Als we de media moeten geloven zien we als trend dat we allemaal steeds meer in onze eigen bubbel leven. Sociale media zorgen er voor dat je minder contact hebt met je omgeving, maar alleen met je vrienden en familie. Dat gaat dan via internet en alle vormen van communicatie die daar voor bestaan, zoals bijvoorbeeld Facebook, Tiktok, ‘Insta’ en Whatsapp, zo is de gedachte. Gelijkgestemden zoeken elkaar op. En als ze dat al niet uit eigen beweging doen, dan zorgen de algoritmen van de grote tech-bedrijven er wel voor dat dat gebeurt.
Dus dat we steeds meer in onze eigen bubbel zitten, zou zomaar eens waar kunnen zijn. En heel eerlijk gezegd, als je in Amsterdam woont en hier bijvoorbeeld regelmatig uit eten gaat, dan zou je denken dat de wereld draait om alle nieuwe trends die je hier te stede kunt waarnemen. Een voorbeeld van een echte bubbel. Want zodra je ergens in het noorden of oosten uit eten gaat, weet je wel beter. Daar geldt: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Wat een verademing.
Dus ook voor onszelf geldt dat we uitkijken dat we niet in een bubbel komen te zitten. Het is bijvoorbeeld geen kunst -ook voor ons- om dure wijnen aan te bevelen, want die zijn al snel mooi en lekker. Er zijn gelukkig ook goede betaalbare wijnen, maar daar moet je wel actief naar op zoek. Buiten je bubbel, dus. Want de praktijk is simpel: de meeste wijndrinkers letten gewoonweg op de prijs – en terecht.
Ik ken ook een collega die in een soort Neleman-wijnen-bubbel zit. Hij biedt zijn lezers daar dan wel weer zijn excuses voor aan, dat valt te prijzen. Maar wellicht verdient het aanbeveling om eens wat meer buiten de deur te proeven. Kom eens even lekker uit de bubbel.
Over bubbels gesproken. Afgelopen week was ik in Bordeaux, om de jaargang 2021 te proeven. Dat is mijn bubbel, waarvoor excuus. De jaargang ‘21 is nu op fles, dus betrouwbaarder om te proeven dan bij de monsters van de primeur-proeverijen. Het verslag volgt nog, in ons blad, maar dat het een lastige jaargang is, werd door deze trip wel bevestigd.
Maar tegelijk is er iets vreemds aan de hand. Van te voren, in november en december, kreeg ik al een recordaantal flessen van deze jaargang toegezonden. Een signaal van de problemen die er zijn om de wijnen uit deze jaargang aan de man te brengen. Maar als je daar dan bent, op proeverijen georganiseerd door het Conseil des Grands Crus Classé’s, dan presteert een flink aantal châteaux het alsnog om hun wijnen van 2021 niet aan ons te presenteren. Pauillac was het dieptepunt, met een proeverij waarin vier châteaux van de 18 geklasseerde wijnen uit die gemeente hun wijnen hadden neergezet. Dit is wel het ultieme voorbeeld van leven in een bubbel. En van een soort arrogantie.
Het lijkt me een gevaarlijke bubbel. Het heeft ook te maken met het systeem waarmee Bordeaux wordt verhandeld. Veel châteaux verkopen hun wijnen in een vroeg stadium aan de handel in Bordeaux, de négoce. Als de wijnen vervolgens lastig te verkopen zijn, is dat hun probleem niet. Ze houden zich meer bezig met hun buren dan met de jaargang. Als Pichon-Baron zegt dat je de wijnen daar ter plekke moet proeven, dan vindt Pichon-Lalande op een gegeven moment dat je daar ook maar apart heen moet. En zo breidt het aantal châteaux dat hun wijnen apart op het wijngoed wil presenteren, zich gestaag uit. Te bizar voor woorden. Bij de primeurproeverijen doet zich hetzelfde probleem voor. Jancis Robinson heeft hier afgelopen jaar – ook uit mijn naam – een brief over gestuurd, maar dat helpt geen zier.
Je zou denken dat het de châteaux zorgen zou moeten baren als de markt voor zo’n jaargang niet werkt. Misschien kijken ze met een schuin oog naar de huidige situatie. Die laat zien dat Bordeaux als investering het de afgelopen tijd relatief goed doet, als een soort ‘zekere’ vluchtheuvel in een markt voor grote wijnen met veel onzekerheid. Maar ik vrees dat dit een overschatting is van hun neiging om buiten hun eigen bubbel te kijken. Wat de buurman doet, is véél belangrijker. Gelukkig zijn er ook châteaux die wel het gemeenschappelijk belang zien. In Margaux bijvoorbeeld stonden de meeste geklasseerde wijnen wél op tafel. Dat is dan weer bemoedigend.
Laat 2024 het jaar zijn dat iedereen wat meer uit zijn eigen bubbel komt, dat zou de wereld, ook die van de wijn, een stukje aangenamer maken. Ik doe mijn best.
Ronald de Groot
