Na een slopende ziekte is op 11 juni wijnmaker Bernhard Huber overleden. Hij is slechts 55 jaar oud geworden. Huber, eigenaar van het wijngoed met zijn naam, gold als een van de beste producenten in Duitsland van Spätburgunder, zo niet als de allerbeste. Zijn handelsmerk: wijnen met de puurheid van grands crus uit de Bourgogne, maar dan afkomstig uit Baden.
Vrijwel uit het niets bouwde Huber zijn bedrijf op in Malterdingen, op dezelfde plaats waar cisterciënzer monniken uit de Bourgogne zeven eeuwen tevoren hun eerste pinot noir hadden aangeplant. In 1987 begon hij zelf te bottelen en zou zich nadien al snel ontpoppen als een pionier voor pinot noir. Hij deed dat door wijnen te maken die niets meer te maken hadden met het tot dan toe twijfelachtige Duitse rood, maar die zich met de wereldtop konden meten. Hij vervulde zodoende een voorbeeldrol. Tal van andere producenten hebben zich door hem als leermeester laten inspireren en adviseren.
Geen kapsones
Ik koester warme persoonlijke herinneringen aan een bezoek dat ik een paar jaar geleden aan hem bracht. Ook al duurde het de hele ochtend, we kwamen alleen maar toe aan zijn rode wijnen. Voor wit moest ik een andere keer nog maar eens langskomen. Waar hij wel op stond, was dat we samen nog wat flessen van gerijpte jaargangen zouden proeven bij een stevige middagmaaltijd in de plaatselijke Gaststätte waar iedereen hem bleek te kennen.Hoewel Huber een dik verdiende sterrenstatus genoot, bleek hij een man zonder kapsones. Een man met letterlijk beide benen op de grond, want hij stond erop om voorafgaand aan die lunch zo ongeveer al zijn percelen wijngaard te laten zien en tot in details hun specifieke terroireigenschappen uit te leggen. Van zijn Malterdinger Bienenberg, Malterdinger, Bombacher Sommerhalde, Hecklinger Schlossberg… Het bijzondere daaraan is hun bodem die sterke overeenkomsten vertoont met die in de Bourgogne. Ja, altijd weer die Bourgogne.
Zwak voor Bourgogne
Bernhard Huber was een internationaal georiënteerd man. Hij had in zijn jonge jaren ervaring opgedaan in Californië, was bevriend met collega’s in het buitenland en had een grote zwak voor de Bourgogne. Iemand voor wie de wereld dus groter was dan zijn eigen dorp. Dat was te merken aan zijn wijnen.Die liefde voor de Bourgogne en voor plantmateriaal daar vandaan vertaalde zich in zijn wijnen. Uitgesproken Bourgondisch van stijl, veel meer Pinot Noir dan Spätburgunder, zo zeer dat ze in blindproeverijen regelmatig wijnen met grote namen uit de Côte d’Or achter zich lieten.
Onbetwist nummer 1
Samen met collega Lars Daniëls MV proef ik jaarlijks in Wiesbaden de Grosse Gewächse van VDP. Hebben we bij de Rieslings soms wel eens wat verschillende favorieten gehad, bij Spätburgunder was het altijd vaste prik met Huber als onbetwiste nummer 1. Helemaal prijs was het toen we tijdens het eerste Spätburgunder Symposium in Bad Neuenahr door Huber een serie ingeschonken kregen met daarin zowel piepjonge als gerijpte wijnen. We dachten op een andere planeet te zijn aangekomen. In de notities duiken telkens termen op als ‘ongewone puurheid’, ‘intensiteit’ en tegelijkertijd ‘zeldzame finesse’. Plus een uitstekende rijpingscapaciteit zoals die ook het handelsmerk is van een cru uit Vosne-Romanée.Spätburger mag dan Hubers handelsmerk geweest zijn, daarnaast produceerde hij ook enkele witte wijnen, inclusief een prima Chardonnay. Ook weer met een knipoog naar zijn geliefde Bourgogne.
