Als publicatie over wijn en wat lekker eten ontvang je een stortvloed aan persberichten. Het is een dagelijkse routine en -sorry voor de afzender- glijdt het grootste deel van deze persberichten bij ons direct weg in de anonimiteit. We kunnen nu eenmaal niet overal aandacht aan besteden. Bovendien zijn veel persberichten niet meer dan veredelde verkooppraatjes. De persberichten die écht opvallen, zijn natuurlijk de beste. Afgelopen week kwam er zo een. ‘De Vegetarische Slager gediskwalificeerd in verkiezing ‘Leukste slagerij van Nederland’’. Ik weet niet of u de rubriek ‘De Speld’ leest, in de Volkskrant, maar dit zou in de serie serieuze nepberichten passen die daar als een vorm van milde satire worden gepubliceerd.
Ik citeer het persbericht verder. ‘De Vegetarische Slager is door slagersvakbeurs Slavakto verwijderd uit de race om ‘Leukste slagerij van Nederland’ te worden. De Vegetarische Slager deed met zijn vestiging ‘De Vleesch Lobby’ in Den Haag mee aan de verkiezing. De vakbeurs was, een week na de start van de verkiezing, van mening dat De Vleesch Lobby geen slagerij zou betreffen, hoewel de betaalde inschrijving aanvankelijk wel geaccepteerd werd. De moderator van de verkiezing liet dinsdag schriftelijk weten dat De Vleesch Lobby ‘geroyeerd’ zou worden, vlak na de bekendmaking van de eerste tussenstand. De Vleesch Lobby had tot nu toe met grote afstand de meeste stemmen van de provincie Zuid-Holland.’
Tot zover het persbericht, uitgebracht door de vegetarische slager zelf. Wat een heerlijke strijd. Het is natuurlijk niet zo leuk voor de vakorganisatie voor de slagers dat een ‘slager’ die geen vlees verkoopt zo’n verkiezing zou winnen. Maar ja, dan moet je hem ook niet toelaten tot je wedstrijd. Daar ligt het probleem. Iemand uit de wedstrijd halen die in winnende positie ligt, is niet zo fraai natuurlijk. Dat lijkt vooral een zwaktebod.
Het is natuurlijk een dilemma, dat begrijp ik best. Maar in het gebruik van veel woorden en begrippen is ook een soort inflatie opgetreden. Vroeger verstond ik onder een carpaccio een gerecht met rauw rundvlees als basis. Tegenwoordig kan elk gerecht waarin iets dun gesneden op het bord gelegd wordt, als ‘carpaccio’ door het leven gaan, of het nu zalm, vlees of zelfs inktvis is.
Je zou de lijn ook kunnen doortrekken naar wijn. Is wijn zonder alcohol eigenlijk wel wijn? Bij onze proeverijen zijn we in dat opzicht tot nu toe coulant geweest. We hebben niet de neiging gehad om wijn zonder alcohol te diskwalificeren, maar we komen het ook niet zo vaak tegen. Gelukkig. Want zonder dat ik voor het gebruik van (meer) alcohol wil pleiten, zijn wijn en alcohol toch wel erg met elkaar verbonden. Zonder alcohol verliest wijn veel van zijn aromatische expressie. Dus als een slager zonder echt vlees geen ‘echte’ slager is, dan is een wijn zonder alcohol ook geen ‘echte’ wijn, vrees ik. Maar het blijft een leuk bericht.
Ronald de Groot
