Enige tijd geleden mocht ik bij een van mijn buren in Saint-Chinian – de plek waar ik regelmatig verblijf – een leuk experiment meemaken. Ik kreeg een paar versies van de rode wijn te proeven, eerst de ‘gewone’ wijn, daarna een met 1 gram restsuiker en vervolgens een met 2 gram. Het experiment vond plaats op verzoek van de importeur. Het verschil was groot, veel groter dan ik zou hebben gedacht. Al bij 2 gram vond ik de wijn flauw van smaak worden. Ik geef het toe, ook een kwestie van smaak.
Het lijkt er soms wel op dat de smaak van een deel van de wijndrinkers verschuift naar wijnen met meer zoet – vandaar ook dit verzoek. In elk geval scoort met name Italië wereldwijd goed met rode wijnen die (soms flink wat) restsuiker hebben. Het begon in Puglia, maar je ziet het nu ook elders, met name bij Ripasso uit Valpolicella en zelfs in Toscane, waar ‘Governo all’uso Toscano’, het drogen van de druiven voor rode wijn, tegenwoordig plotseling weer een bijzondere ‘historische’ waarde blijkt te hebben. Om daarmee weer in ere te worden hersteld, met een zoet product als resultaat.
Er wordt wel eens gespeculeerd over de oorzaken van deze trend. Zeker is dat dit in de V.S. al langer aan de gang is. Amerikanen zijn notoire zoetekauwen, en onder andere Chileense wijnbedrijven passen hun wijnen al jarenlang aan deze ‘Amerikaanse’ smaak aan. Zelfs de voorkeur van Robert Parker voor wijnen met veel hout een flink wat alcohol kan tegen deze achtergrond wel enigszins worden verklaard, zou ik bijna denken.
Daar komt bij dat veel jongeren zijn opgegroeid met frisdrank, en daarmee erg gewend zijn geraakt aan zoete dranken. Of dat een rol speelt, is uiteraard gissen, maar verbazen zou het me niet. Gelukkig zie je dat een deel van de jonge wijndrinkers later ook echt liefhebber wordt. Een ontwikkeling die vaak hand in hand gaat met meer voorliefde voor droge(re) wijnen. Gelukkig maar.
Dat is misschien ook de reden dat de boeren in de Elzas hebben gekozen voor de verplichting dat Riesling die niet is gemaakt van laat geoogste druiven, dus vendange tardive of sélection des grains nobles, vanaf de oogst van 2021 droog moet zijn. Deze verplichting is door een meerderheid van de boeren goedgekeurd. Hij is in lijn met de regels van de EU voor droge wijnen. En een reactie op een verzoek van het INAO om meer duidelijkheid over het karakter van wijnen uit de Elzas. Een probleem waar wij al vaker over schreven. Deze duidelijkheid komt er nu. Droog is maximaal 4 g/l, of maximaal 2 g/l hoger dan het zuurgehalte tot een maximum van 9 gram. In dat geval moet het zuurgehalte dus 7 g/l zijn. Vergelijkbaar met het Duitse systeem, maar daar mag dan wel ‘Halbtrocken’ worden gemaakt, in de Elzas dan niet meer.
Ook voor de andere witte wijnen van de Elzas gaat een nieuw systeem gelden, met een verplichte aanduiding van sec, demi-sec, moelleux en doux. Dus ook meer duidelijkheid. Een deel van de producenten beklaagt zich er over dat dit voor Riesling niet meer mag, en dat de regels voor Riesling dus strenger zijn dan voor de andere druiven.
Nou ja, je kunt altijd blijven klagen. Ik vind het feit dat meer duidelijkheid wordt gegeven over hoe droog de wijnen zijn, pure winst. En ik vind het van durf getuigen dat je, in een tijd dat veel wijnen zoeter worden, afspreekt om drogere Rieslings te gaan maken. Hulde.
Ronald de Groot
