De laatste week voor de kerst staat in het teken van een kort verblijf op het Franse platteland. Niet helemaal zonder avontuur en spanning, dat begrijpt u wel. Vooraf vroegen we ons af of we zouden worden geconfronteerd met ‘gele hesjes’, en wat daar de consequenties van zouden zijn. De reis verliep gelukkig vrij voorspoedig, tot aan de tolpoortjes bij de afrit van Béziers. Deze waren bezet en effectief gesaboteerd door de gilets jaunes. Automobilisten konden de snelweg verlaten zonder tol te betalen. Op de zwart geblakerde rotonde brandden de kampvuren in lege olietonnen. Een tikje macaber allemaal, maar we konden zonder veel moeite de reis vervolgen. Wat overigens niet zo vanzelfsprekend is, onder deze omstandigheden, zo vernamen we later. Overigens laten de meeste Fransen hun solidariteit met deze beweging blijken door het gele hesje achter de voorruit van de auto te leggen. Dat is een stuk comfortabeler dan in de winterkou te staan blauwbekken.
Verder is het Franse platteland nog altijd het vertrouwde Franse platteland. Internet doet het natuurlijk niet, want de telefoonlijn, die hier gewoon langs palen boven de grond loopt, doet het weer niet. We zijn er zo langzamerhand wel aan gewend. Toch zijn er ook veranderingen zichtbaar. We waren even in Assignan voor een proeverij van de wijnen van Castigno, een domein van 32 hectare in het zuidelijke deel van de appellation Saint-Chinian. De proeverij vond plaats in de nieuwe cave, die de vorm heeft van een fles, met het proeflokaal in de hals van de fles. Aan de buitenkant is hij helemaal bekleed met kurk. Indrukwekkend. De betonnen cuves zijn beschilderd in de kleuren van de wijn, van paarsrood tot rood, in alle schakeringen. Deze kleuren komen terug op de dozen, de etiketten, de andere gebouwen en zelfs in de kleding van de gastvrouw. Tja, je komt hier even in een andere wereld. De Belgische eigenaren, die in de wintermaanden om fiscale redenen in Uruguay verblijven, hebben er ongetwijfeld vele miljoenen in gestoken. Dat is nog eens wat anders dan die sappelende boertjes die je hier verder tegenkomt. Het dorp hangt vol met grote foto’s, genomen door beroemde fotografen. Alles is hier in de kleuren van het château. Sommige dorpelingen krijgen het er Spaans benauwd van. Niet geheel onvoorstelbaar.
Wat je hier ziet is marketing in zijn hoogste vorm. Alles in het teken van, laten we zeggen, ‘uitstraling’. Consequent is het wel. En laten we vooral niet vergeten dat wijn ook gewoon een commercieel product is, dat wel ‘verkocht’ moet worden. Het etiket is daarbij van groot belang. Wat je hier ook van vindt, het is goed doordacht. Je zou bijna vergeten dat er in de flessen ook nog gewoon goede wijn zit. Maar ja, dat is meer iets voor de romantici onder ons, die het vooral om de inhoud van de fles gaat…
Ronald de Groot
Ik kom geregeld in die regio en heb met verbazing gadegeslagen wat Castigno daar doet. Het dorp is inmiddels vrijwel volledig geannexeerd. De beste meneer heeft ook geprobeerd om burgemeester te worden, maar dat is hem (gelukkig maar) niet gelukt. Afgelopen zomer werd er een feestje in het dorp gehouden (net als alle dorpen daar doen), maar hier moest je entree betalen om het dorp in te mogen! Dankjewel voor het optekenen van je ervaringen. Ook ik ervaar een dilemma van: enerzijds groot respect…en anderzijds een grote afkeer.