En weer was het zover: Bordeaux presenteerde nog maar eens een ‘jaargang van de eeuw’. Het werkte. De afgelopen week werden alle bezoekrecords gebroken. De jaargang 2009 bracht honderden journalisten en duizenden handelaren uit de hele wereld naar Bordeaux, na een geslaagde ´buzz´ over de nieuwe, geweldige jaargang. Van de 220 aangemelde journalisten konden er ‘maar’ 120 aan de officiële proeverijen van de Union des Grands Crus de Bordeaux deelnemen, overigens al weer twintig meer dan vorig jaar. Maar de grote vraag blijft: hoe goed is 2009 nu eigenlijk? En: gaat dit ook leiden tot betere verkopen? Een eerste indruk na een week van marathonproeverijen.
En weer was het zover: Bordeaux presenteerde nog maar eens een ‘jaargang van de eeuw’. Het werkte. De afgelopen week werden alle bezoekrecords gebroken. De jaargang 2009 bracht honderden journalisten en duizenden handelaren uit de hele wereld naar Bordeaux, na een geslaagde ´buzz´ over de nieuwe, geweldige jaargang. Van de 220 aangemelde journalisten konden er ‘maar’ 120 aan de officiële proeverijen van de Union des Grands Crus de Bordeaux deelnemen, overigens al weer twintig meer dan vorig jaar. Maar de grote vraag blijft: hoe goed is 2009 nu eigenlijk? En: gaat dit ook leiden tot betere verkopen? Een eerste indruk na een week van marathonproeverijen.
Bordeaux blijft een bijzondere streek. Het is al heel bijzonder dat een week met proeverijen zoveel belangstelling trekt van over de hele wereld. Toch zijn ook de eerste kritische geluiden te horen over de nieuwe jaargang. Niet zo vreemd: bij zulke hooggespannen verwachtingen is de kans op teleurstellingen ook groter. Het staat buiten kijf dat de wijnen krachtiger en geconcentreerder zijn dan ooit. Ook de hoeveelheid tannines in de rode wijnen is nimmer zo hoog geweest. Maar dat heeft ook een keerzijde: veel tannines is geen goede eigenschap op zich, zo mochten we constateren. Algemeen wordt erkend dat de druiven begin september nog niet perfect rijp waren. Vroeger zouden ze wellicht tóch zijn geoogst, maar de moderne markt eist wijnen met niet te hoge zuren en met rijpe tannines. Wachten had echter zijn prijs: het alcoholgehalte van de wijnen bereikte recordniveaus. Bij verschillende châteaux in Saint-Emilion en Pomerol ligt de alcohol ruim boven de 15 procent. Toch te vroeg plukken leidde tot wijnen met harde tannines. Laat plukken ging ten koste van de frisheid en het fruit. Nog niet zo gemakkelijk als het lijkt dus. En dus kan zeker voor de rechter oever niet worden gesproken van een volledig geslaagde jaargang.
De eerste indruk is dan ook dat de mooiste wijnen uit het hart van de Médoc komen, met die uit Saint-Julien als hoogtepunt. We waren zeer onder de indruk van Ducru-Beaucaillou, Léoville-las-Cases en Léoville-Barton. Maar ook minder opvallende châteaux als Langoa-Barton, Lagrange of Talbot maakten daar prachtige wijnen. Ook in Margaux proefden we geweldige wijnen, met Margaux en Palmer als toppers. Alexander van Beek maakte prachtige Giscours 2009, zo mochten we met genoegen vaststellen. Pauillac deed het zeer goed, met prachtige wijnen bij de Premiers Crus -Mouton-Rothschild iets minder- en een geweldige Pontet-Canet, wederom. Iets minder waren we te spreken over de beide Pichons, overigens. In Saint-Estèphe één shining star: Montrose. Wát een wijn! Misschien wel dé wijn van de jaargang.
Nu iedereen weer huiswaarts is gekeerd, wordt de prijsvorming met angst en beven afgewacht. De fantastische Premiers Crus -Haut-Brion groots, Latour fantastisch, Ausone briljant- zijn echte speculatiewijnen geworden, die over de hele wereld hoge prijzen zullen behalen. Maar dan? De anderen zullen zich daaraan willen spiegelen -zo zit de Bordeaux in elkaar. Maar of ze dat kunnen is de vraag. In de Verenigde Staten zitten de kelders tjokkievol. Onlangs nog zijn daar grote partijen 2005 (het vorige ‘jaar van de eeuw’) onder de primeurprijzen van eigenaar gewisseld. Bordeaux hoopt op Engeland en Azië. Maar Engeland is nog in crisis, het pond staat laag, en of de Chinezen andere wijnen dan grote namen willen kopen, is heel twijfelachtig. Probleem is dat de châteaux hun wijnen van vorige jaargangen hebben verkocht en dus niet met de problemen van de afgelopen jaren zitten. Daar hebben ze de handel mee opgezadeld. En de handel durft amper tegengas te geven. Theodoor Mostermans formuleert het zo: “We zeggen wel dat de prijzen gematigd moeten zijn, maar niet te hard. We zijn bang dat we dan worden uitgesloten bij de verkoop van de wijnen. En dat kunnen we ons niet permitteren.” Tja. Bordeaux-eigenaren zijn net lemmingen. Allemaal richting afgrond, en dan?
Ronald de Groot
Lees alles over Bordeaux 2009 in Perswijn 3, inclusief meer dan vijfhonderd geproefde wijnen.
