Zo, dat zit er weer op. Een trits aan feestdagen met als afsluiting, als klap op de vuurpijl, de jaarwisseling. Op naar het nieuwe jaar, met een glas champagne in de hand. Dit jaar maar eens niet om middernacht obligaat een fles ‘opengeknald’, maar lekker eerder op de avond wat fijne Champagne gepakt. Gelukkig drinken we dat niet alleen op dit soort avonden –maar dat had u ongetwijfeld al begrepen.
Met 2017 sluiten we een jaar af dat voor veel Europese, zeker Franse, wijnboeren als een annus horribilis de boeken in zal gaan –om met het Engelse koningshuis te spreken. Voorjaarsvorst en hagel eisten een zwarte tol in de wijngaarden, met fors lagere oogsten, zeker lokaal. Het kan moeiteloos in het rijtje van 1956 en 1991 en nu dan 2017. Wat velen echter niet beseffen, is dat de échte klap voor velen pas dit jaar komt. Want 2018 is het jaar waarin de wijn die nooit werd geoogst uiteindelijk verkocht had moeten worden. Dus nu moet tegen de klanten nee worden gezegd en vloeien niet de broodnodige inkomsten in de schatkist. Het zou dus zomaar kunnen dat kleinere wijnproducenten, die niet genoeg reserves hebben, dit jaar alsnog het loodje zullen leggen. Het is dus nog even ‘zwaar weer’, ook in 2018. Geen goede vooruitzichten dus. Laten we hopen dat de weergoden zelf de wijnboeren dit jaar wat gunstiger gezind zijn. Dat (kleine) wijnboeren overleven, is in ons aller belang, althans dat van de wijnliefhebbers onder ons. Ondertussen wens ik u een fijn en (kwalitatief) goed besprenkeld 2018 toe.
Ronald de Groot
