Afgelopen maart was ik drie weken op reis in Zuid-Afrika. De opzet is het combineren van vakantie met wijnbezoeken, om onze kennis van het complexe land en al zijn facetten op peil te houden en te verdiepen. De reis bestaat uit bezoeken aan bekende plekken, maar ook onbekende. Een van de meest bijzondere nieuwe bezoeken was dat aan Sijnn vineyard, in Malgas, een paar uur rijden ten oosten van Kaapstad.
Sijnn is een project van David Trafford, bekend van de gelijknamige winery in Stellenbosch, De Trafford. De wijngaard ligt op de zuidelijke oever van de Breederivier, vlak bij de monding in de Indische Oceaan. Je vraagt je af, na een rit vanuit Swellendam over tientallen kilometers dust road, in zuidoostelijke richting, hoe iemand ooit op het onzalige idee kon komen hier een wijngaard aan te planten. Laat staan hier te willen werken. Het is hier een van God verlaten uithoek. Het enige wat in de buurt ligt, onder aan de wijngaard, is een soort kleine nederzetting aan de rivier. Zo op het oog vakantiehuizen voor liefhebbers van rust en stilte. We verblijven in een van die huizen, en dat is voor een paar dagen een bijzondere ervaring. Met een veranda, een ‘stoepie’ aan het water. Maar als je in de buurt iets wilt eten, ben je aangewezen op de trading post, een soort saloon die in een western niet zou misstaan en waar zo’n beetje alleen hamburgers en friet op het menu staan. Maar we klagen niet. De friet is goed, en we waren van te voren gewaarschuwd. Water en brandstof genoeg in de auto, en voldoende proviand.
David Trafford begon hier met de aanplant in 2003, omdat hij de ondergrond van rolkeien zo op die van Châteauneuf du Pape vond lijken, zo krijgen we te horen van de dertigjarige wijnmaakster Charla Haasbroek, die ons ontvangt. Ze leidt ons door de wijngaard, en al wandelend krijgen we steeds meer bewondering voor haar doorzettingsvermogen. David Trafford komt hier een keer per maand, en laat het hier verder aan Haasbroek over. Zij kwam hier in 2015, toen de wijnmakerij werd neergezet, waarin ze aan de slag ging. Voor die tijd gingen de druiven naar Stellenbosch. Logistiek niet handig.
In de keuken zit een nanny met haar zeven maanden oude zoontje. Dus we zien hier een jonge moeder die hier de farm bestuurt, en die ook nog bijzondere wijnen maakt. Wat een prestatie. ‘Het is een mannenbolwerk, dus je moet je extra bewijzen. Als ik ergens kom, of iemand hier komt, dan vragen ze vaak “waar is de farmer”? “Dat ben ik”, en dan wordt even vreemd gekeken.
Maar we merken ook dat het wijnboeren er hier, met de klimaatverandering en de droogte, niet gemakkelijker op is geworden. ‘We kunnen water uit de Breederivier halen. Maar alleen als het geregend heeft. Want de monding in de oceaan is zo dichtbij dat het water anders te brak is, en dan is het te zout om te gebruiken.’ De opbrengsten zijn de afgelopen jaren dan ook lager geworden, en niet zo’n beetje ook. Het is dapper om op deze plek een wijngaard te beginnen. Je moet er een beetje gek voor zijn. En hier werken? ‘Soms denk ik: “Deze plek is zo afgelegen. Waar ben ik eigenlijk? Misschien wel op de maan.” We kunnen het ons voorstellen. De wijnen zijn prachtig, maar het zou ons niet verbazen als Charla Haasbroek dit godverlaten oord als een prima springplank ziet naar een mooi wijnbedrijf in de bewoonde wereld. Gelijk heeft ze. Talent genoeg.
Ronald de Groot
Importeur: Smaragd Wijnen
Importeurs kunnen tot 13 juni 2020 Zuid-Afrikaanse wijnen insturen voor PERSWIJN #5.
