Jean qui rit…Eindelijk gerechtigheid! Nadat de oprichter, voorzitter, leider, gids én roerganger der Wine and Food Association, organisator van Wine Professional, voorts uitgever, hoofdredacteur en niet zo anonieme sterinspecteur van GaultMillau én tevens promotor van Italiaanse koffie, Japanse sake, Hongaarse wijnen etc. etc. honderden prijzen en awards had uitgedeeld aan zo ongeveer alle
Goede tijden, slechte tijden
Jean qui rit…
Eindelijk gerechtigheid! Nadat de oprichter, voorzitter, leider, gids én roerganger der Wine and Food Association, organisator van Wine Professional, voorts uitgever, hoofdredacteur en niet zo anonieme sterinspecteur van GaultMillau én tevens promotor van Italiaanse koffie, Japanse sake, Hongaarse wijnen etc. etc. honderden prijzen en awards had uitgedeeld aan zo ongeveer alle wijnimporteurs en restaurantmedewerkers die Nederland rijk is, heeft Jan van Lissum, de man die ons altijd een beetje doet denken aan Pietje Bell en Wim T. Schippers, nu zelf een wel bijzonder fijne blijk van erkenning voor zijn activiteiten met betrekking tot wijn in de horeca in ontvangst mogen nemen. Wat je noemt een prachtonderscheiding is hem daarvoor ten deel gevallen! We hebben het uiteraard over de Super Award van de Alliance Gastronomique! Het stond op de voorpagina van Proefschrift. Discreet opvallend.
Hoe je ook over de hoofdredacteur van Proefschrift wenst te denken, hij is een allesbehalve middelmatig iemand, maar een markante mover and shaker. Een doener en een echte smaakmaker, zij het misschien wel eens anders dan bedoeld. En een gis zakenman, want de tijden van idealisme zijn allang voorbij. Dat zal de mannen van Alliance beslist aanspreken. U weet wel, die prestigieuze club die nog steeds zo graag die minder prestigieuze champagne tegen wereldvreemde prijzen probeert te slijten. Eigenlijk zou GaultMillau dit gedrag van zelfverklaarde ‘toprestaurants’ (met die altijd verse producten van de boer) streng moeten bestraffen door structureel eens wat punten af te trekken. Daar zouden wij persoonlijk dan een Super de Luxe Award voor uitreiken.
…Jean qui pleure
Een andere Jan, Jan-Hein Verlinden, had de afgelopen dagen minder reden tot lachen. Want het door hem groot gemaakte Wijn Verlinden, importeur van onze favoriete champagne Bollinger, werd de afgelopen week failliet verklaard. Naar wij begrepen, zat dat er al een poosje aan te komen. Dat zal het carnaval dit jaar ernstig verzuurd hebben. Au, zegt deze Bollingerman dan, die zelf pas ook weer eens een intimiderend schrijven van de deurwaarder mocht ontvangen. Gelukkig werden wij te elfder ure nog gered door een genereuze geste van onze geliefde Hoofdredacteur. Bollinger dus. Misschien was het wel een teken aan de wand dat de jarenlang door Wijn Verlinden georganiseerde klassieke Bollingerlunch al een paar jaar niet meer gehouden is. Temps perdu!
Dat waren nog eens Lunches met hoofdletter. Nitwits, populisten en platte types kamen er nooit in. Hoogstens uitbaters van prestigieuze horecagelegenheden die zich, naar later helaas bleek, tegen beter weten in schaamteloos voor een handvol zilverlingen zouden laten omkopen door de gigant te Epernay. Ach ja, cynisme komt nu eenmaal in de beste kringen voor. Ook onder wijnimporteurs die het woord ‘collegialiteit’ zo graag in de mond nemen. Heren onder elkaar? Mwa, wij hebben daar zo onze gerede twijfels over. Nu eens zien hoe de gewaardeerde collegae in Nederwijnland zich opstellen ten aanzien van de geplaagde firma op die ‘zichtlocatie’ langs de A59 (tja, dat is natuurlijk wel zo fout als maar kan) te Nieuwkuijk. Immers, voor sommigen in die o zo respectabele wijnhandel geldt helaas de kwalificatie ‘van buiten pront, van binnen stront’. Collegialiteit wil wel eens een betrekkelijk begrip zijn, zeker in tijden van ‘crisis’. Wie gaan zich bezondigen aan lijken pikken? We volgen een en ander derhalve met meer dan gemiddelde aandacht.
Rotown rules
Nu weer iets positiefs. En al weer in verband met champagne. Nederland heeft maar één echte stad. Waar ze niet eindeloos ouwehoeren en altijd tegen zijn, maar waar ze gewoon spelenderwijs bruggen, tunnels en metrolijnen aanleggen. Geen woorden, maar daden! Zolang het tenminste maar niet om voetbal gaat. Maar dat terzijde. Rotterdam dus. Kort geleden opende Wijnbar Rotterdam daar zijn deuren. Het etablissement vervangt En Verre. Volgens de eigenaars is het de grootste wijnbar van de Benelux, met ruim 80 wijnen per glas. Daar moeten we binnenkort dus eens snel een werkbezoek gaan afleggen.
In datzelfde Rotterdam aten we onlangs in het gezelschap van een zeer bevriende relatie uit de wereld van de PR, en wel de Enige Echte. Drs. Anneke Tot dus. En, sorry voor de jaloerse azijnpissers onder ons, op eigen kosten! Vanwege de ‘onafhankelijkheid’ en zo! Waar? In een restaurant genaamd In de Keuken van Floris. Leuke zaak met een hoogst origineel concept. Zonder menu en zonder wijnkaart; je eet en drinkt wat de pot van Floris schaft en wat schenker Daan daarbij passend acht. En dat was gewoon heel goed. Waar we echt heel blij van werden, is de werkelijk exceptionele champagnekaart! On-Nederlands uitgebreid, met originele producenten en correct geprijsd. Een Super Award waardig. En derhalve wellicht een initiatief ter navolging voor Allianceleden en Jeunes Restaurateurs?
René van Heusden
