Overpeinzingen op maandag: Volg de mode – of doe maar niet

Ooit, toen ik met wijn startte, dacht ik dat wijnen gemaakt werden door producenten die hun hart en ziel in hun product legden, en daarna hoopten dat hun wijn goed genoeg was om verkocht te kunnen worden. Maar tegenwoordig is het wel anders. Voor meer en meer wijnmakers is de laatste mode leidend. Daar werd ik de afgelopen tijd ook meerdere keren mee geconfronteerd. Zo kreeg ik op Sicilië –of all places- de afgelopen week rosé in het glas die zo bleek van kleur was, dat het bijna onwerkelijk overkwam. Het lijkt wel of werkelijk iedereen van de hype rond Provence-rosé wil profiteren. Alsof er geen rosé meer bestaat met een eigen karakter en identiteit.

Op Sicilië word je ook doodgegooid met wijnen op basis van één enkele druif. En dat terwijl iedereen weet dat blends, combinaties van verschillende druiven, in veel gevallen interessantere wijnen opleveren. Dat geldt voor bijvoorbeeld nero d’avola, maar ook voor de witte inzolia. Maar ja, de klant is koning, en die vindt wijnen met een DOC zonder vermelding van de druif maar knap ingewikkeld. Helaas.

Gelukkig volgt niet iedereen de laatste mode. Op de proeverij van wijnhandel De Logie, gisteren, sprak ik hierover met Isabelle Vallois, van Champagne Diebolt-Vallois uit Cramant. De wijnen uit dit dorp komen van pure kalk en hebben dan ook veel zuren. Het mag in de mode zijn om ongedoseerde Champagnes te maken, maar daaraan wordt hier niet meegedaan. ‘Bij Champagne is het voortdurend zoeken naar evenwicht. De zuren van de wijnen hebben ook wat suiker nodig. Het is niet mathematisch, je moet zoeken naar het evenwicht. Maar zelfs 2 gram kan genoeg zijn om de Champagne een ‘lift’ te geven.’ Champagnes zonder dosage zijn minder interessant. Hoezeer ze ook in de mode zijn. De uitstekende Blanc de Blancs heeft 6 gram dosage en is prachtig in balans, met mooie zuren. Helemaal niet te zoet dus. ‘Champagne zonder dosage is ook minder goed te bewaren. Een beetje suiker ‘voedt’ de wijn en houdt hem levendig en mooi.’ Ook de prachtige millésimé 2010, heerlijk breed en getoast, is op 6 gram gedoseerd. Ik sluit af met de geweldige Fleur de Passion 2008, een echte bewaarwijn, gesloten in vergelijking met 2010. Zelfde verhaal. Mooi zo. Een wijnhuis naar mijn hart. Zij bepalen de smaak van hun wijnen, niet de consument.

Ronald de Groot