Quod erat demonstrandum! Voorspelbaar was het, al te voorspelbaar. Het Grote Geweten van Nederwijnland heeft zich wederom tot een zelden gezien niveau verlaagd. Hij voelde zich kennelijk aangesproken. Er is sprake van nog maar eens een nieuw dieptepunt, hoewel dat nauwelijks meer mogelijk leek. Maar ja, brulkikkers in het nauw maken rare sprongen.
Quod erat demonstrandum! Voorspelbaar was het, al te voorspelbaar. Het Grote Geweten van Nederwijnland heeft zich wederom tot een zelden gezien niveau verlaagd. Hij voelde zich kennelijk aangesproken. Er is sprake van nog maar eens een nieuw dieptepunt, hoewel dat nauwelijks meer mogelijk leek. Maar ja, brulkikkers in het nauw maken rare sprongen. Interessant genoeg toont hij daarmee wel aan dat invoering van die door hem zo innige gewenste gedragscode voor wijnscribenten inderdaad zeer nuttig zou zijn. Met het oog op hem zelf. Beunhazen met een slechte smaak zouden zo wellicht tegen zichzelf in bescherming genomen kunnen worden. Want hoe je het ook keert of wendt, het blijft een triest geval, onze zelfbenoemde Moraalridder. Wie in de fecaliën van een eigen moreel failliet dreigt onder te gaan, moet niet met fecaliën naar anderen smijten. Hem passen slechts inkeer en deemoed.
De geïnteresseerde lezer zij voor de platte, maar daarom des te leerzamere scheldpartij van de Zuivere Wijze verwezen naar de site met de twijfelachtige naam Lekker Wijntje. Men houde voor de zekerheid wel een teiltje binnen handbereik. En een lekkere fles.
René van Heusden
Vorige column:
