Een aantal jaren geleden kwam de wereldberoemde zanger Sting de wijn van zijn Italiaans wijndomein Tenuta Il Palagio voorstellen in Brussel. Ik herinner me de Sistermoon 2009 als een mooie Toscaanse blend van sangiovese, cabernet sauvignon en merlot. Maar meer nog dan de wijn, die in mijn kelder rust, is een opmerkelijke uitspraak van de beroemdheid me bijgebleven.
Sting, waarmee recentelijk een interview verscheen in Perswijn, uitte zijn wens om een wijn te (laten) maken die in zijn aroma hetzelfde typische karakter tentoonspreidt als zijn eigen stem. Deze stem is, zoals iedereen weet, te herkennen uit duizenden. De naam Sistermoon verwijst naar een lied uit zijn repertoire dat ode brengt aan het samenspel tussen mens, aarde, maan en natuur. Kan dit magische samenspel werkelijk een wijn voortbrengen die even eigen is als Sting’s uitzonderlijke stem?Terwijl zijn oenoloog Paolo Caciorgna de technische aspecten van de wijnen toelichtte, kwam Sting toevallig aan mijn buffettafeltje staan. Ik keek hem aan, verrast door zijn kleine gestalte, en dacht: natuurlijk kan een wijn nooit zo uniek zijn als deze stem of gelijk welke stem dan ook. Toch is dat precies het verlangen van sommige wijnbouwers. Uitkijkend over de wijngaard borrelt bij hen de wens op om een hoogst originele wijn te maken, een wijn die op een unieke manier getuigenis aflegt van zijn oorsprong. Dat vermeende unieke aroma dat voortvloeit uit die bijzondere ontmoeting tussen mens en natuurelementen, wordt door wijnboeren terroir genoemd.
Blindproeverijen relativeren de typiciteit van wijn en doorprikken de romantische verhalen erover. Wijnproefessionals vergissen zich in blindidentificaties voortdurend. Zo worden bekende cru’s, op papier unieke terroirexpressies die bulken van persoonlijkheid, maar moeilijk herkend en gemakkelijk in andere streken of andere landen gesitueerd. Schiet het menselijk vermogen voor geur en smaak hier schromelijk tekort? Zijn honden wel in staat om alle vijf premier grand cru classé’s uit Bordeaux te herkennen uit duizend random topflessen (één keer blaffen is Château Mouton Rothschild, twee keer blaffen is… ). Ik denk het niet. Een zekere mate van typiciteit, eigenheid en expressiekracht bestaat absoluut in de betere wijnen. Maar dit wordt, vaak vanuit commerciële motieven, overdreven. Een wijnbouwer of wijnhandelaar die zijn eigen wijn niet herkent tussen andere, het gebeurt. En het is niet eens een schande.Elke muziekliefhebber zal de stem van Sting onmiddellijk herkennen. Wijnliefhebbers tasten bij het blindproeven veelal in het duister: welke streek, wijngaard, wijndomein? Het is vaak het etiket dat ons de typische kenmerken van de wijn laat proeven: de kalksteenbodem, het Bourgondische klimaat, de unieke touch van de wijnbouwer. Wijnproeven heeft veel met verhalen en verbeelding te maken. Net die maken de wijn zo boeiend en geven hem zijn uitgesproken identiteit. Stefaan Soenen, gastauteur bij Perswijn, is wijnliefhebber en schrijft onder de naam Wine Tales. Hij bespreekt hierin uiteenlopende thema’s zoals de psychologie van het wijnproeven, de waarde van wijnbeoordelingen en scores, Beaujolais, de symboliek van wijn, het belang van schenktemperatuur, en nog veel meer. Stefaans verhalen zijn tevens te vinden op Facebook.
Zie voor het interview met Sting Perswijn nummer 6.
