van de parel aan de kroon van het LVMH te laten proeven. Toen we ons bezorgd afvroegen waarom direct achter het château een hectare is gerooid, hoorden we zeggen dat het moest dienen als parkeerplaats tijdens het aanstaande huwelijk van de dochter van de baas van LVMH, Bernard Arnault. Een gerucht dat we deze week nog eens bevestigd moeten zien te krijgen. Zo heeft iedereen zijn prioriteiten in het leven.
Prestige in wijn
Bij de ‘superseconds’ is de paniek ongetwijfeld het grootst, al zullen ze dat nooit toegeven. Eigenaren van châteaux als Ducru-Beaucaillou, Léoville-las-Cases of Cos d’Estournel vinden het veel belangrijker dat de prijs van hun wijn even hoog of liefst zelfs hoger dan die van de collega’s. Of de wijn daarna alleen maar door speculanten wordt gekocht, zal ze verder worst wezen. Want het gaat om prestige in de wijn, nietwaar? De wijndrinker mocht eens denken dat je wijn minder is, omdat hij goedkoper wordt verkocht dan die van de buurman. Onoverkomelijk. Maar als de Premiers Crus hun prijzen gaan verlagen tot onder de honderd euro (per fles!), dan worden de superseconds gedwongen daar onder te zitten, heel ruim zelfs. Het plafond stort in, zoiets. Het moet wel tot een onoverkomelijke reputatieschade lijden, zo vrezen we. Waarschijnlijk zullen de eigenaren zich amper nog kunnen vertonen. Maar denk eens goed na. Er zullen er zelfs zijn die in hun honger naar hogere prijzen voor hebben gekozen een deel van de wijn uit 2007 achter te houden. Met kleine hoeveelheden is de prijs beter omhoog te sturen. Ze mogen nu op de blaren zitten. Want als de wijnen van 2008 -zeker geen minder jaar dan 2007, integendeel zelfs- omlaag gaan, dan moeten die van 2007 mee, anders is hij niet verkopen. Pijnlijk, al te pijnlijk. Het circus Bordeaux is in crisis. Tijd voor een goochelact. Of de grote verdwijntruc.
Ronald de Groot
