Ürzig, zondagmiddag 7 maart 2010. Er komt viermaal snoekbaarsfilet op tafel, en een fles Riesling Feinherb Alte Reben van een plaatselijk wijngoed. Ik kijk mijn drie reisgenoten, de topsommeliers Roy Pelgrim, Michael Daals en Martijn Verkerk, tevreden aan: het leven is mooi. We zijn voor anderhalve dag in de Mittelmosel, om deze kort, maar intensief te ‘beleven’. Dat betekent wijngaarden bekijken, lekker eten en vooral heel veel wijn proeven, niet in de laatste plaats die van 2009, een vermeend nieuw topjaar.
Ürzig, zondagmiddag 7 maart 2010. Er komt viermaal snoekbaarsfilet op tafel, en een fles Riesling Feinherb Alte Reben van een plaatselijk wijngoed. Ik kijk mijn drie reisgenoten, de topsommeliers Roy Pelgrim, Michael Daals en Martijn Verkerk, tevreden aan: het leven is mooi. We zijn voor anderhalve dag in de Mittelmosel, om deze kort, maar intensief te ‘beleven’. Dat betekent wijngaarden bekijken, lekker eten en vooral heel veel wijn proeven, niet in de laatste plaats die van 2009, een vermeend nieuw topjaar.
In deze tijd van het jaar moet je mazzel hebben met het weer en dat hadden we. De Mittelmosel was koud, maar zeer zonnig, en dat zorgde voor mooie plaatsjes, ook door het kleine beetje sneeuw dat er hier en daar nog lag. Een van de mooiste plaatjes blijft het uitzicht op de hele bocht van Piesport, komend vanaf de Panoramastrasse hoog boven het dorpje. Langs die route zijn meerdere stopplaatsen, die een geweldig uitzicht geven over de wijngaarden van Piesporter Goldtröpfchen, het mooiste natuurlijke amfitheater van wijnland Duitsland.
Gerijpte Riesling
Beneden aan de rivier hadden we een afspraak bij Weingut Reinhold Haart, en daar bleek al snel dat de roem 2009 niet voor niets vooruit is gesneld. Maar gelukkig trok Johannes Haart, die tegenwoordig veel van het werk van zijn vader Theo heeft overgenomen, ook een paar oudere flessen open. Gerijpte Riesling is nergens mooier dan aan de Moezel en dus is het altijd een feestje wanneer een producent een exemplaar daarvan uit zijn kelder haalt om te laten proeven. Bij Haart dit keer helaas geen Goldtröfpchen Auslese 1971 (wat is dát mooi!), maar een droge 1982-er, de verre voorloper van wat nu hun Grosses Gewächs is. Zo’n droog type rijpt natuurlijk anders en minder goed dan een hoge zoete wijn, maar de wijn was nog goed en interessant.
Apotheke en Altärchen
Na Piesport werden we in Trittenheim verwacht. Dit is een van de meest interessante dorpen van de Moezel, met een flink aantal echt goede producenten, die allemaal Clüsserath, Weiler en Eifel in hun naam hebben. De meest vermaarde wijngaard van het dorp ligt aan de andere kant van de rivier, de brug over: Trittenheimer Apotheke. Van deze Steillage, gelegen op het westen tot zuidwesten, komen de beste wijnen van het dorp, vooral van de oudere stokken. Maar zijn goede naam dankt Trittenheim stiekem misschien wel net zozeer aan de bovengemiddelde kwaliteit van de wijngaarden in de minderwaardige binnenbocht van de Moezel: Trittenheimer Altärchen. De expositie ten opzichte van de zon is hier niet optimaal, maar de wijngaarden krijgen wel lang zon en de gemengde bodems van zand, grind en leisteen zijn beter dan elders in de binnenbocht. Hier kun je bij een goed bekend staande wijnboer met een gerust hart Gutsriesling 2009 kopen!
Steillage
Maar toch, aan de Moezel draait het om Steillagen, dus gingen wij omhoog, de Apotheke in. Eén van de Eifels van het dorp nam ons mee naar een paar van de oudste en boeiendste percelen van de wijngaard, een zeer rotsig stukje, waarbij je je onwillekeurig afvraagt waarom iemand hier in godsnaam wijnbouw wil bedrijven. En inderdaad zijn er nog maar weinig mensen gepassioneerd genoeg om zulke percelen te cultiveren. Apotheke is weliswaar sinds zes jaar helemaal Flurbereinigt (heringedeeld door de staat), maar de daarmee gepaard gaande wegenbouw is maar beperkt hier, want vele stukken kennen een té groot instortingsgevaar. Zoals dat waar wij liepen, over zeer smalle paadjes van verweerde stukken Blauschiefer, met hier en daar een provisorisch aandoende leuning van oude wijnstokken. Dit is terroirbeleving pur sang en van dichtbij vallen natuurlijk dingen op, die je van veraf nooit ziet. Zoals de begroeing van de leisteenrotsen met vetplantjes, die aangeven hoe droog het hier ook kan zijn.
Wurzelechte Reben
Wandelen, zeg maar klimmen, maakt dorstig en gelukkig stond er een uitgebreide Faßprobe op het programma. Zo’n tien verschillende tanks met droge en feinherbe Riesling van 2009 hebben we geproefd en de wijnen lieten zien dat 2009 geweldig kan zijn. Om nu al van een groot jaar te spreken is veel te vroeg, daarvoor moeten we tenminste tot mei wachten, maar in potentie is Mosel 2009 geweldig. De boeiendste wijnen komen meestal van de oudste stokken en daarvan zijn er gelukkig nog veel langs de Moezel. De ware natural treasures van het gebied zijn de zogenaamde Wurzelechte Reben, ongeënte planten, die nog hun eigen oorspronkelijke wortels hebben. Dat kunnen met gemak stokken zijn van meer dan honderd jaar oud en dan weet je niet wat je proeft; de ultieme terroirexpressie.
Paulée in Trittenheim
‘s Avonds zaten we aan tafel met ondermeer twee Duitse heren, een topslager uit Bochum, van wie wij vermoedden dat hij een Allard Bottenga-achtige kelder heeft, en Thomas Kierdorf, bekend wijnkoper uit Essen. Zij keken blij verrast en later wat gegeneerd, toen bleek dat er door de Nederlandse gasten een aantal ‘aardige’ flessen was meegebracht. Taittingers Comtes de Champagne Blanc de Blancs 1998 was het prachtige begin van een onvergetelijke Paulée in Trittenheim. Omdat het zo lekker is om op te schrijven, hier een aantal van de overige wijnen: een bijzondere, want nog helemaal goede Chablis-Grenouilles 1979 van Bouchard Père & Fils; het absolute vineuze hoogtepunt van de avond, Meursault-Genevrières 2005 van Coche-Dury; mooi Italiaans rood van Foradori, Granato 2004; en vele, vele prachtige Duitse wijnen, waaronder een rosé gekleurde Trittenheimer Apotheke Beerenauslese 1976 en een van de beste Weißburgunders van Duitsland, Rebholz’ Siebeldingen Im Sonnenschein Weißburgunder Grosses Gewächs 2002. U kunt zich voorstellen hoe tevreden wij naar bed gingen.Back to reality
Maandagochtend moest er snel nog wat geproefd worden in Wehlen en met wat sublieme Wehlener Sonnenuhr Auslese 2007 in de kofferbak, verlieten we weemoedig het dal van de Moezel; ons Blitzbesuch was voorbij. Om drie uur waren we thuis, en was het back to reality, voor de een werk, voor de ander voetbal en voor de pappa’s kinderen die aandacht behoefden. “Pappa, ben je weer wijntjes wezen proeven?” “Ja, lieffie, maar pappa blijft nu even thuis hoor”.
Lars Daniëls MV.
