De overzichtsproeverij van Résidence Wijnen in het Grand Winston Hotel in Rijswijk kreeg extra cachet door de persoonlijke aanwezigheid van veel wijnproducenten. Hoogtepunt van het evenement was een Masterclass van de wijnen van Weingut Fritz Haag uit Brauneberg aan de Moezel, geleid door wijnmaker Oliver Haag zelf. Restaurant LEDS van het hotel verzorgde begeleidende hapjes.
De overzichtsproeverij van Résidence Wijnen in het Grand Winston Hotel in Rijswijk kreeg extra cachet door de persoonlijke aanwezigheid van veel wijnproducenten. Hoogtepunt van het evenement was een Masterclass van de wijnen van Weingut Fritz Haag uit Brauneberg aan de Moezel, geleid door wijnmaker Oliver Haag zelf. Restaurant LEDS van het hotel verzorgde begeleidende hapjes.
Weingut Fritz Haag-Dusemonder Hof is een van de klassieke wijndomeinen van de Moezel en wordt vaak in één adem worden genoemd met andere illustere namen als Egon Müller en Joh. Jos. Prüm. Het is een oud domein, met een rijke geschiedenis, waarin vooral de vader van Oliver Haag, Wilhelm Haag, een grote rol heeft gespeeld. Hij heeft het wijngoed door de moeilijke jaren zeventig en tachtig geleid, het bedrijf op het kwaliteitspad gehouden en daarmee gebracht waar het nu staat: aan de top van de Duitse wijnbouw. En hij heeft een goede toekomstverzekering in zijn zoon Oliver. In 2005 heeft de 35-jarige Oliver na stages bij de Karthäuserhof en Dönnhoff en werk bij Wegeler in de Rheingau (dat zijn niet de minsten!) de verantwoordelijkheid voor het wijnmaken op het ouderlijk domein op zich genomen. Wilhelm Haags andere zoon, Thomas, leidt overigens met groot succes een ander befaamd wijnhuis in de Mittelmosel, Weingut Schloss Lieser; talent is dus genetisch bepaald.
De stijl van Haag
Oliver Haag zet de lijn van zijn vader met verve voort, want ook hij is een grote liefhebber van de lichtere, elegante wijnen, die zijn vader Weltruhm hebben gebracht. Filigran is de Duitse wijnterm, die op dat type wijnen slaat en hij lijkt te zijn uitgevonden voor de wijnen van de Dusemonder Hof. Het karakter van de wijnen van Haag is slechts deels een menselijke keuze; ook het terroir van de bijzondere wijngaarden van het domein, Brauneberger Juffer en Brauneberger Juffer-Sonnenuhr, is bepalend. Met hun hoge aandeel aan leisteen geven ze druiven die zijn volgepakt met mineralen. De open ligging van de wijngaarden betekent daarbij dat er niet heel veel botrytis voorkomt, wat de wijnen ook licht en puur doet overkomen.
Lekkere vulling
De Masterclass, zo moet zo’n begeleide proeverij tegenwoordig heten, was opgebouwd in drie flights.
De wijnen van de eerste serie waren geschmacklich trocken, zoals tafelpartner René van Heusden M(f)L opmerkte. Hoewel bijna de helft van de wijnen, die Haag op de markt brengt, min of meer droog zijn, ligt daar niet de echte kracht van het domein. Daarvoor missen de droge wijnen net wat lekkere vulling. Hetgeen natuurlijk niet wil zeggen dat er niets te genieten viel in deze serie, die bestond uit de 2007 Fritz Haag Riesling trocken, de 2007 Brauneberger Juffer Riesling Spätlese trocken en de 2007 Fritz Haag Riesling feinherb. Dat kwam niet in de laatste plaats door iets dat we al wisten en nog maar eens bevestigd werd: dat 2007 een hele mooie jaargang is. De eenvoudige Riesling trocken, met slechts 11,5 procent alcohol, kwam al harmonieus over, tekenend voor de kwaliteit van 2007. Ook de halfdroge versie (Feinherb) was goed. De Spätlese trocken was in de neus nog zeer gesloten, maar in de mond veelbelovend, met het prachtige zoet-zurenspel dat goede Moselwijnen zo typeert. Tijdens het proeven van deze wijn, vroeg ik mij het volgende af: als je zo’n Spätlese trocken kunt maken en zoete Ausleses, zonder maar iets botrytis, waarom probeer je dan niet eens een keer een Auslese trocken? 2007 was er perfect voor geweest!
Haag in zijn element
Flight twee bestond uit wijnen met restzoet van lagere predikaten, maar wel uit de twee beroemde wijngaarden Brauneberger Juffer en Brauneberger Juffer-Sonnenuhr. Op dit niveau is Haag al enorm in zijn element en dat was duidelijk te proeven. De 2007 Brauneberger Juffer Riesling Kabinett was licht rokerig, mineralig en elegant. De Spätlese 2007 uit Juffer-Sonnenuhr vond ik zeer goed: een wijn met prachtig schoon rijp rieslingfruit en een duidelijke terroirexpressie. Opvallend (en zó mooi bij riesling) was dat ten opzichte van de Kabinett er meer zoet is, maar ook meer zuren, waardoor de balans prachtig blijft. De laatste wijn van deze serie, de 2004 Brauneberger Juffer-Sonnenuhr Riesling Spätlese, had het wat moeilijk. De wijn leek in een wat moeilijker stadium van zijn ontwikkeling te zitten, iets dat niet ongewoon is bij Riesling van drie tot vier jaar oud. Daarbij was 2004 een wat minder jaar dan bijvoorbeeld 2007. Toch was het een interessant glas, met al wat mooie ouderdomssmaken, zoals een beetje karamel in de afdronk. De tussendoor geschonken Riesling Kabinett uit 1999, aangeboden door restaurant LEDS van het Grand Winston, was natuurlijk nog veel verder ontwikkeld en had aroma’s, die sommigen voor goût de pétrol zullen aanzien. Maar de Duitsers typeren deze toch terecht anders. Zij noemen het Firne, een lang niet zo chemische geur als pétrol. Petroleumgeur is de olieachtige geur van het afbraakproduct van een geel caroteen, dat de druiven in hun schil aanmaken om zich te beschermen tegen te veel hitte- en droogtestress. Daarvan uitgaande, is zo’n geur in enige serieuze mate in een spätlese uit 2004 van de Moezel haast onmogelijk.
Grote klasse
Met hoge verwachtingen werd vervolgens uitgekeken naar de laatste serie, met louter topwijnen, die in volgorde besproken dienen te worden. Deze wijnen bewijzen namelijk de grote klasse van Weingut Fritz Haag. Het eerste glas was voor de 2007 Brauneberger Juffer Riesling Auslese Goldkapsel. Sommigen omschrijven het proeven van zo’n jonge, grote wijn als “kindermoord” en ook al houd ik helemaal niet van dat soort woordgebruik, inhoudelijk hebben zij wel een beetje gelijk. Want wat is het eigenlijk zonde om zo’n wijn nu te openen! Proefbaar was prachtig fris zoet fruit, gecounterd door geweldig fraaie, rijpe minerale zuren, het alles in de zeer elegante stijl waar Haag zo beroemd om is.
Ter vergelijking kwam in het tweede glas een tien jaar oudere Riesling Auslese Goldkapsel uit Brauneberger Juffer-Sonnenuhr, dus uit 1997. Deze duidelijk mineralige wijn had zich heel mooi ontwikkeld. Hij had mooie Firne-tonen en geuren van gekonfijte citrusvruchten en perziken. Het zoet in de smaak was wat teruggelopen, maar zeker nog aanwezig, en de zeer fraaie zuren gaven geweldige lengte en balans.
Het summum van de proeverij werd bereikt met de ongelooflijke 2006 Brauneberger Juffer-Sonnenuhr Riesling Beerenauslese, een wijn die in de Weinguide Deutschland 2008 van Gault Millau maar liefst 98 punten krijgt. In dit geval zitten de heren Diel en Payne, auteuren van de bovengenoemde wijngids, er zeker niet naast, want dit is absoluut een grote wijn. Hij heeft in mijn beleving alles dat een Beerenauslese van de Moezel moet hebben. Een vrij volle geur van botrytis, met tonen van honing, rijpe druiven en sinaasappelzest. De smaak heeft enorme Schmelz (is zeer filmend), is krachtig, maar enorm fijn, door fantastische zuren. Dit kan alleen aan de Moezel worden gemaakt en dan nog alleen in Juffer-Sonnenuhr. Dat maakt deze steengoede wijn ook nog onwaarschijnlijk origineel. Om dit in de kelder te kunnen leggen, moet men wel wat over hebben; Résidence Wijnen vraagt € 143,15 voor deze topwijn.
Compliment en kanttekening
Niet alleen de wijnen waren van hoog niveau, ook de organisatie was tot in de puntjes geregeld. Résidence Wijnen verdient daarvoor een groot compliment. Was dan alles perfect? Nee, natuurlijk niet, er viel een kleine kanttekening te maken. Zoals gezegd werd de proeverij culinair begeleid door mooie gerechtjes van restaurant LEDS, dat flink zijn best had gedaan. Helaas toonden deze ook aan dat het combineren van spijs met elegante Duitse Riesling geen sinecure is. De combinaties met verschillende bereidingswijzen van asperges waren het zekerst en de morille bij de licht gerijpte Spätlese uit 2004 was prima. Maar bij de (edel-)zoete Rieslings van de derde flight ging het toch wat mis. De gebakken eendenlever met chocolade, grannysmith en spekkoek, was een mooi gerechtje, maar veel te zoet, zelfs voor de Beerenauslese. Het vroeg eerder om een Banyuls of Maury.
Eigenlijk werd daardoor weer eens duidelijk dat in de meeste gevallen zoete Duitse Riesling het best tot zijn recht komt indien men hem op zich geniet.
Lars Daniëls MV.
