Al maanden lang is sprake van een gebrek aan gratis lunches in nette eetgelegenheden, aangeboden door importeurs die een belangwekkende blijde boodschap te communiceren hebben. En als ze er al waren, waren ze uitgerekend op dagen dat wij voor het werk weer eens in den vreemde dienden te verkeren. Dan maar wat eigen initiatief ontplooid. En zelf afgerekend… Maar wat zeiden onze goede en immer goedbedoelende ouders ook weer?
Al maanden lang is sprake van een gebrek aan gratis lunches in nette eetgelegenheden, aangeboden door importeurs die een belangwekkende blijde boodschap te communiceren hebben. En als ze er al waren, waren ze uitgerekend op dagen dat wij voor het werk weer eens in den vreemde dienden te verkeren. Dan maar wat eigen initiatief ontplooid. En zelf afgerekend… Maar wat zeiden onze goede en immer goedbedoelende ouders ook weer? Kind, datgene waar je moeite voor moet doen biedt je meer genoegen dan wat je in de schoot geworpen wordt. Tja, zo weten we er nog wel een paar. Dat bepaalde lekkernijen zouden gaan vervelen wanneer je ze dagelijks kunt nuttigen. Als deze moraal door de dagelijkse aantrekkelijkheid van één nooit vervelende lekkernij weerlegd wordt, dan ik het wel door wijn van tienmaal modaal per fles. Bij thuisgebruik, wel te verstaan.
Werkbezoek
We lunchten onlangs weer eens in de Bokkedoorns. Zoals trouwe lezeressen weten is dat een van onze favoriete eetgelegenheden. Aangezien onze charmante disgenote een uur (!) te laat was, lenigde maître Peter Bruins onze nood op de hem eigen, onnavolgbare wijze. Met een fijne fles champagne, uiteraard. Ook het gebodene op het bord was voor de zoveelste van een waarlijk exquise niveau. Zoals die duif, evenals de ook niet met uitsterven bedreigde eend en de kwartel een van onze lievelingsvogels. Met daarbij de Fusion V 2004 van De Toren. Uiteraard niet per glas, maar per fles. Vanwege de doordrinkfactor. Hm! ML ♥♥(♥).
We troffen het dubbel, want ook een voor de tijd van het jaar opmerkelijke gebruinde John Beeren, eigenaar van voornoemd etablissement in de duinen bij Overveen, kwam ons persoonlijk begroeten. Terecht, want het is immers niet niks om de Beroemde Wijnschrijver met, zoals te doen gebruikelijk, va va damesgezelschap, in je zaak te mogen hebben. Hij was die ochtend juist teruggekeerd uit, jawel, Zuid-Afrika. Van een ´werkbezoek´ aldaar. Ach ja, wat hebben die Nederlandse restaurateurs het toch moeilijk.
Geen fund, wel fun
Enige tijd later liepen we rond het middaguur te dolen door het centrum van wat Reve ooit de grote havenstad R. noemde en waar hij Matroos Vos ontmoette. Wij zelf werden, à la de doeltreffende bal van Diego Maradonna destijds tegen Engeland, geleid door de hand Gods. En wel richting Amarone. Zo maar. Of men daar nog een tafeltje had? Natuurlijk! Voor een Beroemde Wijnschrijver altijd. Sowieso een prettige zaak, waarover straks meer. Eerst iets over andere gasten. Een van de tafels werd bezet door een aantal hooggeplaatste werknemers van beleggingsgigant Robeco en een Engelstalige relatie. Heel vaak viel derhalve het woord fund. Hoewel deze lieden dagelijks met talloze miljoenen mogen spelen, bleken ze geen cent te willen spenderen aan een decent glas wijn. Triest. Persoonlijk hebben wij, ondanks onze eeuwige onderkapitalisatie (en bijgevolg nog steeds met smart hopend op een fijne retentiebonus uit de welgevulde kas van de Hoofdredacteur) niets met funds maar des te meer met fun. En die beleefden we in ruime mate. Maître Harry Baas was zo attent ons te melden dat hij wat lekkers uit Duitsland had binnen gekregen. Van Horst Sauer bijvoorbeeld. Riesling Grosses Gewächs Lump 2009 en zo. Kijk, dat bood perspectief op een belegging in genoegen met onmiddellijk rendement. Wijn werd zonder dat wij daarom hoefden vragen gekaraffeerd en in een groot glas geserveerd. Dat is vakmanschap. Verrukkelijk bereide coquilles en dito rogvleugel erbij en het feestje bleek compleet. Geld maakt niet gelukkig, zo heet het, maar een mooie lunch altijd. Mits je er iets bij te drinken hebt! ML ♥♥.
Leve de k..-Marokkaan!
Er zijn in ons goede vaderland xenofobe lieden met een beperkt denkraam die menen dat het bon ton is om meer nog dan op de vermeende ´anti-Nederlandse complotten smedende linkse kerk´ af te geven op Marokkanen. Om precies te zijn: op Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Met dan vaak nog een vrouwonvriendelijk voorvoegsel dat wij, fijnzinnig als we zijn, hier liever niet gebruiken. We zouden deze types twee zaken willen aanraden om een wat genuanceerdere visie op de werkelijkheid te ontwikkelen. Allereerst de lectuur van het vermakelijke boek Vinexvrouwen van de hand van Naima El Bezaz. Over inburgeren en ´gezellige´ (lees: überkneuterige) Leitkultur in de polder. Vervolgens een bezoek aan het zeer Hollandse Gorinchem voor een maaltijd in restaurant Solo. De chef daar is net als El Bezaz iemand met Marokkaanse wortels. Mohamed El Harouchi heet hij. Koken leerde hij bij grootheden als Pascal Jalhaij, Robert Kranenborg en Cees ´meneer´ Helder. Recentelijk waren we weer eens voor de lunch in Solo en wat was dat een eye opener! Tweemaal kreeft bijvoorbeeld, want daar hadden we die dag nu eenmaal trek in, en nog wat extraatjes. We kregen gerechten met een klassiek Franse basis, maar dan wel met een bijzondere toets van Marokkaanse specerijen en kruiden, tegelijk met smaak en subtiliteit, tegelijk spannend, origineel en voortreffelijk in balans. Vreugdevol. En wat is die kok-Marokkaan een aardige vent! Om helemaal blij van te worden. Dat kunnen we helaas niet van alle andere mede-Nederlanders zeggen. ML ♥♥.
Ambassadeur Romero
Het leven bestaat uit meer dan alleen maar lunches. Voetbal hoort er ook bij. Van importeur LFE, nooit te beroerd om opgewekte promotionele mededelingen de wereld in te sturen, vernamen wij het heuglijke nieuws dat het het Argentijnse ´topwijnhuis´ (?) Sottano behaagd heeft om de heer Sergio Romero, doelman van voetbalclub AZ Alkmaar en van het Argentijnse nationale elftal, te benoemen tot Ambassadeur voor Nederland. Romero kreeg deze ´eretitel´ heel toepasselijk op 17 april, de officiële Malbec World Day van Wines of Argentina. Da´s niet niks. We lezen nog even verder: “Bodega Sottano had speciaal voor deze gelegenheid hun meest prestigieuze MALBEC wijn op een magnumfles laten afbottelen. Deze fles was voorzien van een uniek zilveren zegel waar de initialen en naam van Sergio Romero op prijkten. En natuurlijk zat er ook een officiële oorkonde bij waar alles in stond.” Tja, het zal je maar overkomen.
Zo vader, zo zoon
Een eveneens fijne onderscheiding viel een dag later ten deel aan Mr. Olaf Kerstens. We kennen hem als de sympathieke frontman van André Kerstens BV Partners in Wijn sinds 1880. Gespecialiseerd in Portugal en Spanje, maar ook met het nodige Franse werk in de portfolio. De Franse ambassadeur Jean-François Blarel speldde hem daarom in een nette (!) Scheveningse strandgelegenheid de versierselen op die horen bij de Ordre du Mérite Agricole. Je krijgt die onderscheiding voor het verkopen van Franse landbouwproducten zoals wijn. Afgaande op de hoeveelheid medailles die de afgelopen tijd in Nederland zijn uitgereikt, gaat het kennelijk nog niet zo slecht met Franse wijn. Tenzij de Fransen tegenwoordig over een kinderhand beschikken. Dit echter terzijde. Olaf mag zich voortaan Chevalier noemen. Zijn vader André Kerstens – in het circuit beter bekend als Dré – kreeg eerder ook al eens de Mérite én een promotie tot Officier. Proficiat!
Bella Italia
Er zijn van die dagen dat het lastig kiezen is. Niet alleen voor bezoekers, maar ook voor importeurs. Zie hieronder. Menig kleine importeur van grootse wijnen werkt met Italië, terwijl we zelf altijd het gevoel hebben slechts kennis te hebben van een fractie van wat er in dat mateloos fascinerende land gebeurt. We besloten derhalve tot een bezoek aan de tweede editie van de Italiaanse Wijn Vakdag. In de Kookfabriek in Amsterdam-Duivendrecht. Mooie, stijlvolle locatie. Mooie mensen ook, onder wie de in deze rubriek al eens vaker genoemde Elise Moeskops van Anfors. Die volgens collega Onno Kleyn zulke ´mooie ogen´ heeft. Wij kunnen dat alleen maar beamen. Prima organisatie door Heleen Schreuder van Italent. En wat een wijnen! Jammer alleen dat het er zo veel waren. Nou ja, ´jammer´… ML♥♥. Als er de volgende keer ook nog een eiland ingericht kan worden met salume en zo´n joekel van een parmigiano, dan is ons geluk compleet en is een nog hogere waardering mogelijk. Want dat Italiaanse wijnen vragen om eten, is een cliché dat helemaal waar is.
Allemaal jubel? Bijna, maar niet helemaal. Want wat blijft iedereen elkaar toch enthousiast voor de voeten rijden bij het plannen van evenementen. Of moeten we zeggen: oncollegiaal? Het blijft maar doorgaan. Nu weer met Grootse Wijn van Kleine Importeurs, de Italiaanse Wijn Vakdag én de uitreiking van een Mérite Agricole op één en dezelfde maandag. Wij wijzen niemand in het bijzonder met een beschuldigende vinger. Wel zouden wij organisatoren van partijtjes er op willen wijzen dat wij weliswaar een groot hart en dito ego hebben, maar dat wij ons niet kunnen opdelen. Andere stervelingen kunnen dat trouwens ook niet. Waarvan akte.
Koninginnedagen
Van monarchistische poppenkast moeten wij niets hebben, maar van Koninginnen zo veel te meer. Wat is er dan mooier om met Dr. Anda Schippers, de meeste geleerde en scherpzinnige vrouw in Nederwijnland en daarom tevens Eindredacteur van Perswijn, te mogen lunchen op het zonovergoten terras van Boreas in dat mooie dorp Heeze? Tellen we de kwaliteit van het gezelschap en die van de zeer fijne maaltijd bij elkaar op, dan gaan we zelfs ruim over ♥♥♥ heen. Tja, some guys have all the luck, zeggen we dan. Of liever: daar doe je het nu voor.
Over koninginnen gesproken, we waren uiteraard ook aanwezig bij de boekpresentatie van Lidewij van Wilgen, La Diva van Mas des Dames. Over Lidewij, een buitengewoon fascinerende vakvrouw, en haar bijzondere boek Het Domein zullen we het binnenkort uitgebreid hebben in Perswijn nummer 4. Als het goed is, heeft iedereen haar boek dan al gelezen en een paar dozen van haar wijn aangeschaft. Wij raden dat in ieder geval ten stelligste aan. De presentatie vond plaats op wat rustig heilige wijngrond genoemd mag worden, de kelder van Wijnkoperij Okhuysen aan de Haarlemse Gierstraat! We zijn daar ooit zelf begonnen. Gastheer van het partijtje was Xavier Kat, die in Lidewij´s boek de glansrol van visionaire wijnkoper speelt. Bravo, Xavier! Je had het inderdaad al heel vroeg goed gezien. Verder veel Mooie & Succesvolle Mensen met Goede Smaak. Vandaar dat de geserveerde hartige versnaperingen onze goedkeuring ruimschoots konden wegdragen. ML ♥♥. Voor de wijnen van Mas des Dames gold dat zo mogelijk nog meer. ML ♥♥♥. En zo hoort er natuurlijk ook.
René van Heusden ML
Foto: van boven naar onder:
John Beeren, Mohamed El Harouchi & André Koopmans (l) met Sergio Romero
