Het is voor de verandering weer eens crisis, en dan moet het geld dus juist rollen. Zo melden ons vooraanstaande economen althans: anticyclisch handelen heet dat. Bezuinigen daarentegen, getuigt van kortzichtigheid.
Aangezien wij zelf in een permanente financiële crisis leven, hebben wij een fijn alibi om continu manmoedige pogingen te blijven ondernemen om de conjunctuur positief te beïnvloeden. Met daarbij natuurlijk een absolute prioriteit voor de sector gastronomie.
Liquide lunches dus. Zeg alleen nooit zomaar ´liquide lunch´, want die zijn er in diverse vormen. Leer er alles over in het onderstaande om zelf beslagen ten ijs te komen!
*****
Hoera!
Uitgerekend op de dag dat hun boekje Smaakstof officieel verscheen, hadden wij het genoegen de warme middagmaaltijd te mogen gebruiken in het sympathieke gezelschap van Evelijn van Heuven en Huib Edixhoven. Samen drijven ze vanuit 020 de naar onze indruk succesvolle internetwijnhandel Vindict. We vangen zo hier en daar immers wel eens wat op. Heel modern, met intensief gebruik van ´sociale media´ en zo.
Huib tekent ook voor de hoofdartikelen in WineLife. Het zij hem vergeven.
Evelijn en hij zijn fijne mensen om een mooie vrijdagmiddag mee door te brengen in een decente eetgelegenheid in hun woonplaats. Om precies te zijn: Elkaar, vlakbij het Tropeninstituut. Leuke zaak. Er was daar niet alleen iets te vieren, er zóú ook daadwerkelijk gevierd gaan worden!
DP als indrinker
Huib was zo attent geweest een fles mee te nemen van de champagne waarvan de naam zo´n prominente rol speelt in de titel van zijn eerste boekje, Dom Pérignon in een rugzak. In een rugzak nog wel. Zo zien wij dat graag. Na deze smaakvolle indrinker bleken ook het gebodene uit de keuken en de kelder van Elkaar zeer bevredigend.
Aangezien beide auteurs in staat van euforie waren vanwege a) de verschijning van hun nieuwe opus, b) ons eigenste briljante gezelschap en c) het inzicht dat lunchen op vrijdagmiddag het mooiste is wat je kunt doen, waren ze ook zo attent de volledige rekening te voldoen. Zoiets geeft ons na een liquide middagmaaltijd een extra fijne nasmaak.
Smaakstof
Wij aarzelen dan ook niet om langs deze weg de uitgave Smaakstof van harte aan te bevelen. Spoed u derhalve naar de boekverkoper! Waar dit prachtwerk over gaat? Over het verantwoord combineren van wijn en eten, ook wel bekend als de zin des levens. Overzichtelijk, met veilige informatie, kleurige plaatjes en behapbare teksten.
Er is dus niets moeilijks aan, en voor de prijs (9,90) hoef je het ook niet te laten. Voor dat bedrag heb je in een Alliance-restaurant nog niet eens een glas champagne, laat staan fatsoenlijke champagne. Bovendien drinken de auteurs bij hun kaas net als wij ook liever een Château Musar 2003 dan zo´n gehypet witje. Vrij naar de denker Nietzsche: theorie is goed, praktijk is beter. Wij verlenen aan deze lunch bij Elkaar automatisch de klassieke status LLL en zonder aarzelen de waardering ♥♥.
*****
Liquide lunchen, zo werkt dat
Voor lezeressen (m/v) die misschien nog wat onervaren zijn op het terrein van de middaggastronomie een kleine explicatie over de finesses van lunchclassificatie. (Aan de Academie voor Gastronomie maakt dit thema uiteraard deel uit van het curriculum voor sommeliers, gastvrouwen en gastheren.)
Zoals kredietbeoordelaars banken en landen een ´rating´ geven, zo hebben de Masters of Lunch® ook een eigen ratingsysteem, zij het nog een slagje genuanceerder dan dat van de cententellers. Het is namelijk een dubbele rating, waarin zowel het kwantitatieve als het kwalitatieve aspect gewogen wordt en waarbij gewerkt wordt volgens normen en waarden. De normen slaan op het kwantitatieve aspect, de waarden op het kwalitatieve.
Van L tot LLLL
In kwantitatief opzicht onderscheiden de Masters of Lunch® vier categorieën die vanwege de internationale dimensie ervan in het Engels worden aangeduid. De diverse lunchcategorieën zijn, in oplopende zwaarte:
• L (single L) – lunch: louter theoretische basiscategorie, wordt in de praktijk niet gebruikt. Althans niet in ML-kringen.
• LL (double L) – liquid lunch: dit begint er op te lijken, in duur ietwat beperkt, maar wel minimaal 3 glazen wijn. Beginnersniveau.
• LLL (triple L) – long liquid lunch: hier is het om begonnen. Duurt tot minimaal 16.00 uur bij minimaal 1 standaardfles wijn per persoon. Voor gevorderden.
• LLLL (quadruple L) – legendary long liquid lunch: aangezien je met termen als ´legendarisch´ en ´uniek´ terughoudend moet omspringen, geldt hier een minimumduur van vijf uur (300 minuten), hoewel 240 minuten in Oud Sluis ook voldoende zijn voor deze status. Wat de eisen aan het dankvolume zijn, laat zich raden. Alleen weggelegd voor ver gevorderden.
• Linner, bijzondere subcategorie van LLLL: lunch die overgaat in dinner en minimaal zeven uur (420 minuten) duurt. Gaat structureel gepaard met een rustige overgangsfase waarin champagne gedronken wordt om de eetlust opnieuw te prikkelen. Zeer zeldzaam. Ons persoonlijk record staat overigens op achtenhalf uur (12.30-21.00 uur), tweemaal gerealiseerd.
Emotionele beleving
De kwaliteit van de mondvermaakjes, papjes, dode dieren, maar ook van ambiance en drankvoorziening wordt als regel uitgedrukt met het symbool ♥. Hierbij gaan we tot maximaal ♥♥♥ en mogen ook ´halfjes´ toegekend worden. Of een frivool symbooltje wanneer drie sterren eigenlijk niet genoeg zijn. Het moge duidelijk zijn dat emotie, c.q. beleving, hier een belangrijke rol spelen.
Rapportcijfers zijn meer iets voor mensen die hun tijd verdoen met restaurantgidsjes – lekker belangrijk voor inspecteurtje spelen – en in de waan verkeren dat gastronomie exact kwantificeerbaar zou zijn in punten. Types die je in wijnland trouwens ook tegenkomt en die nooit eens wensen na te denken over het fundamenteel twijfelachtige karakter van ´objectieve´ punten die uitgedeeld worden op subjectieve basis en zonder verifieerbare criteria. Maar daar zullen we het een andere keer nog wel eens over hebben.
*****
Inburgeringlunch voor allochtonen
Weer terug naar de praktijk, en wel voor een lunch hors catégorie vanwege de samenstelling van het tafelgezelschap. Wij hadden namelijk de geniale ingeving gehad om met drie in Nederland actieve ´allochtonen´ rond de eettafel te gaan zitten. Allochtonen die wijnpromotie verzorgen!
Alicia Martinez Rolland voor Spanje (ICEX/Vinos de España), Sara Channell voor Zuid-Afrika (WOSA) en Alain Jacobs voor Duitsland (Informatiebureau voor Duitse Wijn). Kortom, een Spaanse, een Zuid-Afrikaanse en een apart soort Belg uit de Oostkantons. Intelligent, veeltalig, aantrekkelijk (dit geldt alleen voor de dames), gevat, sympathiek én goddank geïnteresseerd in ook nog andere zaken dan wijn. Kortom, ons soort beschaafde mensen.
Dit was echter buiten de immer bijdehante Anneke Tot (TOT PR)
gerekend, die van een en ander lucht gekregen had en ons smeekte of zij, hoewel niet-allochtoon maar wel voldoend aan andere criteria om bij ons in de smaak te vallen, ook mee mocht doen. Dat mocht, op voorwaarde dat ze geen Alzas mee zou nemen…
Favoriet adres
Als locatie hadden wij het restaurant van het Rotterdamse Wereldmuseum gekozen. Wen er maar aan dat die naam bij herhaling in deze rubriek blijft opduiken, want wij voelen ons daar zeer thuis. Met dank aan gastheer-sommelier Danny Gonzales en aan chef Wim Severein. Wat was dat duifje bijvoorbeeld verrukkelijk…! Je schijnt dan tegenwoordig iets interessantdoenerigs over de ´cuisson´ te moeten melden. Tja.
Bij de kaas ook hier geen wit niemendalletje, maar een wonderschone oude Amontillado – met dank aan Vinos. Uiteraard een LLL, met als waardering ♥♥♥. Gelet op het eminente gezelschap zouden we zelfs de status legendary in overweging kunnen nemen…
Vertroosting
Reken maar dat het zo veel kopstukken een groots samenzijn werd. Wij waren aangenaam verrast door de mate van collegialiteit – wat een subtiel roddeltje gelukkig niet in de weg hoeft te staan – en het door de bank genomen redelijk acceptabele gedrag van de Oostkantonese Belg in dit zo beschaafde damesmeisjesgezelschap.
De promotiemensen wisselden opmerkelijk enthousiast gegevens uit over de hoogte, of liever: laagte, van hun besteedbare budgetten. Leerzaam, al wordt een mens daar niet vrolijk van. Uit discretie kunnen wij hier natuurlijk geen concrete bedragen noemen, maar er blijkt wel uit dat wij niet de enigen zijn aan wie toereikende middelen onthouden worden om nog meer grootse daden te kunnen verrichten. Dit echter terzijde. Het is immers crisis.
En dus is lunchen extra geboden. Voor de economie en zo, maar nog meer voor de vertroosting. Ter leerzaam besluit daarom het motto van de Masters of Lunch®, ontleend aan een beroemde regel van de dichter Keats: A thing of Lunch is a joy forever!
René van Heusden ML
