Nu de sneeuw valt en de kerstdagen naderen, is het weer tijd voor wat ik ‘nostalgische’ wijnen zou kunnen noemen. Wijnen van oudere jaren, die je met spanning openmaakt, in de hoop dat er nog iets moois onder de kurk zit. Met het panel hebben we altijd een jaardiner, waarin vaak heel oude flessen op tafel komen. Je weet van te voren dat er heel goede, maar ook mindere flessen bij zijn. Sommige wijnen doorstaan de tand des tijds niet. Andere juist fantastisch.
Maar ook treden er bij flessen van veertig, vijftig jaar oud duidelijke flesverschillen op bij dezelfde wijn, dus van fles tot fles, die heel groot kunnen zijn. Helemaal niet erg, dat hoort er bij. Gelukkig kan ik tegenwoordig met mijn Coravin van te voren al een beetje van de wijn proeven, om te beoordelen of de flessen goed zijn of niet. Ik roep niet van welke jaren, want mijn panel leest mee, en het moet wel een verrassing blijven. Ik voel met buitengewoon luxe, dat hier een kelder onder het huis zit. Want ik besef heel goed dat het bewaren van mooie flessen voor langere tijd geen gewone zaak meer is. Verreweg de meeste wijnen worden direct opengetrokken op de dag van aankoop, zo laten de statistieken zien. Een combinatie van gemak, ongeduld en gebrek aan opslagmogelijkheden. Wijnmakers passen zich daarop aan, en maken wijnen die jong gedronken moeten worden. Een van de flessen die ik terzijde moest zetten, was een gemaderiseerde fles Troplong-Mondot 1981. Troplong-Mondot was een van de eerste klanten van de toen nog jonge Michel Rolland, die in 1973 startte met zijn oenologische laboratorium. Het kan ook toeval zijn, maar een verband is niet onlogisch. Jammer, want het bewaren van mooie flessen heeft voor mij een grote charme. Het gevoel dat je hebt bij het openmaken van een echt mooie oude fles, die lang in de kelder heeft gelegen, is geweldig. Ik weet het, ik word ouder. Maar dat geeft ook recht op een beetje romantiek en nostalgie. Wat mooie flessen ergens bewaren, ik kan het iedereen aanraden.
Ronald de Groot
