Job Seuren is sommelier van restaurant Solo in Gorinchem en sinds begin 2011 bestuurslid van het Nederlands Gilde van Sommeliers (NGS). In die tweede hoedanigheid vertegenwoordigt hij de jonge garde binnen het gilde. In deze nieuwe serie op de website laat hij zijn licht schijnen op wijn in de horeca.
Begin februari ben ik tot het bestuur van het Nederlands Gilde van Sommeliers toegetreden om de jonge generatie sommeliers een stem te geven. Tot nu toe heb ik daar echter nog bar weinig van laten zien, behalve door als jonge sommelier mijn stem te laten horen in vergaderingen. Daarom hier een woord van bewondering aan het adres van al die jonge collega’s die ik respecteer en bewonder.
Mooie meiden
Kijkend naar Holland’s Next Top Model – ik geef het grif toe, want Riquelle, een van mijn voormalig collega’s, zit in de finale – zie ik mooie meiden die vreselijk roddelen en elkaar het leven zuur maken om zo zelf verder te komen. Onmiddellijk komt de gedachte bij me op dat de wijnwereld net zo is. De ene journalist kan het bloed van de ander wel drinken en beide schrijven valse stukjes over elkaar die driekwart van de lezers niet begrijpt en nog minder interesseert. Importeurs roddelen en bitchen over elkaar, omdat ze jaloers zijn dat de ander net een mooier assortiment heeft of de import van een wijnhuis heeft afgepakt. ‘Bij hem moet je geen wijn afnemen hoor, hij is niet te vertrouwen.’ ‘Help je haar? Dan weet ik niet of ik je nog wel wijn wil leveren.’ Je wordt er zo ontzettend moe van.
Jonge honden
Tegelijkertijd denk ik aan al mijn jonge, ambitieuze, geëngageerde, gepassioneerde, hard werkende collega’s die zich van dit alles niets aantrekken en simpelweg wijn willen proeven, erover willen leren en erover willen vertellen. Een jonge sommelier interesseert het niet uit dat importeur A nooit de geleende twee euro van importeur B heeft teruggegeven en dat B daar nog altijd kwaad over is. Hij of zij wil de mooiste wijnen en daar urenlang over kunnen filosoferen. De jonge sommelier leest Perswijn én Proefschrift en als er enigszins tijd is ook nog Decanter en La Revue de Vin de France. Als een jonge hond stort deze zich bijna ongeremd en vol overgave op uw tafel.
Bijvoorbeeld
Drie perfecte voorbeelden uit de afgelopen periode zijn voor mij Milton Verseput van De Bokkedoorns, Jan Willem van der Hek van De Nederlanden en Peter Paul Kleiss van Boreas. Milton geeft eerst openhartig toe dat hij niets met Beaujolais heeft en er ook geen enkele fles van thuis heeft liggen. Vervolgens schenkt hij bij de zwezerik van de Green Egg met grapefruit een geweldig glas rode gekoelde wijn uit… de Beaujolais en zorgt zo voor een geweldige combinatie. Jan Willem houdt een vurig pleidooi voor aligoté, het bijna vergeten druivenras uit de Bourgogne. Hij illustreert dit vervolgens met een voor zeer velen totaal onbekende Clos des Monts Puissants van Ponsot. Vakmanschap. Peter Paul kiest ervoor om zijn toch al weinige vakantiedagen te gebruiken om onbetaald stage te lopen in zaken als de Fat Duck in Engeland en El Celler in Catalonië. Niets dan respect. Deze jongens laten zien dat ze zich niets aantrekken van wat anderen zouden kunnen denken en gaan voor het allerbeste. Dat is de jonge sommelier pur sang.
Passie
Nu is dit geen betoog om de jonge sommelier af te zetten tegen de ook zeer gewaardeerde oudere sommelier, het is simpelweg een betoog voor de jonge sommelier. Deze hoeft zich niet te bewijzen ten opzichte van anderen. Er is geen haat en nijd. Als een jonge sommelier meedoet aan het Nederlands Kampioenschap, dan is dat om zichzelf te verbeteren en te bewijzen ten opzichte van niemand meer dan zichzelf. Natuurlijk heeft ook een jonge sommelier een coach en leermeester nodig, een begeleider die hen door de immens complexe wereld van wijn leidt. Daar gaat dit alleen niet over. Dit is enkel een ode aan al mijn jonge collega´s. Talentvol, capabel, ambitieus en gepassioneerd.
Job Seuren
