Het gebeurt niet zo vaak meer, en dat zeg ik zonder arrogantie. Proeverijen waarbij je twee uur lang op het puntje van je stoel zit en waarbij elke wijn je op een of andere manier beroert, zijn zeldzaam (geworden).Tekst en fotografie: Lars Daniëls MV
Maar de proeverij van wijnen van l’enfant terrible du Jura, alias Jean-François Ganevat uit Rotalier, georganiseerd door zijn ontdekkers en importeur in Nederland, Vinoblesse, was weer eens zo’n verademing.
Wat de proeverij zo bijzonder maakte, is wellicht ook heel persoonlijk. Ik heb me de laatste jaren nogal verdiept in de technische cq. chemische kant van het wijn maken, omdat ik -als alfa- vond dat dat mijn zwakke punt was. Het heeft me enorm veel meer inzicht gegeven in wat wijn is, zonder dat ik er minder van kan genieten.
Maar de wetenschap is niet alles, zeker niet op het gebied van wijnbouw en vinificatie, en dat bleek op heerlijke wijze tijdens deze proeverij. Want Ganevat maakt wijnen, waarvan de analytische data soms zo extreem zijn, dat ze volledig buiten alle vertrouwde kaders vallen. Het zijn wijnen die je soms doen twijfelen aan wat je allemaal voor waar aanneemt, wijnen die je aanzetten tot reflectie. En dat komt niet alleen omdat ze zo origineel zijn, of bij vlagen buiten het kader vallen, nee, het komt vooral omdat ze zo steengoed zijn.
Want je kunt nog zulke aparte wijnen maken, op een nog zo natuurlijke manier, maar wijn moet in de eerste plaats gewoon lekker en min of meer foutloos zijn, en liefst ook nog wat vertellen over zijn herkomst. Dat zijn -wat mij betreft- de belangrijkste uitgangspunten bij het maken van wijn, ver voor allerlei andere ideologische of filosofische principes.
