Ik heb in mijn leven heel wat wijnreizen gemaakt. Soms in mijn eentje, maar vaak in het gezelschap van collega-journalisten. Meestal internationale, soms Nederlandse. Nu zegt het woord ‘journalist’ niet zo veel. Iedereen die schrijft, kan zich zo noemen. Dat is bij kranten zo, en in de ‘wijn’ is dat niet anders. Zelf heb ik ook geen journalistieke opleiding genoten, dus ik ben daarop geen uitzondering. Je komt dan ook allerlei types tegen. Uit Engeland vaak opvallend goede, met humor en een uitstekende pen –nou ja, een pen komt er niet meer aan te pas. Lees de blogs van Jamie Goode, of de columns van Jefford on Monday op de website van Decanter. Jaloersmakend goed.
Het moet me van het hart dat wat er in Nederland op journalistiek gebied gebeurt, niet altijd van een hoog niveau is, zeker gemeten naar internationale maatstaven. De afgelopen tijd werd ik daar nog eens extra mee geconfronteerd, omdat ikzelf of Perswijn onderdeel was van de ‘berichtgeving’. Dan kijk je toch even met een wat scherpere blik.
Zo werd enige tijd geleden op een zichzelf als ‘journalistiek’ presenterend blog geschreven dat Perswijn volgens ‘onbevestigde berichten’ zou hebben onderhandeld over de overname van Winelife. Dat suggereert dat wij dit niet zouden hebben willen bevestigen. Niets is minder waar: het is mij gewoon nooit gevraagd. Eén enkel telefoontje of mailtje, en ik zou het onmiddellijk hebben bevestigd. Er was niets geheims aan. Misschien niet zo erg, zou u zeggen, ofwel waar zou ik me druk om maken? Toch wel. Ik vind dit een ergerlijke vorm van journalistieke luiheid, die bij de lezer een verkeerde indruk wekt.
Ander voorbeeld. Deze week verscheen er een column naar aanleiding van een van mijn vorige ‘overpeinzingen’, op zo’n beetje het oudste wijnblog van Nederland. De eigenaar en auteur zou het klappen van de zweep moeten kennen. In deze column wordt mijn tekst op een volledig andere manier geïnterpreteerd dan ik hem heb bedoeld én geschreven. Nou ja, dat mag, het is een column, misschien?
Ik schreef onder andere het volgende: ‘Tijdens sommige workshops komt meer dan 50% van degenen die zich heeft ingeschreven, niet opdagen, vaak zelfs zonder af te zeggen. Heel frustrerend, als je kijkt naar de kosten die worden gemaakt. En frustrerend voor degenen die zich wilden inschrijven, maar te horen kregen dat de workshop volgeboekt was.’ Dit levert de volgende interpretatie op: ‘Is dit een signaal dat de belangstelling voor dergelijke bijeenkomsten afneemt en daarmee de commerciële opdrachtgever van een wijnevenement eist dat de proeverij door voldoende professionals wordt bezocht?’Hûh? Ja, het staat er echt. Kan betrokken redacteur niet lezen? Of heeft hij een stokpaardje te berijden, waarbij mijn tekst eigenlijk niet zo goed uitkomt? Daar lijkt het op. Als ik schrijf volgeboekt, dan bedoel ik ook volgeboekt, en dat duidt niet op een gebrek aan belangstelling.
Afgelopen vrijdag even een vriendelijk mailtje gestuurd, om het nog eens uit te leggen. En met de vraag waar deze inventieve interpretatie op gebaseerd is. Maar deze flitsende journalist heeft het te druk om antwoord te geven, blijkbaar. En het vak ‘reacties’ blijft ook akelig leeg. Dat is ‘wijnjournalistiek’ in Nederland. Op zoek naar het eigen gelijk. Treurig.
De betrokken scribent kan gerust doorsnurken. De workshops zijn inmiddels bijna volgeboekt. Mét borg.
Ronald de Groot
Ben het helemaal met je eens, Ronald. Goed dat je dit eens openlijk verwoordt.
Beste Ronald, erg frustrerend inderdaad als zogenaamde professionals niet op komen dagen voor een masterclass waar ze zich voor hebben opgegeven. Het vragen van een borg is dan wellicht een ‘noodgreep” (ik citeer Jan Rook) maar wellicht wel een die gaat werken. Dat gezegd; zo raar vind ik zijn interpretatie nu ook weer niet. Immers, als je wel boekt maar niet komt opdagen, liggen kennelijk je uiteindelijke prioriteiten elders; van hoe veel werkelijke ‘belangstelling’ is dan nog sprake? Misschien toch nog eens goed nadenken over mogelijke dieper liggende oorzaken dan louter onprofessioneel gedrag? Vriendelijke groet, Rob
Een terechte en vooral subtiele reactie die meer dan nodig was.
Compliment!