“Next stop, Davis!”: roept de buschauffeur van de Greyhound over de Intercom. Op dat moment word ik mij bewust van een lichte trilling die door mijn lichaam trekt. Als vierdejaars student Internationale Bedrijskunde, maar bovenal een enorm wijnliefhebber, heb ik het geluk van de wereld om een half jaar mee te draaien op een van ‘s werelds meest vooruitstrevende universiteiten en autoriteit op het gebied van wijnbouwkunde, namelijk University of California (UC), Davis. Na een jaar van wachten en vooruitkijken is het dan zover, dit is mijn stop.
De Greyhoundbus rijdt het stuk over de Interstate 80 door Noord- Californië van San Francisco, waar ik vier dagen geleden per vliegtuig vanaf Schiphol arriveerde, naar Sacramento. De Greyhound busmaatschappij is een goedkopere variant van de Nederlandse Interliner, wat af te lezen is aan het overgrote aandeel ongure lieden dat zich onder mijn medereizigers begeeft op dit traject. Het blijft desalniettemin een efficiënte manier van vervoer over de snelwegen tussen steden in Amerika.
Voordat ik daadwerkelijk uit moet stappen, neem ik nog even de laatste informatie over mijn plaats van bestemming door. Davis is gelegen zo’n 30 kilometer ten oosten van de Californische hoofdstad Sacramento en een slordige 100 kilometer verwijderd van de Pacific in het Westen. Belangrijker nog, de wijnbouwfaculteit is een ruwe 80 kilometer verwijderd van hartje Sonoma (met de klemtoon op de tweede ó welteverstaan) in oostelijke richting. De plek om de wetenschap van de wijnbouw in de praktijk te brengen, zou je haast denken.
Het is een echte studentenstad met in totaliteit iets meer dan 60.000 inwoners, het merendeel studenten en voor de rest mensen die aan de locale universiteit verbonden zjjn of anders wel leven van de studenten. UC Davis is uitgegroeid van de vroegere landbouwfaculteit van het bekendere broertje Berkeley tot een zelfstandige en volwaardige universiteit. De studenten die er vertoeven, worden dan ook wel liefkozend “Aggies” genoemd. Als een verbastering van het Engelse woord “agriculture” verwijst dit naar het sterke imago dat de universiteit heeft op het gebied van landbouw. Een andere, aardige bijkomstigheid is dat Davis de stad is met de grootste fietsdichtheid van de Verenigde Staten. Hetgeen zal mij in ierder geval helpen om Nederland minder te missen.
Inmiddels is de Greyhound gestopt voor het idyllische stationnetje van Davis, dat er zo uitziet dat het net zo goed het station van een plattelandsdorp in de Nederlandse Achterhoek zou kunnen zijn. Het wordt mij meteen duidelijk dat ik me echt op het Amerikaanse platteland begeef, want hoewel ik veel bergen tijdens mijn busreis heb gezien, zijn ze nergens meer te bekennen. Terwijl ik wat om mij heen kijk en geniet van de doorkomende zon, al is het niet veel warmer dan acht graden Celsius, valt mijn oog tot mijn allergrootste verbazing op een bord met de opdruk: “Wine Lush” wine cafe. Als dit geen mooie binnenkomer is! Maar helaas, gesloten in verband met de feestdagen. Toch is dit een plek waar ik (minstens) nog een keer terug zal komen.
Nadat ik weer in de werkelijkheid beland, realiseer ik mij in alle hevigheid dat ik nog woonruimte moet vinden. Wanneer ik vervolgens volbepakt door het centrum van Davis trek, is het eerste wat mij opvalt de rust. En dat nota bene in een van de grootste studentensteden van Amerika! Tijdens een verhelderend gesprek met een “Aggie” in een van de vele koffiebars word het mij duidelijk, zodra de school weer gaat beginnen zal dit gehucht veranderen in een van de meest bruisende steden van het Noord-Oosten. Daarnaast doet de stad aan als een bungalow park zoals we die tegen kunnen komen op de Hoge Veluwe. Hoogbouw is er nergens te bekennen, en waarom zou je ook als je plek zat hebt? Na mijn twee espresso’s en het doornemen van enkele advertenties voor het huren van een geschikte woonruimte, heb ik uiteindelijk mijn toekomstige studeerkamer gevonden. Net voor het avondeten word mij nog eens duidelijk dat mijn komst geen toeval kan zijn. Een van mijn medebewoners is namelijk net aangesteld als “Sales Director” bij E&J Gallo. Vervolgens proosten wij, hoe toepasselijk ook, met een glas “Mumm Cuvée Napa, Brut prestige” niet alleen op zijn nieuwe baan, mijn voorspoedig verblijf op UC Davis, maar bovenal op een “Happy New Year!”
