Als kind werd ik al jong geconfronteerd met de consequenties van verschillende geloven. Toen ik zwaar ziek was door de mazelen, kocht mijn moeder op zondag een ijsje voor me. Maar dat mocht zomaar niet. Op maandag kreeg ze van haar gereformeerde buren te horen dat dit toch écht niet kon. Ik geloof niet dat ze het leuk vond, maar ook niet dat ze zich er veel van aan wilde trekken. Geloof is iets persoonlijks, maar helaas wordt het ook gemakkelijk aan anderen opgelegd.
Het lijkt allemaal iets uit het verleden. Maar zelfs de mazelen zijn weer terug, mede onder invloed van allerlei geloven. En streng gelovigen proberen nog steeds anderen hun wil op te leggen. Het bijzondere van een geloof is dat het vaak het beste voor heeft met de wereld en natuurlijk ook met de aanhangers van het betreffende geloof. Maar dat de uitwerking niet altijd de gewenste vorm aanneemt.
Dat lijkt met wijn niet zoveel te maken te hebben. Maar dat is te gemakkelijk. In verschillende islamitische landen mag je om redenen van het geloof geen wijn drinken. Maar de richtingenstrijd gaat verder. Lars Daniëls schreef een stukje voor het volgende nummer van Perswijn waarin dat op een hilarische manier naar voren komt. Veganisten mogen geen biodynamische wijnen drinken, omdat voor het maken van de compost voor de wijngaard koeienhoorns worden gebruikt. Tja, vanuit beide standpunten eigenlijk heel logisch. Zo kan het ene geloof het andere in de weg zitten.
Je moet wat voor je geloof over hebben. Biodynamisch wijnmaken in gebieden met veel regen vraagt veel standvastigheid. Een rotsvast geloof, mogen we wel zeggen. Bij mijn bezoek aan Pontet-Canet, vorige week, verzuchtte eigenaar Alfred Tesseron dat het allemaal niet gemakkelijk was. Met minder dan 10 hectoliter per hectare had hij van zijn biodynamische wijngaard maar eenderde van de ‘normale’ oogst binnengehaald. In 2007, toen er veel rot was, was hij nog gezwicht en had hij conventioneel gespoten om de oogst te redden. Weg certificaat. Met de meeldauw van vorig jaar was hij standvastig gebleven. Hij heeft gemerkt dat een biodynamische Grand Cru Classé het nodige oplevert. Begin jaren tachtig kocht je de wijnen van dit château nog voor een spotprijs bij Albert Heijn. Tegenwoordig moet je er in primeur meer dan € 100 per fles voor neertellen. En zijn 2018 is ronduit prachtig.
Maar, even rekenen. Met een wijngaard van zo’n 80 hectare kan hij bij deze opbrengst nog altijd zo’n 100.000 flessen maken. En met deze verkoopprijs levert dan nog altijd een leuke som geld op. Er zijn boeren in de Bordeaux die het met minder moeten doen. Laten we het zo stellen: hij kan zich zijn geloof in elk geval goed permitteren.
Ronald de Groot
De Heer zij geprezen dat veganisten wel rubber mogen gebruiken!